Να κι ένα σχολείο τόσο όμοιο μα και τόσο διαφορετικό από αυτά που έχουμε παρουσιάσει στα προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας μας!
Ο κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος, δάσκαλος και διευθυντής στο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Πτολεμαϊδας, με υποδέχεται θερμά και, αφού μου δώσει τις απαραίτητες πληροφορίες, με ξεναγεί στο σχολείο για να το γνωρίσω κι εγώ.
Το ειδικό δημοτικό σχολείο ξεκίνησε να λειτουργεί το 1990. Φιλοξενήθηκε για πολλά χρόνια στο 6ο και στο 7ο Δημοτικό σχολείο και από το 2004 λειτουργεί στο κτίριο Βούλγαρη. Στο δημοτικό σχολείο φοιτούν 15 μαθητές (6-15 ετών) και 4 στο ειδικό νηπιαγωγείο( 4- 6 ετών) που λειτουργεί στο ίδιο κτίριο. Τα παιδιά έχουν νοητική υστέρηση, σύνδρομο down, αυτισμό, σπαστική τετραπληγία κα.
Οι μαθητές που τελειώνουν το σχολείο μπορούν να φοιτήσουν στο Ειδικό Γυμνάσιο της Κοζάνης ή στο Ειδικό Επαγγελματικό Εργαστήρι Κατάρτισης στην Πεντάβρυσο. Το προσωπικό αποτελείται από 5 δασκάλους και τους εξής ειδικούς: λογοθεραπευτή, φυσιοθεραπευτή, κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο, γυμνάστρια, νοσηλεύτρια και 2 βοηθούς.
Ε, λοιπόν εντυπωσιάστηκα! Το κτίριο είναι καινούριο, χτίστηκε με το κληροδότημα της κ. Χριστίνας Βούλγαρη, της «δασκάλας με τη χρυσή καρδιά», η οποία ευεργέτησε με τον τρόπο αυτό και την πόλη της αλλά και τα παιδιά που αγαπούσε. Το φως είναι άπλετο και στην κεντρική αίθουσα πρωινής συγκέντρωσης, αφού υπάρχει αίθριο, αλλά και στις αίθουσες διδασκαλίας που φωτίζονται από πρωτότυπα παράθυρα φινιστρίνια… Υπάρχουν αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσες θεραπείας (λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, φυσιοθεραπεία, ψυχολογική υποστήριξη,), πλήρως εξοπλισμένο γυμναστήριο, αλλά και …κουζίνα, όπου τα παιδιά μαθαίνουν τα βασικά στοιχεία της αυτόνομης διαβίωσης.
Κι όσο για τα κλασικά μαθήματα, όσα παιδιά μπορούν, ασχολούνται και με τη γραφή και ανάγνωση. Εδώ προτάσσονται οι ανάγκες του κάθε παιδιού, γιατί δεν έχουν όλα το ίδιο πρόβλημα, και το πρόγραμμα διαμορφώνεται αναλόγως. Πάντως βαρύτητα δίνεται κυρίως στην κοινωνικοποίηση καθώς και στην αυτόνομη διαβίωση, ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να αυτοεξυπηρετούνται μεγαλώνοντας.
Για την κοινωνικοποίηση των παιδιών και για το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία, φροντίζουν οι υπεύθυνοι του σχολείου να συνδιοργανώνουν εκδηλώσεις με άλλα σχολεία της πόλης ( γιορτές, θεατρικές παραστάσεις) αλλά και να δέχονται, όπως και να κάνουν επισκέψεις σε σχολικούς χώρους. Σε αυτό τους δυσκολεύει το γεγονός ότι το σχολείο τους βρίσκεται στα όρια της πόλης, οπότε η μετακίνηση είναι ένα πρόβλημα. Ωστόσο το σχολείο είναι ανοιχτό σε όλους και ο κ. Παπαδόπουλος προτρέπει σχολεία αλλά και γονείς που ενδιαφέρονται να έρθουν να το γνωρίσουν από κοντά. Άλλωστε, αν και λειτουργεί τόσα χρόνια, πολλοί στην Πτολεμαϊδα δεν γνωρίζουν την ύπαρξή του.
Η έλλειψη εργοθεραπευτή είναι ένα άλλο πρόβλημα, αλλά και ότι το προσωπικό δεν είναι μόνιμο.
Ίσως όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα να βρίσκεται στη δυσκολία μας να αποδεχτούμε το διαφορετικό. Ωστόσο πιστεύω ότι τέτοια σχολεία που έχουν τις σωστές κτιριακές εγκαταστάσεις αλλά και το εξειδικευμένο και πρόθυμο προσωπικό, μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε ότι όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια και δεν έχουν ανάγκη την ίδια εκπαίδευση. Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, όμως όλα μπορούν, σε αυτά που έχουν ανάγκη, να εκπαιδευτούν!
Ελένη Μουρούζη Γ3
