Το 2001 δύο από τις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη μας, η Τουρκική και αυτή της Αργεντινής βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού της χρεοκοπίας και τα πάντα εξαρτιόταν από τις διαθέσεις του ΔΝΤ. Τα γεράκια του ΔΝΤ επέλεξαν να διασώσουν την τουρκική οικονομία και έτσι η Αργεντινή βυθίστηκε στο χάος και στην φτώχεια για αρκετά χρόνια. Αντιθέτως η τουρκική οικονομία γνώρισε για πολλά χρόνια ραγδαία ανάπτυξη, μία ανάπτυξη που συνέπεσε με την άνοδο στην εξουσία του Ταγίπ Ερντογάν. Ο οποίος τότε ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένος με τα σχέδια της Δύσης στην περιοχή της μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων και της Μεσογείου.
Σήμερα είκοσι χρόνια μετά η τουρκική οικονομία είναι στην κατηγορία σκουπίδι, ο πληθωρισμός τρέχει με 75% και η τουρκική λίρα έχει χάσει κατά πολύ την αξία της στην ισοτιμία με το ευρώ και το δολάριο. Οι ηγέτες της Δύσης θεωρούν τον Ταγίπ Ερντογάν τελειωμένο πολιτικά, ο ίδιος ο Ερντογάν γνωρίζει ότι όποτε γίνουν εκλογές θα χάσει και μαζί πιθανότατα να χάσει και άλλα προνόμια όπως αυτό της προσωπικής ελευθερίας . Γνωρίζει ότι με τα παζάρια του και τις ταλαντευόμενες επιλογές του η Τουρκία έχει μπει στην άκρη παρέα με την Ρωσία.
Πέραν των άλλων όμως γνωρίζει ότι για να παραμείνει στην εξουσία υπάρχει μόνο ένας τρόπος…ένα έκτακτο γεγονός, μια πολύ ειδική κατάσταση και το αφήγημα στο εσωτερικό της Τουρκίας είναι η ένταση με την Ελλάδα, είναι ο μπαμπούλας για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και ένα πιθανό “θερμό” επεισόδιο θα ήταν για αυτόν ένα μέσο παραμονής στην εξουσία.
Καθημερινά ο Ερντογάν βρυχάται και η πατρίδα μας δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, εγγυητές της ελευθερίας και των συνόρων μας είναι τα σώματα ασφαλείας.
