Η συμμετοχή στη χθεσινή απεργία ήταν καθολική. Είναι φοβερό το πως μία ολόκληρη κοινωνία μετά από καιρό, έγινε ένα και είπε όχι στο σχέδιο φτωχοποίησης που καταστρώνει ο Κατρούγκαλος με την κομματική αυλή του. Οι πόλεις ήταν νεκρές, και οι καταστηματάρχες υπερασπίζονταν την επιλογή τους να μη λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους. Δυστυχώς όμως, η μεγάλου μεγέθους κινητοποίηση ήταν καθαρά συμβολική. Ξέρουν μέσα τους πως Τσίπρας και Καμμένος θα ολοκληρώσουν με επιτυχία την αποστολή τους.
Οι πολίτες είναι πλέον τόσο προδομένοι και τόσο απογοητευμένοι από το σύνολο του πολιτικού συστήματος που δεν βλέπουν λύση. Δεν έχουν κάτι να περιμένουν. Έχουν πλέον ανοχή σε οποιαδήποτε βλακεία περί “εθνικής υπερηφάνειας” ακούν από τα χείλη της Κυβερνητικής Εκπροσώπου. Είναι θυμωμένοι που επέτρεψαν στον κυβερνητικό θίασο να κάνει επίκληση στο συναίσθημα τους, να τους δημιουργήσει μια στάλα ελπίδας μετά από σαράντα χρόνια μαυρίλας. Το χειρότερο: είναι μετανιωμένοι για την επιλογή τους να εμπιστευθούν το μέλλον της επόμενης γενιάς στους ανθρώπους που θα κλειδώσουν τα λουκέτα στις τελευταίες επιχειρήσεις που μας απέμειναν.
Είναι τόσο μεγάλο το αδιέξοδο που προκάλεσε το λεγόμενο μέτωπο του “Αντί-” που πλέον οι Έλληνες έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά και έχουν υποταχθεί στη μοίρα τους. Ξέρουν όχι μόνο πως η Χώρα δεν θα ξαναζήσει ημέρες ευημερίας, αλλά και ότι δεν έχουν πιθανότητες αξιοπρεπούς διαβίωσης εντός αυτής. Το πιο ανησυχητικό είναι πως καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των Ελλήνων που δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία, τον Κοινοβουλευτισμό, και την Εθνική Υπόσταση. Αν συνυπολογίσουμε το ότι η υπό διαμόρφωση αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ακόμη αντιπρόταση, προβλέπεται ένα αχανές μπάχαλο με ανυπολόγιστες κοινωνικές συνέπειες.
