Τώραϊας καναδγυὸ προυϊνὰ πααίνου στ’ μάνναμ’ λίγου ἀργότιρα κι τ’ λέου, Ἄει μά, σήκου, βγῆκι ἡ Μπάλιους. Κι αὐτὴν μὶ λιέει, Ἅμ’εἶδις; Ἀρχόντιψα κι γώ. Κάναν κιρὸ ξικινοῦσα τ’μέραμ’ στς τρεῖς ἀ κι τς τέσσιρις χαραϊάτκα. Τώρα κι γὼ γίνκα ἀρχόντσσα. Δίν’ ἡ Μπάλιους δγυὸ ἀξυάλις κι σκώνουμι.
Πάηνάμι κάναν κιρὸ μὶ τοὺν Βασίλ’ κι τοὺν Κότσιου τοὺν ἀξάδιρφου γιὰ ξύλα σιακάτ’ κα’ τ’Ἀσκηταργιὸ κι πιρνούσαμι ἀπ’ τὰ Κέδαρα, προυτοῦ πάρουμι ‘νκατηφόρα γιὰ ‘νΤσιπιτοῦρα. Ἰκεῖ βουσκοῦσαν ἰτότι τὰ μπλάργια τς καμπόσ’. Τἄχαν διμένα μὶ τοὺ μπλαρουφόρτουμα κι βουσκοῦσαν ὅλ’ τ’νύχτα στοὺ στριβάδ’, κι εἶχι μιρακλήθκου στριβάδ’ στὰ κέδαρα. Ὅμους κοιμοῦνταν κι αὐτοὶ ἰκεῖ ὅπ’ βουσκοῦσαν κι τὰ μπλάργια τς.
Μνιὰ φουρὰ θυμοῦμι πέρασάμι ἀπ’ τὰ Κέδαρα κι εἴδαμι δγυὸ ἀκόμα νὰ κοιμοῦντι κι τὰ μπλάργια τς νὰ βουσκοῦν, ἰνῶ εἶχι δώσ’ ἡ ἥλιους γιὰ τὰ καλά. Κι τς φώναξάμι, Ὄϊ, βγῆκι ἡ Μπάλιους, σκουθῆτι, ρά.
Μπάλιους εἶνι ἡ ἥλιους. Γκόρμπα, πέστρα, κανοῦτα, φλῶρα, ροῦσα, γκέσα, μούσκρια, κουρνοῦτα ἦταν οὐνουμασίις γιὰ τὰ γίδγια. Μπάλια ἴλιγαν τὰ γίδγια ἀπ’ εἶχαν τέτχοιου χρῶμα, μὶ ἄσπρου κιφάλ’, σὰν τοὺν ἥλιου, ὅπους λέν’ οἱ Βλαχ’ κι οἱ Σαρακατσιάν’. Μπάλια γίδα κι μπάλιου τραΐ.
Σὰν τὶ νὰ ποῦμι γιὰ τν ἉγιαΣουφιά, γιὰ τοὺ Ἰγαίου, γιὰ τνΚύπρου κι γιὰ τοὺ γκόρμπου τοὺ τραΐ π’θαρρεῖ ὅτ’ κυβηρνάει τοὺν κόσμουν ὅλουν; Ἀ ρα, μᾶς πουνάει πουλύ.
Θιέμ’ πότι θὰ λαλήσ’;… Σιαποῦ εἶσι; Γιατὶ κοιμᾶσι; Ἔτσιας δὲν ἴλιγι ἡ Δαυΐδ; Πηριφανεύιτι ἡ ἀσιβής, ἡ χτικιαζμένους.
ΤςἉγιαΜαρκέλλας 22.7.2020
παπαδγιὰ Ἀφρουδίτ’
κι ἡ γιός τς ἀρ.νι.μα.
