Έχει μία από τις πιο υπεύθυνες και πιο δύσκολες δουλειές. Λίγοι είναι αυτοί που θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν σε αυτή τη θέση, όπως επίσης λίγοι είναι αυτοί που θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση του. Ο λόγος για τον αστυφύλακα, Χρήστο Συμεωνίδη, ο οποίος είναι εκφωνητής στο κέντρο της Άμεσης Δράσης στη Θεσσαλονίκη.
Για 8 ώρες, κάθε μέρα, είναι ο συντονιστής και ο «εγκέφαλος» στο κέντρο επιχειρήσεων της αστυνομίας σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Ενημερώνεται για τις κλήσεις των πολιτών στο «100» και έπειτα δίνει σχετικές εντολές στις αστυνομικές δυνάμεις που βρίσκονται στους δρόμους, ώστε να αντιμετωπίσουν το εκάστοτε περιστατικό: από ένα φραστικό επεισόδιο μεταξύ γειτόνων και μία κλήση για ηχορύπανση, μέχρι μία ένοπλη ληστεία και μία καταδίωξη οχήματος.
Ο εκφωνητής της αστυνομίας είναι ουσιαστικά «η φωνή του στρατηγού», όπως αναφέρει ο κ. Συμεωνίδης, μιας που «κινεί τα νήματα», διαβιβάζοντας τις εντολές στους συναδέλφους του σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Ο Χρήστος Συμεωνίδης είναι ο παλαιότερος στο Σώμα από τους περίπου είκοσι εκφωνητές του κέντρου επιχειρήσεων.
Υπηρετούσε αρχικά στην ομάδα Δικυκλιστών της Αστυνομίας, έπειτα σε περιπολικό της Άμεσης Δράσης και τέλος στη θέση του εκφωνητή, εκεί που ήθελε να είναι πάντα και βρίσκεται σήμερα. Αναμφίβολα αγαπάει τη δουλειά του και ζει γι’ αυτήν. «Όσο το ζω, μου αρέσει και περισσότερο, δεν υπήρξε μέρα που να πήγα στενοχωρήμενος στη δουλειά» εξηγεί μιλώντας στο Thestival ο κ. Συμεωνίδης και συμπληρώνει: «Αυτό που με ιντριγκάρει είναι ότι για 8 ώρες έχω μία συνεργασία με το σύνολο των συναδέλφων που βρίσκονται στον δρόμο, που τους συμβουλεύω και τους καθοδηγώ. Αυτό που με γεμίζει περισσότερο είναι ότι μου δείχνουν εμπιστοσύνη. Είναι μεγάλη υπόθεση να σε έχουν εμπιστοσύνη. Την κέρδισα μετά από χρόνια. Πλέον απολαμβάνω τη δουλειά, δεν φοβάμαι τις ευθύνες».
Στην υπηρεσία του ως εκφωνητής, έχει ένα από τα πιο ισχυρά «όπλα», προκειμένου και να απολαμβάνει τη δουλειά του αλλά και να λειτουργεί σωστά. Αυτό το «όπλο», σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είναι άλλο από την αγάπη για την αστυνομία και την υπηρεσία. «Ποτέ δεν πήγα στη δουλειά με γκρίνια. Πάντα πηγαίνω με κέφι. Τα προσωπικά, οικογενειακά και οικονομικά προβλήματά μου τα αφήνω στην άκρη όταν πιάνω υπηρεσία» εξηγεί χαρακτηριστικά ο κ. Συμεωνίδης.
Η δουλειά του εκφωνητή έχει τεράστιες ευθύνες και δεν επιτρέπει λάθη. Και για να μη γίνουν λάθη, ή τουλάχιστον να ελαχιστοποιηθούν, ο εκφωνητής θα πρέπει να διαθέτει συγκεκριμένα προσόντα, όπως τη διατήρηση της ψυχραιμίας του. «Το μεγαλύτερο λάθος για έναν εκφωνητή θα είναι να ανεβάσει 180 παλμούς το λεπτό» σημειώνει ο κ. Συμεωνίδης. «Πρέπει να έχει ψυχραιμία, ηρεμία και να τη μεταδίδει στον συνάδελφό του έξω. Γιατί από αυτόν εξαρτώνται πάρα πολλά πράγματα. Αν ανεβάσει παλμούς δεν σκέφτεται σωστά, δεν διαβιβάζει σωστά. Ούτε η φωνή του ακούγεται, ουρλιάζει. Εγώ δεν νιώθω πανικό. Το διαχειρίζομαι έτσι ώστε να μη μεταδοθεί στους συναδέλφους».
Τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη και το περιστατικό που θα «κουβαλάει» για πάντα
Ξεχωριστή κατηγορία στον ρόλο του εκφωνητή αποτελούν τα επεισόδια που γίνονται στη Θεσσαλονίκη μεταξύ κουκουλοφόρων και αστυνομικών. Ιδίως όταν πρόκειται για… αναμενόμενα επεισόδια, όπως δηλαδή στην επέτειο του Πολυτεχνείου και την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο Χρήστος Συμεωνίδης δεν κρύβει ότι προετοιμάζεται ψυχολογικά πριν ξεκινήσει την υπηρεσία του. «Ξέρουμε ότι θα έχουμε θέμα, αλλά είμαστε προετοιμασμένοι και συνηθισμένοι» εξηγεί και συμπληρώνει με το αισιόδοξο της υπόθεσης, ότι «πλέον στα επεισόδια δεν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές ή περιουσίες. Υπήρχαν χειρότερα χρόνια».
Τα επεισόδια όμως δεν είναι… τίποτα, μπροστά σε πολύ πιο σοβαρά περιστατικά τα οποία καλείται να διαχειριστεί ο ίδιος και οι συνάδελφοί του. Ερωτηθείς για το περιστατικό που θα «κουβαλάει» μαζί του για πολύ καιρό, ο Χρήστος Συμεωνίδης μίλησε για τη διακομιδή μίας έγκυου γυναίκας στο νοσοκομείο, μετά από καρδιακό επεισόδιο, περιγράφοντας τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν. «Έπρεπε να πάει εσπευσμένα στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο, το ασθενοφόρο βρισκόταν στον Περιφερειακό και οι αστυνομικές δυνάμεις έστησαν “γέφυρα ζωής”. Μία νταλίκα είχε διπλώσει στον Περιφερειακό, προκαλώντας κίνηση. Μποτιλιάρισμα υπήρχε και στο κέντρο της πόλης. Κι εγώ και οι συνάδελφοι μου κάναμε τιτάνιες προσπάθειες για να φτάσει έγκαιρα στο νοσοκομείο. Έφτασαν σε 8 λεπτά, κάτι που με «γέμισε». Αργότερα έμαθα ότι οι γιατροί έφεραν στη ζωή το παιδί, όμως η μητέρα κατέληξε. Στενοχωρήθηκα πολύ. Μου έχει μείνει ακόμα στο μυαλό και θα το “κουβαλάω” για πάντα» είπε φορτισμένος συναισθηματικά.
Το κακό παράδειγμα της αστυνομίας και οι στιγμές αλληλεγγύης
Ο Χρήστος Συμεωνίδης γνωρίζει πως τα τελευταία χρόνια έχει καλλιεργηθεί αρνητικό κλίμα από μέρος της κοινής γνώμης για την αστυνομία. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου από αστυνομικό στα Εξάρχεια, σκηνές αστυνομικής βίας, είναι περιστατικά που έκαναν πολλούς πολίτες και ιδίως νέους σε ηλικία να σχηματίσουν αρνητική γνώμη για το σύνολο των αστυνομικών. «Σε μία οικογένεια 50.000 ατόμων (σ.σ. αστυνομικών) στην Ελλάδα και 5.000 στη Θεσσαλονίκη είναι λογικό να υπάρχουν και παρατράγουδα. Υπάρχει περίπτωση ο αστυνομικός να κάνει κακή διαχείριση περιστατικού» σημειώνει, ενώ διαβεβαιώνει πως «το τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων της αστυνομίας ελέγχει τους συναδέλφους και έχουν αποταχθεί πολλοί. Όταν ένας δεν αξίζει να δουλεύει στην αστυνομία, δε θα δουλεύει».
Επίσης, τόνισε πως «τα νέα παιδιά δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι ο αστυνομικός είναι άνθρωπος. Προέρχεται από μία απλή, αστική οικογένεια. Ελάχιστα παιδιά εύπορων οικογενειών θα μπουν στην αστυνομία. Υπάρχουν παιδιά στην αστυνομία που δούλευαν πιο πριν και στα χωράφια. Οι αστυνομικοί στην Ελλάδα λειτουργούν και με το συναίσθημα».
Μάλιστα, αναφέρθηκε και σε μερικά περιστατικά στη Θεσσαλονίκη, τα οποία τον «άγγιξαν» συναισθηματικά, με την ευαισθησία που έδειξαν οι αστυνομικοί. «Έστειλα ένα πλήρωμα περιπολικού να δώσει ένα σάντουιτς, μία πορτοκαλάδα κι ένα μπουκάλι νερό σε έναν άστεγο. Οι αστυνομικοί αγόρασαν τα τρόφιμα με δικά τους λεφτά. Τους είπα μετά να έρθουν από την υπηρεσία για να πληρωθούν. Δεν πήραν ποτέ τα χρήματα, προς τιμήν τους» είπε.
Αξίζει να αναφερθεί μάλιστα ότι «πάνω από τις μισές κλήσεις που δέχεται το τηλεφωνικό κέντρο της Άμεσης Δράσης, δεν είναι για την αστυνομία» όπως εξηγεί ο Χρήστος Συμεωνίδης. «Τα περισσότερα περιστατικά είναι με ανθρώπους που αισθάνονται μόνοι, με ηλικιωμένους, με ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Οι αστυνομικοί θα βοηθήσουν. Έχω στείλει περιπολικό με δύο αστυνομικούς για να πιούν καφέ με έναν άνθρωπο επειδή μας είπε ότι ένιωθε μόνος».
Οι πιο… περίεργες κλήσεις στο «100»
Κλείνοντας αποκάλυψε και μερικές κλήσεις στο «100» που άφησαν τους πάντες… άφωνους στο κέντρο της Άμεσης Δράσης, καθώς δεν προορίζονταν σε καμία περίπτωση για την αστυνομία. «Μία ηλικιωμένη γυναίκα είχε καλέσει για να μας πει ότι της έκαψαν με… λέιζερ τα φασολάκια στην κουζίνα» ανέφερε ο κ. Συμεωνίδης, ενώ όπως είπε «ένας άλλος ηλικιωμένος κάλεσε το 100 για να του φτιάξουν την τηλεόραση». Άξια αναφοράς είναι επίσης και η κλήση μίας ηλικιωμένης γυναίκας στην Άμεση Δράση, καθώς ζήτησε να έρθουν αστυνομικοί στο σπίτι της για να διώξουν… ένα περιστέρι από το μπαλκόνι της!
