Για «φιλική αντιμετώπιση της σημερινής κυβέρνησης προς το δημόσιο υπάλληλο» έκανε λόγο ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ της Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης Γιάννης Θεοφύλακτος μιλώντας την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου στην ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών για τη ‘Διαφάνεια, Αξιοκρατία και Αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης’, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι «εμείς κοιτάμε την καλύτερη παροχή του δημόσιου αγαθού των υπηρεσιών στον πολίτη.»
Περιλαμβάνεται και η παρέμβασή του σχετικά με την τροπολογία Σκουρλέτη για το σύστημα κατανομής των εσόδων από τους πλειστηριασμούς αδιάθετων δικαιωμάτων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου για την περίοδο 2016-2020.
Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το παρόν νομοσχέδιο και η στάση όλων των πολιτικών κομμάτων αποδεικνύει τη διαφορά φιλοσοφίας. Αυτό θα πρέπει να το δει όλος ο ελληνικός λαός, αλλά κυρίως οι δημόσιοι υπάλληλοι τους οποίους και αφορά. Είναι ξεκάθαρο, δηλαδή, ότι η συντηρητική παράταξη και συγκεκριμένα η Νέα Δημοκρατία, αντιμετωπίζει το δημόσιο υπάλληλο από μια θέση εξουσίας και εξουσίασης και με μια διάθεση τιμωρητική και αυταρχική. Το απέδειξε και όσο ήταν στην εξουσία, το αποδεικνύει και τώρα με τις τοποθετήσεις της.
Από την άλλη πλευρά, η δική μας Κυβέρνηση και ο δικός μας πολιτικός χώρος έχει μια φιλική αντιμετώπιση προς το δημόσιο υπάλληλο, τον οποίο θεωρεί -και θα το δούμε και αναλυτικά, θα αναφερθώ ιδιαίτερα στις διατάξεις της αξιολόγησης- ως συνεργάτη. Όμως, αυτό δεν έγκειται μόνο στη δική μας σημερινή νομοθετική πρωτοβουλία. Είναι και στο χέρι των δημοσίων υπαλλήλων να κερδίσουν με τη συμπεριφορά τους τη συμμετοχή και την έννοια του συνεργάτη. Όταν, για παράδειγμα, προβλέπονται διατάξεις για ολομέλεια τμημάτων και για στοχοθεσία στην οποία συμμετέχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, αν αυτές δεν υλοποιηθούν από τους ίδιους τους δημοσίους υπαλλήλους, θα μείνουν γράμμα κενό. Βέβαια, φαντάζομαι ότι από τη μεριά του Υπουργείου θα έχουμε εγκυκλίους ή πιθανά σεμινάρια των δημοσίων υπαλλήλων.
Και πάλι, όμως, επειδή έχουμε ζήσει τη Δημόσια Διοίκηση και έχουμε δει ότι στο παρελθόν υπήρχαν κατά καιρούς προσπάθειες, με αγαθές προθέσεις, που έμεναν γράμμα κενό, θα πρέπει οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι –και απευθύνομαι σε αυτούς- ο καθένας ξεχωριστά στον επαγγελματικό του χώρο, αλλά και με τους συνδικαλιστικούς τους φορείς, να κερδίσουν αυτό που τους δίνουμε σήμερα.
Και βέβαια, καμία ιδεοληψία δεν έχουμε εκτός από την προαγωγή των δημοσίων υπηρεσιών. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους όλοι. Αυτό μας ενδιαφέρει και αυτό κάνουμε σήμερα. Και ας μην τα επικαλείται η Αντιπολίτευση –δήθεν- τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος βούλιαξε στην Μεταπολίτευση εξαιτίας των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπήρχε ιδιωτικός τομέας. Υπήρχε στρεβλή ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα. Ας μας πουν πώς γίνονταν οι προσλήψεις στις τράπεζες ή ακόμα και στα σούπερ μάρκετ: με παρεμβάσεις των πολιτευτών και των Βουλευτών. Πήραν ποτέ οι ιδιωτικές εταιρείες -έκαναν προκηρύξεις;- φακέλους για να δουν προσόντα; Τίποτα! Ήταν διαπλοκή με το πολιτικό σύστημα. Όσον αφορά τις δήθεν επενδύσεις που επικαλούνται; Δεν ήταν επενδύσεις, λεηλασίες ήταν. Λεηλασίες χωρίς να σέβονται κανέναν περιβαλλοντικό όρο, με το να έχουν ανασφάλιστους τους εργαζόμενους, με το να μην αποδίδουν φορολογία. Αυτός είναι ο ιδιωτικός τομέας;
Τελειώνει, λοιπόν, το καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα που προσπάθησε να επιβάλει η προηγούμενη κυβέρνηση και στο χώρο του δημοσίου. Τελειώνει το κυνήγι των μαγισσών που είχε εξαπολύσει η προηγούμενη κυβέρνηση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Τελειώνει η λογική ότι για όλα φταίει το δημόσιο, το οποίο παύει και να είναι ο «αποδιοπομπαίος τράγος» για όλα τα δεινά της κρίσης. Γιατί αυτό πρόσφερε και μόνο η εξαγγελία της λογικής των ποσοστώσεων επί Υπουργίας του κ. Μητσοτάκη. Είχε διαλύσει όλο το δημόσιο. Ζούμε σε αυτή τη χώρα και το ζήσαμε: Όλες οι υπηρεσίες είχαν διαλυθεί. Είχε δημιουργηθεί ένα έντονο κλίμα καχυποψίας, φαγωμάρας ανάμεσα στους υπαλλήλους, με αλληλοκαρφώματα, χαφιεδισμό, ανάπτυξης σχέσεων συναλλαγής και ρουσφετολογικής λογικής μεταξύ υφισταμένων και προϊσταμένων. Και φυσικά, αυτό έχει διαλύσει την απόδοση των υπηρεσιών, κάτι που σήμερα θεσμικά σταματάει και, μάλιστα, αντιστρέφεται. Όμως, αυτή είναι η λογική της συντηρητικής παράταξης, η λογική του «διαίρει και βασίλευε».
Αντίθετα, εμείς κοιτάμε την καλύτερη παροχή του δημόσιου αγαθού των υπηρεσιών στον πολίτη.
Ειδικότερα για την αξιολόγηση, δεν συνδέεται με διαθεσιμότητες και απολύσεις, δεν προβλέπονται ποσοστώσεις. Αυτή λογική -το είπαν και άλλοι συνάδελφοι- που υιοθετήθηκε στην Αμερική τη δεκαετία του ’80, απέτυχε και απορρίφθηκε. Η αξιολόγηση δεν είναι τιμωρητική, δεν είναι ατομοκεντρική. Προβλέπεται για πρώτη φορά αξιολόγηση και το προϊσταμένων από τους υφιστάμενους, όπως, επίσης, προβλέπεται και μηχανισμός παρακολούθησης των βαθμολογιών και των βαθμολογητών.
Έχουμε, λοιπόν, μία σαφή υπαλληλοκεντρική διάσταση. Βλέπουμε τους υπαλλήλους κατ’ αρχήν με θετική ματιά, ως φιλότιμους, ευσυνείδητους και με αίσθημα επαγγελματικής ευθύνης, με προσόντα που έχουν τώρα -ιδίως οι νεότεροι- και όχι ως αδιάφορους, ράθυμους, κλπ..
Σταχυολογώ λίγο τις διατάξεις για τα άρθρα 15 μέχρι 24 που αφορούν την αξιολόγηση. Οι αξιολογητές είναι οι δύο ιεραρχικά προϊστάμενοι. Η έκθεση αξιολόγησης περιλαμβάνει τους τίτλους σπουδών και την επιμόρφωση του υπαλλήλου, συνοπτική περιγραφή του έργου της οργανικής ομάδας, συνοπτική περιγραφή του έργου του αξιολογούμενου, τα στοιχεία της συνέντευξης και τη βαθμολογία ανάλογα με τη γνώση του αντικειμένου, τις υπηρεσιακές σχέσεις, τη συμπεριφορά και την αποτελεσματικότητα, αυτά είναι για τους υφισταμένους. Για τους προϊσταμένους είναι αυτά, συν τις διοικητικές ικανότητες.
Επίσης, υπάρχουν και ασφαλιστικές δικλίδες, ότι όταν έχουμε χαμηλή βαθμολογία, πρέπει υποχρεωτικά αιτιολογείται και να θεμελιώνεται. Μάλιστα, συστήνεται με το άρθρο 17, παράγραφο 15 και η Διεύθυνση Παρακολούθησης και Στατιστικής Ανάλυσης, η οποία ενεργοποιείται ιδίως όταν βλέπει σταθερά άριστες ή σταθερά χαμηλές βαθμολογίες. Και σε αυτό έχει άδικο η Αντιπολίτευση που λέει ότι θα βαθμολογούνται όλοι «άριστα», γιατί ακριβώς θα υπάρχει η Διεύθυνση αυτή που θα κάνει αυτή τη δουλειά.
Τώρα, θα ήθελα στο χρόνο που μου απομένει, αφού αναφερθώ σε αυτό που ανέφερε και σήμερα ο Υπουργός, ο κ. Κουρουμπλής, στο άρθρο 24, ότι, δηλαδή, για πρώτη φορά έχει και ο πολίτης και οι κοινωνικοί και επαγγελματικοί φορείς λόγο για την αξιολόγηση των υπηρεσιών, να σταθώ έστω και για δύο λεπτά στην τροπολογία του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας με γενικό αριθμό 217 και ειδικό 2, για το σύστημα κατανομής των εσόδων από τους πλειστηριασμούς αδιάθετων δικαιωμάτων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για την περίοδο 2016-2020.
Πρόκειται για μία σωστή ρύθμιση. Όμως, θα πρέπει να λάβει υπόψη της -είτε με την παρούσα τροπολογία είτε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα- την καταστροφή που έχει δημιουργηθεί στους νομούς που έχει δραστηριοποιηθεί η ΔΕΗ ΑΕ. Οι νομοί αυτοί είναι Κοζάνης, Φλώρινας, Αρκαδίας. Θα πρέπει κατά τη γνώμη μας -το έχουμε συζητήσει και συμφωνούν και οι πέντε ενεργειακοί δήμοι- ένα ποσοστό των αδιάθετων αυτών εκπομπών, είτε με τη μορφή έργων είτε αριθμητικά, να διατεθεί για την περιβαλλοντική αποκατάσταση και ανάταξη των περιοχών μας που έχουν καταστραφεί από τη δραστηριοποίηση της ΔΕΗ τις τελευταίες δεκαετίες, της οποίας το παραγωγικό μοντέλο ήταν ακριβώς αντίθετο από αυτό που ονομάζουμε «αειφορικό μοντέλο».
Λειτούργησε ληστρικά στις περιοχές μας, κατέστρεψε τους υδροφόρους ορίζοντες, κατέστρεψε τη μελλοντική ύπαρξη των περιοχών μας. Το μέλλον αυτό είναι το σημερινό παρόν. Η μεταλιγνιτική εποχή στις περιοχές μας έχει έρθει και μοναδική ευκαιρία για να βρούμε χρηματοδοτικά εργαλεία που θα διοχετευθούν στην περιβαλλοντική αποκατάσταση των περιοχών μας είναι να διοχετευθεί ένα έστω ποσοστό από το σύστημα κατανομής εσόδων των αδιάθετων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στις περιοχές μας.
Ευχαριστώ πολύ.»
