Άλλη μια νέα σχολική χρονιά με οράματα, πρόοδο, χαρά και προκοπή για μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς.
Στο σχολείο τα παιδιά μας και η νεολαία διαβάζουν, μαθαίνουν και προχωρούν σε γνώσεις. Γίνεται όμως εμπέδωση των γνώσεων που παίρνουν; Τους διεγείρεται η φαντασία, ώστε να καταλαβαίνουν και να ανδημιουργούν συγχρόνως καθετί που ακούνε ή διαβάζουν ή μήπως τα μαθήματα είναι δοσμένα με ανιαρό τρόπο;
Και για να μάθουν να ζουν καλά χρειάζονται πλέον εκτός από τις γνώσεις των βιβλίων και οι πληροφορίες που αποκτούν με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Ο ρόλος όμως του εκπαιδευτικού, που μπορεί ακόμη να αποτελεί πρότυπο για τους μαθητές του, είναι να τους περάσει την πιο σημαντική γνώση για τη ζωή τους.
Ποιοι είμαστε, από πού προερχόμαστε, τι κάνουμε και που πηγαίνουμε;
Ο εφηβικός κόσμος προβληματίζεται πιο γρήγορα απ’ ότι μπορούμε να φανταστούμε!
Με το χρόνο που άρχισε με τόσες δυσάρεστες καταστάσεις που φανερώνονται καθημερινά, έχοντας από τη μια μεριά αχαρακτήριστες μεθόδους εφαρμογής, δήθεν ηθικής τάξης, με τη μόλυνση του περιβάλλοντος, τις πυρκαγιες, τις πλυμμήρες, τα θύματα, τις ληστείες και από την άλλη, συνθήκες που επιβάλλονται με δόλια μέσα στη νεολαία, με καπνούς τσιγάρων και αρρωστημένες τροφές, πρέπει και επιβάλλεται να αναδημιουργήσουμε με τη φιλοσοφία της ζωής.
Τελειώνοντας, ο δάσκαλος εκπαιδευόμενος με τη νέα νοοτροπία, έχει την ανθρώπινη συγκρότηση να μεταδίδει γνώσεις που τις συζητά με όλους. Ένας δάσκαλος μπορεί και θα εξακολουθεί να μπορεί να εμπνέει και να δίνει φιλοσοφικό και ουσιαστικό νόημα της ζωής, σήμερα και πάντα. Από την άλλη και οι μαθητές πρέπει να θέτουν πολλούς στόχους για το μέλλον τους έχοντας ενθάρρυνση και από την οικογένειά τους.
Καλή, ευλογημένη, δημιουργική, ελπιδοφόρα, ποιοτική και με προοπτική, σχολική χρονιά.
Αναστασία Ι. Καρανίκα
