Τούτες μέρες ήταν όταν -δεκαετίες πριν- στη Βλάστη Εορδαίας λειτουργούσαν οι “Κνιές”. Ο λόγος για τις κούνιες που κατασκευάζονταν την περίοδο του Πάσχα και στις οποίες μπορούσε να ανεβεί κανείς με το αντίτιμο της μίας π.χ. δραχμής… Και μπορεί οι περισσότεροι και δη οι νεότεροι να αγνοούν την ύπαρξη αυτού του “εθίμου” όμως οι “Κνιές” αναβίωναν από τα πανάρχαια χρόνια ακόμη και στην περιοχή των Αθηνών συμβολίζοντας τον καθαρισμό-εξαγνισμό από το κακό και τα “πονηρά” πνεύματα…
Τη σύγχρονη εποχή -τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του 1970 όποτε και θυμούνται οι πιο νέοι- η… βόλτα με τις κούνιες ήταν η χαρά κάθε παιδιού, εφήβου αλλά και νεότερου ενήλικα της εποχής εκείνης αν θεωρήσει κανείς πως τα “λούνα παρκ” και τα λοιπά ψυχαγωγικά πάρκα ήταν μετρημένα στο χέρι τα χρόνια εκείνα και “στηνόταν” κυρίως στις μεγαλουπόλεις. Έτσι, το… έθιμο αυτό απέκτησε έναν κοινωνικό χαρακτήρα πλέον, αφού αποτελούσε πηγή χαράς για τους κατοίκους της Βλάστης και αφορμή για συνάντηση μεταξύ τους… Κάποια χρόνια δε οι κούνιες αυτές έκρυβαν… και τον χαρακτήρα του νυφοπάζαρου αφού όσοι συμμετείχαν στη βόλτα με τις Κνιές είχαν την κατάλληλη ευκαιρία να εκφραστούν μέσα από τραγούδια και παινέματα -δίστιχα- για τις νέες κοπέλες του χωριού που με τη σειρά τους ανταπαντούσαν στα παινέματα αυτά ανάλογα… Αρκετές φορές το δίστιχο αυτό… ήταν η αφορμή να επισημοποιηθεί κάποιο αίσθημα.
Να σημειωθεί πως όσοι θυμούνται τις εποχές εκείνες μιλούν για δυο ειδών κούνιες, την “πεταχτή” και την “τροϊρστή” και οι δύο ξύλινες κατασκευές που θύμιζαν το σύγχρονο “μύλο” και τη “ρόδα” των λούνα παρκ…
Στην εικόνα που δημοσιεύουμε βλέπετε τον τότε ιδιοκτήτη της “Κνιάς” Ιωάννη Μπερεκετλή του Παναγιώτη.
