Σχολείο, ένας μαγικός τόπος διασκέδασης και εκμάθησης που γεννιέται καθημερινά, ένα θερμό συναίσθημα που μας αγκαλιάζει και μας κάνει να ταυτίζουμε πολλές φορές το σχολείο με την ίδια μας την οικογένεια. Πλέον ο δάσκαλος δεν αποτελεί την αυθεντία, τον αυστηρό κριτή πάνω στα μη ανεπτυγμένα μυαλουδάκια των μαθητών. Δεν έχει τον ρόλο του αλάνθαστου τύπου με τα κόκκινα κερατάκια στο κεφάλι και τη μυτερή ουρά στην άκρη να πλησιάζει ύπουλα τον λαιμό σου, σα να θέλει να σε σπάσει στα δύο! Ο δάσκαλος είναι πια συνεργάτης, φίλος, βοηθός του μαθητή!
Εξάλλου και οι δύο μαζί απέκτησαν αυτούς τους τίτλους! Ο ένας εξαρτάται από τον άλλο, φτιάχνουν έναν κύκλο που δεν
τελειώνει, είναι οι κρίκοι σε μια αλυσίδα που συνεχίζεται…Αν ένας κρίκος σπάσει, θα διαλυθεί η ισορροπία! Από την πλευρά του μαθητή δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν υπάρχει η βαθμοθηρία και η έχθρα των μαθητών για τον καλύτερο βαθμό. Δεν υπάρχουν συγκρούσεις παρά μόνο αλληλεγγύη, βοήθεια, υποστήριξη.
Μέσα από το σχολείο δημιουργούμε φιλίες, δεσμούς, κάνουμε παρέες και μέσα α- πό αυτές ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και μαθαίνουμε πραγματικά τα ενδιαφέροντά μας. Μαθαίνουμε να είμαστε ενεργοί πολίτες…μαθαίνουμε να ζούμε!
Για όλους αυτούς τους λόγους Κάνω LIKE στο ΣΧΟΛΕΙΟ!
Αγαπήστε το για να σας αγαπήσει!
Άννα Γεωργιάδου Γ1
