Στις 25 Γενάρη ο κόσμος ψήφισε την ανατροπή των μνημονίων και της λιτότητας, και στις 5 Ιουλίου το «ΟΧΙ» του 36,3% έγινε «ΟΧΙ» του 61,3%. Το σύστημα κλονίστηκε, με την πλειοψηφία του κόσμου να αντέχει σε συνθήκες πολεμικές, τα ΜΜΕ και τις εταιρείες δημοσκοπήσεων να ξεφτιλίζονται, το Σαμαρά να παραιτείται, τα κόμματα του «ΝΑΙ» να απειλούνται με διάλυση.Σήμερα το «παλιό», οι δυνάμεις του «ΝΑΙ», η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, το έτερο κατασκεύασμα των ΜΜΕ (ο …Λεβέντης), επέστρεψαν δριμύτεροι. Θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς , με θράσος ζητάνε την ψήφο μας και πρέπει να τους μαυρίσουμε.
Μαζί με το «παλιό», πρέπει να μαυρίσουμε και το «παμπάλαιο», το ναζισμό και τη Χρυσή Αυγή που παριστάνει την αντιμνημονιακή δύναμη. Παρόλο που οι χρυσαβγίτες είναι υπόδικοι, τους δίνεται άφθονος τηλεοπτικός χρόνος και μάλιστα χωρίς αντίλογο που να ξεσκεπάζει τα χοντροκομμένα ψέματά τους. Η ΧΑ στη Βουλή υπερασπίστηκε με πάθος τα συμφέροντα των εφοπλιστών, τάχθηκε υπέρ της μείωσης της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και …μένει Ευρώπη. Τους τελευταίους μήνες ο Φίρερ Μιχαλολιάκος έκανε ξανά και ξανά δηλώσεις νομιμοφροσύνης στους δανειστές, του τύπου «η ρήξη με το ευρώ θα είναι καταστροφή». Πρόκειται ουσιαστικά γι άλλη μια δύναμη του «ΝΑΙ», που θα χρησιμοποιηθεί από το σύστημα το επόμενο διάστημα σαν σκιάχτρο ενάντια στους αγώνες που θα ξεσπάσουν ενάντια στο Μνημόνιο 3.
Εφόσον πρέπει να απαντήσουμε στο «παλιό», αυτό περιλαμβάνει και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (όπως και τους ΑΝΕΛ), που ανέλαβε έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο, ρόλο που δεν μπορούσε να αναλάβει ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ : να αποτελέσει τον κορμό ψήφισης και υλοποίησης του βάρβαρου Μνημονίου 3. Η -διόλου «νέα» – σωτηρία της χώρας με μνημόνια είναι η κλασική συνταγή ενός ταξικού φαύλου κύκλου: που διαλύει το ΑΕΠ, μεγαλώνει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, ξεπουλά τη Δημόσια περιουσία, μειώνει συνεχώς την καταναλωτική δυνατότητα του πληθυσμού, οδηγεί σε απολύσεις και άνοδο της ανεργίας, εξασφαλίζει ότι το πρόγραμμα-μνημόνιο «δε βγαίνει» και άρα συνεπάγεται νέα μέτρα, που αναζωπυρώνουν την ύφεση κοκ. Όλα αυτά προβλέπονται στο Μνημόνιο 3 και θα τα βιώσει ο κόσμος της εργασίας με πολύ άσχημο τρόπο στο πετσί του το αμέσως επόμενο διάστημα.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε και ένα πολύ χειρότερο έργο: να τα κάνει όλα αυτά στο όνομα της Αριστεράς, να επουλώσει τις πληγές της πολιτικής κρίσης του συστήματος, να σβήσει το δίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», να επιβάλει με άγρια ψυχολογική βία στον κόσμο την άποψη ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική», να εξουδετερώσει την Αριστερά που δε συνθηκολόγησε με το Μνημόνιο. Η μνημονιακή συναίνεση έχει ήδη χτιστεί και μετά τις κάλπες θα έχουμε συγκυβέρνηση της μιας ή της άλλης μορφής. Όλα αυτά είναι αποδείξεις για το ότι η ηγεσία Τσίπρα έχει περάσει με το «παλιό», και σίγουρα έχει ξεκόψει με την Αριστερά.
Τη διαχείριση του μνημονίου θα αναλάβει έτσι ή αλλιώς η …Τερατόικα, όπως δήλωσε χθες ο Γ.Ντάισελμπλουμ: το πρόγραμμα δε χρήζει οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης και θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα. Ο ίδιος δήλωσε ότι το μοντέλο του Μνημονίου 3 είναι η Νότια Κορέα: μια χώρα που περίπου το 20% του πληθυσμού της ζει με περιστασιακή εργασία και στην οποία η πρώτη αιτία θανάτου κάτω από τα 40 είναι οι αυτοκτονίες…
Η βάση για τις οικονομικές εξελίξεις σε κάθε χώρα, αλλά και στην ΕΕ, είναι η διεθνής κρίση. Οι προβλέψεις για τη διεθνή οικονομία είναι μαύρες και οι σοβαροί οικονομικοί αναλυτές περιμένουν μια νέα μεγάλη έξαρση της κρίσης –τα πρώτα μηνύματα έρχονται από την κατάρρευση στην Κίνα. Είναι αυτή η κατάσταση που κάνει αδύνατη την οποιαδήποτε χαλάρωση της λιτότητας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Σε ένα τέτοιο σκηνικό η ανατροπή της λιτότητας μπορεί να γίνει μόνο μονομερώς και σε ρήξη με τα ντόπια μεγάλα συμφέροντα και τους «θεσμούς» που εκπροσωπούν πολυεθνικές, τραπεζίτες και βιομήχανους. Ρήξη όχι για να «περιχαρακωθούμε εθνικά», αλλά για να σπάσουμε τον αδύναμο κρίκο, ξεκινώντας ένα ντόμινο που θα γκρεμίσει την Ευρώπη των τραπεζιτών για να χτίσει την Ευρώπη των λαών…
Ακριβώς επειδή ο κόσμος των υποτελών τάξεων ψηφίζει συνήθως με υλιστικά κριτήρια, του είναι αδύνατο να μετατραπεί σε μνημονιακό. Ο διακαής πόθος του συστήματος, να σβήσει το δίλημμα «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», είναι απίθανο να ικανοποιηθεί. Η αντιμνημονιακή φλόγα συνεχίζει να καίει.
Έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο πολιτικό κενό, που δεν πρέπει να τροφοδοτήσει την απογοήτευση και την παθητικότητα. Η Αριστερά δεν έχει πεθάνει μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ποτέ δεν θα είμαστε. Η ελπίδα για ανατροπή από τα αριστερά και από τα κάτω, που άνοιξε με τις απεργίες και τις πλατείες του 2010-2012, δεν θα σβήσει, και δεν θα την αφήσουμε να σβήσει. Στις εκλογές-εξπρές δεν κρίνεται το αν θα έχουμε …σταθερή κυβέρνηση, η οποία πρέπει να φροντίσουμε να είναι όσο γίνεται ασταθέστερη και πιο αδύναμη. Ο αγώνας συνεχίζεται για «ΟΧΙ μέχρι τέλους». Και θα χρειαστεί ισχυρή αριστερή αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, μέσα κι έξω απ’ τη Βουλή. Ψηφίζουμε και στηρίζουμε «Λαϊκή Ενότητα».
