Συνάντησα τον καλό φίλο και συμπολίτη Σάκη Παλαιοκώστα, πριν από μερικές μέρες στην Πτολεμαΐδα τυχαία στο δρόμο. Μετά τις αρχικές φιλοφρονήσεις και ερωτήματα τύπου “πως τα πάμε;” άνοιξε την μικρή τσάντα που κρατούσε κι έβγαλε να μου δώσει ένα βιβλίο.
“Πάρε να διαβάσεις” μου είπε “γιατί εγώ δεν έχω ανάγκη ούτε Δήμους ούτε Περιφέρειες για να φτιάξω κάτι“.
Αφού χωρίσαμε είδα τον τίτλο του βιβλίου:
“ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ βόλτα στην πόλη 1950-1970″ και αργά το απόγευμα ξεκίνησα να το ξεφυλλίσω.
Αρχικά διστακτικά, μα όσο περνούσε η ώρα τόσο βαθιά βυθιζόμουν στις αναμνήσεις του χθες, στις εικόνες που έζησα, σε εκείνες που δεν έζησα αλλά είχα ακούσει, για ένα χωριό με λάσπες, που έγινε πόλη. Η περίοδος που πραγματεύεται είναι η ζωντανή ιστορία του πολυπολιτισμικού μωσαϊκού που λέγεται ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ. Ο Σάκης τοποθετεί κάθε κομμάτι αυτού του μωσαϊκού προσεκτικά δίπλα σε ένα άλλο, με μία εννοιολογική και ιστορική αλληλουχία. Μας θυμίζει την ιστορική βόλτα, τα μαγαζιά που κάθισα με τους γονείς μου, τα πεζοδρόμια, τα ζαχαροπλαστεία που μάζευα καπάκια από μπουκάλια κι έπαιζα με αυτά, την κλειστή αγορά, το γυμνάσιο που είχα την τιμή να καθίσω στα θρανία του και τόσα άλλα. Το τέλειωσα σε λιγότερο από δυο ημέρες σαν ένα μακροβούτι σε κάτι τόσο κοντινό μα και τόσο μακρινό, αλλά αγαπημένο.
Θέλω με την μικρή αυτή γραπτή παρέμβαση να τον ευχαριστήσω δημόσια για αυτή τη “βουτιά στο χρόνο”, να του δώσω συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία που πήρε και να τον προτρέψω όντως να μην έχει ανάγκη ποτέ κανέναν! Η δύναμη της ψυχής, και η αξιοπρέπεια δεν έχουν ανάγκη κανέναν.
ΣΑΚΗ ΠΑΛΑΙΟΚΩΣΤΑ, σε ευχαριστώ για τις αναμνήσεις.
Παναγιώτης Πλακεντάς