‘-Έλα, Γιάννε. Έλα, κάθησε μαζί μας.
-Χαιρετώ την παρέα. Τι λέει, Χάμπο; Πως πάει, Τασούλ;
-Άαα, εδώ με το Χάμπο, πιάσαμε τη συζήτηση και ξοδέψαμε κάμποση ενέργεια.
-Ενέργεια; Εσένα Τασούλ, σε περισσεύει. Το Χάμπο όμως, να τον πας με ρέγουλα! Διότι, τι να σου κάνει η παλιά η μπαταρία;
-Εσένα να μη σε μέλει, γιατί οι μπαταρίες μου φορτίζουν καλά!
-Κοίτα, Χάμπο. Μπορεί να δείχνει ότι φορτίζουν, όμως οι παλιές οι μπαταρίες, να ξέρεις, αποκτούν φαινόμενο μνήμης. Μετά από πολλά γεμίσματα και ενώ η ένδειξη δείχνει 100%, ξαφνικά μπαμ και κάτω, πέφτει και αδειάζουν τελείως.
-Άστα αυτά τώρα, Γιάννε, εδώ ο Τασούλς έλεγε, για το τι είδους άνδρες αρέσουν στις γυναίκες.
-Έλεγα, Γιάννε, τι είδους άνδρες ερωτεύονται, ή αγαπούν οι γυναίκες.
-Ακόμα πιο σοβαρά, δηλαδή!
-Τι σοβαρά, Γιάννε. Αυτό έλεγα στο Χάμπο. Οι γυναίκες…εντάξει με κάποιες εξαιρέσεις…γενικά όμως, δεν ερωτεύονται τους σοβαρούς άνδρες. Αυτό έλεγα!
-Και τι είδους άνδρες λες εσύ πως ερωτεύονται οι γυναίκες, βρε Τασούλ;
-Δε θα κάνω το δάσκαλο εγώ, ο μικρότερος σας, αλλά βλέπω γύρω μου πώς πάνε και ερωτεύονται κάτι…Πάντως, σοβαρούς δε τους λες.
-Τι να πω βρε Τασούλ, αν και γενικεύεις πολύ, δε θα σε πάω κόντρα.
-Εγώ όμως, Γιάννε, πηγαίνω κόντρα στον Τασούλ. Πηγαίνω κόντρα και του λεω πως, δεν μπορεί! Τους σοβαρούς θα κοιτάξουν. Είναι δυνατόν να κοιτάξουν τους…;
-Στάσου βρε Χάμπο. Τώρα που είναι και ο Γιάννες εδώ, που πιο σοβαρό και μετρημένο άνθρωπο απ’ το Γιάννε δε θα βρεις στην Πτολεμαΐδα…Συγνώμη κιόλας βρε Γιάννε… τι λες εσύ; Εσένα σε ερωτεύτηκαν πολλές επειδή ήσουν σοβαρός και τα πάντα!
-Κοίτα Τασούλ. Η αλήθεια είναι ότι στις γυναίκες, στη ζωή μου, δεν είχα και μεγάλη επιτυχία…Ίσως να παραείμαι σοβαρός και δε τις κάνω να γελούν. Ίσως γι’ αυτό να έμεινα γεροντοπαλλήκαρο!
-Τι λες τώρα, Γιάννε; Εγώ πιστεύω πως θα ‘χες τις επιτυχίες σου. Απλά δε το έδινες σημασία!
-Δυστυχώς, Χάμπο, θα συμφωνήσω με τον Τασούλ. Θαρρείς και το “σοβαρός” είναι για τις γυναίκες “βαρετός”.
-Έεε, εγώ, Γιάννε, δε συμφωνώ ούτε με σένα, ούτε με τον Τασούλ. Πετράκη! Μια σόδα, να δροσιστώ! Στέγνωσε το στόμα μου με το μιλά – μίλα!
-Συμφωνείς, δε συμφωνείς Χάμπο, οι γυναίκες δεν αγαπούν τους σοβαρούς και τους μετρημένους και αυτούς που έχουν γνώσεις και ξέρουν τα πολλά τα πράγματα.
-Και για πες εσύ, βρε Τασούλ, ποιους αγαπούν οι γυναίκες τελικά;
-Να σου πω, Χάμπο. Οι γυναίκες αγαπούν τους αλήτες άνδρες, τελικά!
-Συμφωνώ, Τασούλ! Και όχι γιατί αγαπούν τους άνδρες, αλλά γιατί αγαπούν την αλητεία. Η αλητεία ασκεί γοητεία στις γυναίκες σας λέω.
-Άαα μπράβο,Γιάννε. Αυτό ακριβώς! Ερωτεύονται, θαρρείς, την αλητεία. Να σε δώσω και παράδειγμα. Ο φίλος και συνομιλικός μου, ο Αντωνάκης, εικοσιεφτά χρόνων σχεδόν. Ο Αντωνάκης, που λες, Χάμπο, τον ξέρω από παλιά. Αλήτης! Με άλφα κεφάλαιο. Με την καλή έννοια, όμως. Έχει πάνω του την αλητεία του Τζέημς Ντιν. Από πάντα γοητευτικός! Όσο μεγάλωνε αυτός, μεγάλωνε κι η αλητεία του. Οι γυναίκες τον αρέσουν πολύ! Δηλαδή…πολύ! Στο τέλος κατάντησε περιζήτητος!
-Άρα λοιπόν, Χάμπο :”Αλήτης και περιζήτητος, ή σοβαρός και αζήτητος”;
-Τι να πω, βρε Γιάννε; Στο ξανάπα. Είσαι γεννημένος ποιητής!