Στην Αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία εθεωρείτο πράξη αρετής. Τους ξένους προστάτευαν ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία, όπως και οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης. Υπήρχε θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους. Η φιλοξενία ακολουθούσε μία ιεροτελεστία και παρέχονταν σε κάθε ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα από την τάξη που ανήκε, μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο στον «ξενώνα».
Ο αγαπητός Δήμαρχος αποτέλεσε στόχο ποικίλων σχολίων, καθήμενος στο γραφείο του, συνακολουθούμενος από μέρος του δημοτικού συμβουλίου, την ώρα που διενεργούνταν πολιτική εκδήλωση της αντιπολιτεύσεως, με κεντρικό ομιλητή τον γραμματέα του κόμματος (ενός κόμματος που ενδεχομένως να βρίσκεται προ των πυλών, διακυβέρνησης της χώρας).
Κωμικοτραγική κατάσταση, με πλήθος κόσμου, σε μια κατάμεστη αίθουσα και πλησίον ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΠΩΝ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΟΣ εντός τειχών και μακάριος.
Ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ?
Καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν.
ΠΟΛΙΤΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 1-12-2014
