Από τον Πλάτωνα στον Παντελή Μελανοφρύδη.
2500 χιλ. χρόνια περιγραφικής ομολογίας και συνταύτισης.
Ο πυρρίχιος χορός μας, όπως και η ομηρική μας γλώσσα , δεν μπορούν παρά να συγκροτούν την αδιάλειπτη συνέχεια της χορευτικής παράδοσης του ελληνισμού.
Ο πυρρίχιος χορός αποτέλεσε διαχρονικά το εκφραστικό μέσο μιας πνευματικής κυριαρχίας και ανάτασης αποτελώντας ταυτόχρονα τη σωματοποιημένη πράξη του πολιτισμικού μας παρελθόντος….
Το χορόδραμα ( χοροντικόν τραγωδία) στις εκφραστικές του ανατάσεις εμπεριέχει την ψυχοσύνθεση, το ύφος και το ήθος της γενεαλογίας μας.
Ακόμα το σύνολο των χορευτικών συνιστωσών ενυπάρχει ως αναπόσπαστο στοιχείο της πυρρίχιας όρχησης.
Οι ομαλές κινήσεις ( Ομάλ ), οι βηματισμοί της χαράς, κοτσαγγελισμοί, ( Κοτσαγγέλ), αλλά και οι αναπηδήσεις, ανατάσεις, (Λαγγευτόν), μέχρι και το δαφνηφορικόν ή νικητήριον (Τρομαχτόν), συνθέτουν και καταμαρτυρούν την αρχαιογνωσία των χορών μας.
Παράκληση:
Οι αρχαιόσυλοι του πολιτισμού μας, ας σεμνύνονται στη μνημονική υπόσταση του ελληνικού πολιτισμού….
Οι τουρκοποιούντες τον ποντιακό πολιτισμού, ας αναλογισθούν το βάρος της ασέβειας, εν όψει των τελετουργικών δρώμενων της γενοκτονικής μας εκατονταετηρίδας……..!!
