Η εκφορά λόγου, η έκφραση γνώμης, η άποψη είναι σημαντικά εχέγγυα στη ζωή του ανθρώπου. Από μικρή ηλικία, πολλοί γονείς προτρέπουν τα παιδιά να διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία, λογοτεχνία, να ασχολούνται με τη μουσική και τον αθλητισμό. Όλα αυτά, ώστε να διευρυνθούν οι ορίζοντες, να ‘’ανοίξει’’ το μυαλό τους και να καλλιεργηθούν.
Εκτός όμως από τις βασικές γνώσεις που αποκτά το παιδί από τον προσωπικό μόχθο, αρχίζει να μιμείται σε πολλά τους γονείς του. Οι κινήσεις, ο τρόπος ομιλίας, η επανάληψη λέξεων και φράσεων, η συμπεριφορά, είναι τα κοινά στοιχεία που αντιγράφουν τα παιδιά. Σίγουρα μέχρι ένα σημείο, η όλη διαδικασία είναι αστεία, τι γίνεται όμως όταν οι απόψεις των μεγάλων χρησιμοποιούνται αυτολεξεί και από τους μικρότερους;
Η είδηση, για την έγκριση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της ‘’Ελληνικής Αγωγής’’ του Άδωνη Γεωργιάδη, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και σχολίων από γονείς και εκπαιδευτικούς, τόσο στο Facebook όσο και στο Twitter. Ο αρνητικός σχολιασμός, οι υποκειμενικές και γεμάτο χλευασμό απόψεις αλλά και τα πολιτικά σχόλια δημιούργησαν τις αντίστοιχες ιντερνιτικές παρατάξεις.
Διαβάστηκαν και ακούστηκαν από τους ενεργούς χρήστες , ίσως και από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, σίγουρα όμως διαβάστηκαν, ακούστηκαν και καταγράφηκαν από τα μικρά παιδιά, που αύριο, μόλις τους δοθεί η ‘’τροφή’’ θα εκφράσουν την άποψη των γονιών τους και όχι τη δική τους.
Αύριο που οι απόψεις της μαμάς και του μπαμπά ίσως θα ευθύνονται που μάλωσαν με τη φίλη/ο τους, που δεν ήταν τόσο ισχυρές και δεν θα ανήκουν στην πλειοψηφία και που εκφέροντάς τες ατόφια, ο δάσκαλος θα τους τιμωρήσει. Και όλα αυτά για ένα θέμα που δεν καταλαβαίνουν και δεν προσεγγίζουν παιδιά. Για ένα θέμα που όταν θα καταλάβουν, θα έχουν τη δική τους άποψη που σίγουρα θα είναι πιο σωστή και θα επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά το έργο της Άλκης Ζέης «Τα παιδιά στη Βουλή, οι μεγάλοι στο σκαμνί!»
Της Σταματίας Γκαραλιάκου
