Ο K. Καζάκος δεν κρύβει την πολιτική του ένταξη. Είναι επί χρόνια μέλος του ΚΚΕ και μάλιστα διετέλεσε βουλευτής Επικρατείας από το 2007 ως το 2012. Η οπτική του απέναντι στα πράγματα έχει τη σημασία της, λόγω των χρόνων ζωής του και συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία. Ξεκίνησε να ασχολείται με την πολιτική σε μια περίοδο, που ο χαρακτηρισμός “προδότης” ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένος για τους πολιτικούς αντιπάλους. Κυρίως για τους πολιτικούς της Δεξιάς όταν ο κατήγορος ήταν Αριστερός ή ανήκε στη λεγόμενη Δημοκρατική Παράταξη.
Γενικότερα, ο πολιτικός που λειτουργούσε ως πραγματιστής στην εξωτερική πολιτική και προσπαθούσε να νοικοκυρέψει τα δημόσια οικονομικά απείχε πολύ από το πρότυπο του φιλολαϊκού πολιτικού, του πατριώτη ηγέτη. Πρότυπο, στο οποίο πλησίαζαν οι εκπρόσωποι της οικογένειας Παπανδρέου, Γεώργιος και Ανδρέας, γι’ αυτό και μπόρεσαν όχι μόνο να συσπειρώσουν τον κεντρώο χώρο, αλλά και να προσελκύσουν ταυτόχρονα μεγάλο μέρος της αριστερής ψήφου, τη δεκαετία του ’60 και του ’80 αντιστοίχως. Χαρακτηριστική, είναι η συζήτηση στη Βουλή, κατά την οποία ο Ανδρέας Παπανδρέου πριν τον εκλογικό θρίαμβο του 1981, απάντησε στην εμβληματική φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή: “ανήκομεν εις την Δύσιν” με τη δική του ατάκα: “προτιμoύμε να ανήκομεν εις τους Έλληνες”.
Στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη δε, οι χαρακτηρισμοί προδότης, αποστάτης ή Εφιάλτης τον συνόδευαν επί δεκαετίες και συσπείρωναν Αριστερά και Κεντροαριστερά εναντίον του. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι στις βουλευτικές εκλογές του 1990, λίγο μετά την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και των υπουργών του, ΠΑΣΟΚ και Ενιαίος Συνασπισμός κατέβασαν κοινούς συνδυασμούς στις μονοεδρικές περιφέρειες για να του στερήσουν τη δυνατότητα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τις κινητοποιήσεις των λεγόμενων Σταμουλοκολλάδων (συνδικαλιστών ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ) κατά τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του.
Ακούγοντας πρόσφατα τους πολιτικούς αρχηγούς να εξυμνούν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη σε ειδική συνεδρίαση της Βουλής αναρωτήθηκα μήπως κάτι έχει αλλάξει. Σίγουρα, έχει αλλάξει κάτι σε ό,τι αφορά τη θεώρηση του παρελθόντος. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θεωρείται σήμερα, πατριώτης πολιτικός, επειδή η κυβερνητική του πολιτική δικαιώθηκε, όπως και αρκετές δημόσιες τοποθετήσεις του από εκεί και μετά.
Το ίδιο συνέβη άλλωστε στο παρελθόν για τον Χαρίλαο Τρικούπη και τον Ελευθέριο Βενιζέλο οι οποίοι έχασαν τις τελευταίες εκλογές, στις οποίες συμμετείχαν. Το ίδιο συνέβη και με τον θεμελιωτή της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος το 1990 εξελέγη με μόλις 153 ψήφους στην Προεδρία. Μετά θάνατον δικαιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό και οι τρεις ηγέτες για τις στρατηγικές τους επιλογές, όπως συνήθως συμβαίνει στην ιστορία.
Σαφώς και είναι, λοιπόν, σημαντική η αποτίμηση των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αυτή η αποτίμηση δεν οδηγεί απαραίτητα στην εφαρμογή των σωστών πολιτικών τα επόμενα χρόνια. Σε κάθε εκλογή κρίνονται από τους εκλογείς οι πολιτικές προτάσεις των κομμάτων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αξιολογούνται ως σημαντικά σε εκείνη τη συγκυρία και όχι στις προηγούμενες δεκαετίες.
Για να επιστρέψουμε στο ερώτημα που προκάλεσε τις αντιδράσεις: Η πολιτική στην Ελλάδα έχει κάποιο σχέδιο για να σταματήσει την διαρροή επιστημόνων προς το εξωτερικό; Αν ρωτούσαμε επ’ αυτού τον Κώστα Καζάκο μπορεί να προέκρινε ως λύση τον διορισμό των 500.000 νέων στο δημόσιο. Πιθανώς σε αυτή την πρόταση να συμφωνούσε και η Κυβέρνηση, αν δεν περιοριζόταν από τα μνημόνια, ενώ σχέδιο νόμου του κ. Γαβρόγλου μάλλον προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα της διαρροής των καλών επιστημόνων σταματώντας την παραγωγή τους.
Η Νέα Δημοκρατία αντιθέτως, ρίχνει το βάρος της στην Παιδεία και στη σύνδεσή της με τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας, αλλά και στην προσέλκυση επενδύσεων, προκειμένου να σταματήσει το brain drain. Στις επόμενες εκλογές χρειάζεται την ψήφο πολιτών, που αυτοτοποθετούνται ως αριστεροί, αλλά αναγνωρίζουν ότι η χώρα πρέπει να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση. Μόνο οριοθετώντας μια τέτοια σύγχρονη πατριωτική ατζέντα μπορεί να κερδίσει την πλειοψηφία στην Βουλή και στην κοινωνία.
Tο εύκολο σε κάθε εποχή είναι να χαρακτηρίζεις προδότες τους πολιτικούς όταν έχουν αποτύχει ή να τους χαρακτηρίζεις πατριώτες μετά τον θάνατό τους. Το δύσκολο είναι να στηρίζεις τις πατριωτικές επιλογές και αυτούς που τις υλοποιούν κατά την εφαρμογή τους.
* Ο κ. Δημήτρης Σ. Παπαγγελόπουλος είναι Σύμβουλος Στρατηγικής & Επικοινωνίας και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας.
Μπορείτε να τον ακολουθήσετε στο twitter: @dpapangel
