Αλεύρι για να μην κολλήσει το ζυμάρι, χλαού , και ανοίγουμε φύλλο … Κάθε φορά που άνοιγεφύλλο θυμόταν τα λόγια της πεθεράς της , εκείνη την πρώτη φορά που την είδε …
– ΣΤΕΦΑΝΙΑ : Κοντή , χοντρή και άφραγκη … Λαχείο χωρίς κλήρωση …
Έτσι σκληρή ήτανε , άλλοι την έλεγαν ειλικρινή , άλλοι την έλεγαν ωμή , η Σοφία την έλεγε στερημένη … Στερημένη από αγάπη …
Την τυρόπιτα έμαθε να την κάνει από αυτή , μάλιστα έμαθε να την κάνει και καλύτερη …
– ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Σε κάτι που επήκες προκοπή …
Η αλήθεια ήταν ότι τα περισσότερα από αυτήν τα έμαθε παρά από την ίδια της την μάνα , όχι ότι της έδειξε ή πως την συμβούλεψε αλλά τα έμαθε παρατηρώντας την ώστε να τα κάνει και η ίδια , για να μην της δώσει δικαίωμα … Μην δώσει δικαίωμα στο φαρμακερό της στόμα …
– ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Μια δουλειά σωστή δεν σου μάθε η μάνα σου να κάνεις ; Ντιπ ακαμάτα …
Όταν γέννησε το τρίτο της παιδί , το στερνοπούλι της , τον Αλεκάκι , κόντεψε να πεθάνει … Ρώτησαν οι γιατροί αν χρειαστεί να σώσουν έναν από τους δύο , την μάνα ή το παιδί , ποιον να σώσουν , τότε πετάχτηκε όρθια η Στεφανία …
– ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Φυσικά το παιδί, γιατρέ … Αυτή ζωντανή ή πεθαμένη δεν μας χρειάζεται … Όσο για τα παιδιά , θα τα μεγαλώσω εγώ …
Τίποτα δεν φοβόταν ουτε τον ίδιο τον θεό … Λόγια σκληρά , λόγια μεγάλα … Πόσες φορές εμείς οι άνθρωποι τα λέμε ; Χωρίς να σκεφτούμε το αύριο ;
Και όμως η Σοφία την δικαιολογούσε , όχι γιατί ήταν αγαθή ή αφελής , όχι , αλλά γιατί έβλεπε ότι κανεις δεν νοιαζότανουσιαστικά για αυτήν … Αυτή νοιαζόταν για τον άντρα της , για τα παιδιά της ακόμα και για τα εγγόνια της , ήθελε τα καλύτερα για αυτά , το καλύτερο που πίστευε αυτή , αλλά για εκείνη δεν νοιάστηκε κανείς … Αν είναι καλά , αν είναι αρρωστη , αν χρειάζεται βοήθεια ,τους έμαθε να είναι αυτή που τα κανει όλα , αυτή που θα ήταν εκεί για όλους … Με το σκληρό της στόμα , την πίκρα της έβγαζε , για αυτό που δεν μπορούσε να ομολογήσει … Έτσι και οταν γέρασε και αρρώστησε δεν έτρεξε κανείς , άλλοι γιατί , τότε , την είπαν στριμμένη , άλλοι γιατί δεν έμαθαν ποτέ το τι θα πει να δίνεις , να τρέχεις για τον άλλον , άλλοι γιατί πίστευαν πως δεν έχει ανάγκη , άλλοι γιατί έμαθαν μόνο να παίρνουν …Αλλά η Σοφία πήγε … Και κάθε φορά που έβγαζε απο τον φούρνο την τυρόπιτα , θυμόταν εκείνα τα τελευταία της λόγια …
– ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Κόρη μου, ήσουν εσύ … Δεν έχω τίποτα να σου δώσω πλέον παρά μόνο την ευχή μου … Δεν ξέρω αν σημαίνει και πολλά άλλα ελπίζω ο θεός το άδικο που σου έκανα να στο ξεπληρώσει δίπλα και τριπλά … Την ευχή μου να χεις …
Και για πολλούς μπορεί να μην έχει αξία στις μέρες μια “ΕΥΧΗ” αλλά για την Σοφία είχε και ο Θεός της τα έδωσε πίσω διπλά και τριπλά … Ίσως γιατί αν πιστεύεις σε κάτι στην ζωή , εκείνη στο χαρίζει … Ίσως γιατί απλά υπάρχει και ΘΕΌΣ …
ΤΥΡΟΠΙΤΑ
– 200 γραμμ. γιαούρτι στραγγιστό
– 140 γραμμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
– 1 κουτ.γλυκού μπέηκιν πάουντερ
– 170 γραμμ. μαλακό βούτυρο
– 400 γραμμ. φέτα
– 200 γραμμ. κεφαλοτύρι
– 2 αυγά
– 1/2 κούπα γάλα
– 1 πρέζα μοσχοκάρυδο
Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε το αλεύρι και το μπέηκιν και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε το γάλα , ανακατεύοντας , προσθέτουμε το γιαούρτι , τα αυγά και το βούτυρο . Ανακατεύουμε μέχρι να γίνουν ένα μείγμα σφιχτό . Στη συνέχεια βάζουμε το κεφαλοτύρι και ανακατεύουμε να ενσωματωθεί και αυτό , προσθέτουμε τη φέτα σπασμένη σε χοντρά κομμάτια και ανακατεύουμε προσεκτικά . Δε θέλουμε να τη διαλύσουμε σε μικροσκοπικά κομματάκια . Βάζουμε το μοσχοκάρυδο . Όση ώρα ετοιμάζουμε το μείγμα , έχουμε ανάψει το φούρνο και τον προθερμαίνουμε στους 200 βαθμούς . Σε ένα ταψί αλείφουμε λίγη μαργαρίνη, και ρίχνουμε το μίγμα μας . Ψήνουμε στους 180 βαθμούς στη μεσαία σχάρα μέχρι να ροδίσει , περίπου για 45 λεπτά .
Καλη σας όρεξη …
Σαμουήλ Σταύρος Σταματίδης …
