Σε μία κοινωνία, όπως η Ελληνική, που μαστίζεται από την οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων ετών, η προάσπιση των θέσεων εργασίας αποτελεί ή θα έπρεπε να αποτελεί, βασική προτεραιότητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ύπαρξη θέσεων εργασίας για τους εργαζόμενους είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες της αξιοπρεπούς διαβίωσης και της κοινωνικής καταξίωσης, ενώ για μία τοπική κοινωνία είναι ένας από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης με τη μόχλευση των χρημάτων των μισθών των εργαζομένων και την τόνωση της τοπικής αγοράς και οικονομίας εν γένει.
Ειδικά, σε μικρές κοινωνίες η απώλεια θέσεων εργασίας είναι ένα βαρύτατο οικονομικό και κοινωνικό πλήγμα, που αφενός εξαναγκάζει στην ανεργία όσους χάνουν τις δουλειές τους και αφετέρου οδηγεί σε μείωση εισοδήματος μία σειρά από επαγγελματίες και επιχειρήσεις της τοπικής αγοράς.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που, για παράδειγμα, η τοπική κοινωνία στη Θράκη ξεσηκώθηκε για το επικείμενο κλείσιμο της ΣΕΚΑΠ και την απώλεια 170 θέσεων εργασίας. Μία πιθανή εξέλιξη που αποτελεί το πρώτο θέμα συζήτησης σε όλη της Θράκη, αλλά και βασικό ειδησιογραφικό θέμα σε μέσα ενημέρωσης εθνικής εμβέλειας. Αντίστοιχα, το επικείμενο κλείσιμο του MEGA και ο κίνδυνος απώλειας 420 θέσεων εργασίας έχουν αναστατώσει την εθνική κοινή γνώμη, καθώς στη συγκριμένη περίπτωση υπάρχει και το ειδικό δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Σε κάθε περίπτωση η μαζική απώλεια θέσεων εργασίας λειτουργεί ως έναυσμα για έντονη διεκδίκηση και κοινωνικούς αγώνες για την προάσπιση των συμφερόντων της κάθε τοπικής κοινωνίας.
Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει για τον τόπο μας!
Αν και είμαστε από τις φτωχότερες Περιφέρειες της Ευρώπης η μαζική απώλεια θέσεων εργασίας δεν μας θέτει σε φάση διεκδίκησης και αυτό είναι αξιοπερίεργο!
Μιλώ για την απώλεια 1.300 περίπου θέσεων εργασίας από το ορυχείο και τους ΑΗΣ Αμυνταίου – Φιλώτα, για τις οποίες δεν άνοιξε ρουθούνι! Το ερώτημα δεν είναι εάν, ως τοπική κοινωνία, έχουμε ανάγκη αυτές τις θέσεις εργασίας. Είναι απαντημένο και τις έχουμε απόλυτη ανάγκη! Το ερώτημα που τίθεται αμείλικτα είναι γιατί δεν σηκωθήκαμε από τους καναπέδες να διεκδικήσουμε όσα δικαιούμαστε; Γιατί αφήνουμε τις εξελίξεις να μας προσπερνάνε;
Πολύ περισσότερο που είμαστε ενήμεροι ότι σε δύο περίπου χρόνια θα κλείσει και ο ΑΗΣ Καρδίας, γεγονός που συνεπάγεται επιπλέον απώλεια θέσεων εργασίας για τον τόπο μας.
Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες και οι λόγοι είναι πολλοί και σύνθετοι! Το σίγουρο όμως είναι ότι υπάρχουν ευθύνες για την απραξία και τη νωθρότητα που επικρατεί στον τοπικό πολιτικό μας βίο. Η απραξία και η μοιρολατρική αποδοχή των δυσάρεστων εξελίξεων ποτέ δεν βγήκε σε καλό… Ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να ενώσουμε τις φωνές μας και να διατρανώσουμε τη βούλησή μας για ένα καλύτερο αύριο.
Πιστεύω ότι ο κόσμος της Δυτικής Μακεδονίας έχει το σθένος να διεκδικήσει και να πετύχει ένα καλύτερο μέλλον. Ελπίζω το πολιτικό προσωπικό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μπει μπροστά στους αγώνες για την προάσπιση των συμφερόντων της τοπικής κοινωνίας, έτσι ώστε τα παιδιά μας να έχουν μέλλον στον τόπο μας.
Μάκης Ιωσηφίδης
πρώην Δήμαρχος Αμυνταίου
πρώην Πρόεδρος Δικτύου Ενεργειακών Δήμων
