Αυτός είναι ο αιώνας των ανατροπών, της άπληστης ύλης και των φτηνών συναισθημάτων. Ο αιώνας του αγώνα των ανθρώπων και της φύσης για επιβίωση, όπου η ποίηση και οι τέχνες ασθμαίνουν, πάψανε να προσφέρουν όνειρο, καταποντίστηκαν από τους ασύλληπτους χρόνους των ταχυτήτων, των μεθόδων του ΣΟΚ και από ένα κομφούζιο ερευνών, αξιών και ιδεών που μοιάζει με χάος.
Αναπολείς κάτι όμορφο, όμορφο και απλό. Και είναι εντέλει όμορφο αυτό που ψάχνεις και βρίσκεις μέσα σου, ότι εσωτερικά αναζητάς, όταν το κρίνεις με υπομονή, το διυλίζεις, δημιουργώντας ένα πρόσωπο όχι σαν αυτό που ο καθρέφτης κολακεύει, αλλά αυτό που φωτίζεται από την αύρα του αγαθού …..
Συνείδηση, αυτοέλεγχος. Μια έμφυτη σφοδρή τάση που απομακρύνει τα τοξικά, τις μικρότητες, τα άναρχα απωθημένα …. Οι ψυχρές σκοτεινές αποχρώσεις ξεθωριάζουν και ιδού, να, γεννιέται η θερμή καλοσύνη. Την εμπεριέχουν κάποιες ψυχές, σαν πρωτογενές υλικό, ασυμβίβαστες, απροσποίητες, με την απίστευτη ικανότητα να βρίσκουν ουσία και αξίες, ακόμα και στα πιο μικρά και ταπεινά πράγματα. Ακόρεστη η δίψα τους για το «πνευματικό όραμα» ….
Ποιοι τις αναγνωρίζουν; Πόσοι τις ξεχωρίζουν, τις εκτιμούν; Ποιοι έχουν το μεγαλείο να τις αποδέχονται, να τις μιμούνται; Ποιοι αντέχουν την συνύπαρξη τέτοιων ψυχών, στο πομπώδες και βορβορώδες σ’ αυτή την ζωή πέρασμά τους;
Είναι ψυχές τρυφερές, απαλές, σε μια άλλη υπαρξιακή διάσταση, αυτήν των ταπεινών, που δεν γίνεται αντιληπτή από τη μάζα. Τρέφονται με ιδέες που δεν αρέσουν στους πολλούς, δεν είναι ιδέες για όλους. Ψάχνουν την εσωτερική τους σοφία, ανοίγοντας διάπλατα τον νου, για να εισέλθουν εκείνα τα ερεθίσματα που διαμορφώνουν ήθος, με την δικαιοσύνη, την συγχώρεση, την καρτερικότητα και τον σεβασμό προς το συμπαντικό δημιούργημα και τον άνθρωπο ….
Ματιά με ματιά ! Θέρμη ολόγυρα κι εκείνο το φως, που μόνο ευαίσθητες ψυχής μπορούν να δουν. Μυαλά και βλέμματα διψασμένα, που αναζητούν περισσότερη αγάπη, περιφρονώντας το δήθεν, το γυαλιστερό μάταιο, το υπερτιμημένο ….
Μια σπίθα θεϊκής διανόησης διαθλάται για να γίνει το ολοκαύτωμα των συναισθημάτων. Αυτών που συνθέτουν την ανείπωτη ομορφιά της ευλογίας. Χαράζουν μες στην άναρχη και δαιδαλώδη διάταξη των πραγμάτων του ανικανοποίητου, το μονοπάτι της γνώσης που ορίζει τα πάντα με υγιείς σκέψεις και πεποιθήσεις. Αυτό που περπατιέται με χαρά, προσδοκία και ενθουσιασμό. Έχει για αφετηρία του την ελπίδα.
Αυτές οι ψυχές βιώνουν το πραγματικό και την αλήθεια. Είναι δωρητές της εσωτερικής ωραιότητας. Εργάτες και μαχητές που μοχθούν νυχθημερόν, παλεύοντας με αντιξοότητες και με το αδηφάγο απάνθρωπο ον, απαξιώνοντας την επίπλαστη σκηνοθετημένη ευτυχία, που προβάλλει έναν ψεύτικο ψηφιακό εαυτό που αποσυντίθεται …..
«Η αγαθή πράξη δεν χάνεται
Όποιος σπείρει αγάπη θερίζει φιλία
Όποιος φυτεύει αγαθότητα, δρέπει αγάπη» Μέγας Βασίλειος.
