Τα παιδιά ζητάνε ΒΟΗ…ΘΕΙΑ ΘΕΙΑ…ΒΟΗ!
Προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί είναι τόσο δύσκολο να σηκώσουμε το βάρος της αγάπης σας!
Προσπαθούμε να μοιραστούμε μαζί σας… την ταραγμένη εφηβεία μας!
Μας λείπει, όμως, η Αλφαβήτα των συναισθημάτων.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΙ!
Γιατί κανείς σας ποτέ δε μας ρώτησε πώς νοιώθουμε;
Γιατί κανείς σας δεν έσκυψε, να ακούσει τους φόβους μας;
Γιατί κανείς δεν άγγιξε τρυφερά ούτε μια χορδή της
ψυχής μας;
Γιατί κανείς σας δε γεύτηκε ποτέ την αλμύρα της πίκρας μας;
Γιατί κανείς σας δε μύρισε ποτέ το άρωμα της φρέσκιας φαντασίας μας;
Επειδή όλοι θέλετε απλώς να σας μοιάσουμε!
Όλοι θέλετε να πετύχουμε σε ότι εσείς αποτύχατε!
Πώς είναι δυνατόν, όμως, να αποφασίζετε για μας χωρίς να σας συγκινεί η λαχτάρα μας για το σήμερα… χωρίς να σας ανησυχεί… η αγωνία μας για το αύριο;
Είναι δύσκολος ο ρόλος σας, αγαπητοί ενήλικες!
Το ξέρουμε!
Αλλά μπορεί να γίνει πιο απλός … αν μας βοηθήσετε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας!
Γιατί αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας, μπορεί να αγαπήσουμε και τον Άλλον!
Αν πιστέψουμε στον εαυτό μας, μπορεί να βρούμε τη δύναμη και τη γνώση που χρειάζεται…. Για να κτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο!
Κι επειδή κανείς δε μπορεί να αλλάξει τον κόσμο μόνος του…. Πρέπει όλοι μαζί να βοηθήσουμε, μικροί και μεγάλοι!
Όλοι χρειαζόμαστε για να κάνουμε τον κόσμο … όμορφο, ερωτικό, δίκαιο και συνεργάσιμο και φιλικό προς το περιβάλλον όπου ζούμε.
Έναν κόσμο που θα χαίρεται το διαφορετικό και θα θεωρεί την ισότητα όλων δεδομένη!
Και τότε ίσως μπορέσουμε να παλέψουμε όλοι… για ΕΙΡΗΝΗ, το δίκαιο και να μη χάσουμε ποτέ την ελπίδα.
