-Βρε καλώς τα αδέρφια. Καιρό έχω να σας δω μαζί. Τι λέει Γιώργο; Τελείωσες με την εξεταστική στο Πολυτεχνείο; Τασούλ εσύ έχεις φούριες τώρα, ε;
-Είπαμε Γιάννε. Επιστήμονας γεωργός! Έχω φούριες, αλλά ένα απόγευμα στο τόσο το ξεκλέβω.
-Εσύ Γιώργο; Θα πας διακοπές; Πετράκη…φέρε μας τρεις μπίρες και μεζέ, κασεράκι ε;
-Όχι Γιάννε. Βοηθάω κι εγώ τον Τασούλ. Στα φασόλια, στη λεβάντα…Όσο μπορώ. Είμαι και φαντάρος ακόμα για. Μαθήματα, ό,τι ήταν να δώσω, το έδωσα. Τα άλλα, Σεπτέμβρη. Ρωτά τον Τασούλ να σου πει άμα τον βοηθάω Γιάννε…
-Βοηθάει Γιάννε. Ο Γιώργος πάντα βοηθάει. Δεν είν’ βολεψάκιας. Είναι το σκαρί του τέτοιο, να βοηθάει…
-Μπράβο! Έτσι πρέπει ο άνθρωπος. Να νοιάζεται. Πόσο μάλλον τ’ αδέρφια!
-Έεε, αυτό μας έλειπε βρε Γιάννε. Αν δε βοηθούνται και τ’ αδέρφια, τότε…
-Μη το λες Τασούλ αυτό. Μη το λες! Είν’ άλλοι, που ο ένας τα ‘χει φορτωθεί, σα γαϊδούρι, όλα στην πλάτη και γίνεται χίλια κομμάτια, ενώ ο άλλος…πέρα βρέχει! Όλο στα γούστα ο άλλος, όπως λέτε κι εσείς οι νέοι.
-Έ, τι να πω βρε Γιάννε. Άμα ο άλλος βλέπει τον αδερφό του να σκοτώνεται κι αυτός δε δίνει δεκάρα, τότε τι να πω! Δηλαδή, λίγο συμπόνια…
-Μπράβο Τασούλ. Συμπόνια! Στο ντουνιά έχει δύο ειδών ανθρώπους. Τους συμπονετικούς και τους άλλους!
-Δηλαδή, βρε Γιάννε, οι άλλοι ποιοι είναι;
-Οι άλλοι Γιώργο, είναι που δε τους καίγεται καρφί να σε βοηθήσουν. Και να μπορούν, δε το κάνουν!
-Μα αυτό, όπως το λες, κρύβει μέσα του κακία.
-Έτσι είναι. Άμα η συμπόνια έχει μέσα της καλοσύνη, η αδιαφορία έχει μέσα της κακία.
-Καταλαβαίνω. Όμως βρε Γιάννε, μήπως οι αδιάφοροι είναι…αφασίες, που απλά δε δίνουν σημασία και τους αδικούμε;
-Κοίτα Τασούλ. Για να τα ξεχωρίσουμε. Οι αφασίες, είναι αφασίες και για τον εαυτό τους.
-Δηλαδή Γιάννε;
-Δηλαδή, θα σε δώσω ένα παράδειγμα. Του λες του αφασία: “Τάκη, έκανες αίτηση για τα αναδρομικά”; Σε λέει: :Τι είν’ αυτό”;
-Ενώ ο αδιάφορος;
-Ο αδιάφορος, του λες, παράδειγμα, “Γιάννη, έκανες αίτηση για τα αναδρομικά”; Και σε λέει: “Βέβαια και έκανα, αφού μας το είπε ο δικηγόρος για”. Και τον λες: “Πότε έγινε αυτό βρε Γιάννη”; Και σε λέει: “Τότες που έλειπες στο χωριό έγινε για”!
-Άααα! Σα να καταλαβαίνω. Αυτός για τον εαυτό του, όλα τα ξέρει, χαρτί και καλαμάρι. Και το λεπτό πως θα κερδίσει. Για τους άλλους δε νοιάζεται…
-Ακριβώς Γιώργο. Αυτός μόνο για πάρτη του νοιάζεται. Εσένα δε θα σου πει ποτέ, τίποτα! Έτσι, από κακία!
-Δε συμπονάει δηλαδή, ότι μπορεί να πάθεις ζημιά. Δε βοηθάει, δε λέει, δε νοιάζεται.
-Ά μπράβο Τασούλ! Είναι κάποιοι που θεωρούν υποχρέωση τους να σου πουν αυτό που πρέπει. Που θα ωφεληθείς άμα το μάθεις. Κι είν’ κι άλλοι που άμα σε δουν στο βάλτο, θα σου δώσουν και μια στο κεφάλι να πας μιαν ώρα αρχύτερα στον πάτο.
-Μια φορά Γιάννε, σχοινί δε θα σου πετάξουν μπας και σωθείς.
-Σχοινί θα σου πετάξουν μόνο για να στο βάλουν γύρω απ’ το λαιμό σου, για να πας να πνιγείς!
