Δεν αγαπάς μία γυναίκα επειδή είναι ωραία,
είναι ωραία επειδή την αγαπάς…
Ζία, ζία ας πορεύουμ’
‘ς ση Θεού το δώμ’,
η ζωή’ έν άμον τ’ άστρον
που ‘κι ξημερών’.
Ζία, ζία ετρανύνες
άσπρον αγγελούδ’,
και ιχνάρ’ πουδέν ‘κ’ εφήνες,
Παναϊας στούδ’..!
Ζία, ζία σύρον κι έλα
‘ς σο καλύβοπο μ’,
σάεψον, όπως σαεύω,
το χατίροπο μ’
Ζία, ζία πάτ’ και έλα
‘ς ση στράταν τ’ εμόν,
το χαβάς ιμ’ ποίσον μίαν
και το κάρδοπο μ’.
Ζία, ζία ας ελέπουμ’
τη σεβντάς το φως,
τη εγάπ’ς τα αμαρτίας,
σχωρά κι ο Θεός.
Άφ’ς και έλα με τ’ εμέναν,
ατσά ντ’ αραεύς;
Άντσαχ με τ’ εμέν, πουλόπο μ’,
τα καλά θ’ ελέπς…
Η σεβτά ,ντο θα κομπούται,
σέβταν αρραεύ,
έλα, ν ας χεροκρατούμε,
μικρόν περιστέρ’…
Λεξιλόγιο: ζία,ζία= σιγά σιγά, ιχνάρ’= σημάδι, κατούδ’= γάτα, σάεψον =εκτίμησε, κονεύω= κουρνιάζω ,χαβάσι= επιθυμία ,δώμα= στέγη, κομπούται= ξεγελιέται, χεροκρατούμε= να πιαστούμε χέρι, χέρι.
