Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ
Τ’ επήκετεν τα κρίματα θα λέω ν’ αφουκρούστεν
εσείν (οι Πολιτικοί) π’ έρθετεν είπετεν α σα σπίτια σουν θα σκούστεν
Λιγορετά λαλούνε ‘μας να φεύωμε, να χάμε’ ς
τα Εύξεινα τα χώματα εύκαιρα σι Τουρκάντες
Επέραμ’ έναν κατενόν ψιύν κ’ εσέβαμε σην στράταν
να πάμε πού, κι ξέρωμε, θα κλώσκουμε’ς ατσιάψας;
Τερούν το σαπιοκάραβον α σ’ακροθαλασάκρια
ατσιάπσαν όλτ’ς θα εχωρεί, ατσιά θα σόζ σην στράταν;
Εστίβαξαν’ ατς σο παπόρ εχπάσταν τεά πάνε
οι ιμψοί θα φθάνε με την ψιύν κ’ οι ιμψοί θα αποθάνε
Κάποτε και με τα πολλά έφτασαν σα Ελλάδας
εταϊτεύταν σ’ άκρας σ’ ατς σ’ ατέν κεριά λαμπάδας
Αέτς εν τεμέτερον το στορ, τεμέτερον η φύση
Ακρίται σην Ανατολήν, Ακρίται και σην Δύσην.
