Διάβασα πως ο Περιφερειάρχης μας υποσχέθηκε την χρηματοδότηση των 40 επικουρικών γιατρών που χρειάζονται τα νοσοκομεία μας από χρήματα του τοπικού πορού. Αντιπαρέρχομαι το μείζων γεγονός πως η λογική του τοπικού πόρου είναι η αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής μας και όχι οι εμβαλωματικές λύσεις σε κάθε είδους προβλήματα λειτουργίας του δημόσιου τομέα. Εξάλλου αναπτυξιακό σχέδιο δεν υπήρχε ποτέ στην περιοχή μας και φυσικά δεν υπάρχει και από την παρούσα περιφερειακή αρχή, οπότε από τα να πηγαίνουν τα λεφτά αυτά σε δωράκια, εργολαβίες και πολυτελείς καμπινέδες ας δεχτούμε ότι καλύτερο είναι να πηγαίνουν για την στελέχωση των νοσοκομείων μας.
Πάλι στην λογική του μη χειρων βέλτιστον δηλαδή. Πάμε τώρα στο δια ταύτα. Επειδή η παρούσα περιφερειακή αρχή- παρά την ύπαρξη ευσυνείδητων ανθρώπων και επιστημόνων όπως ο γιατρός κος Γιαννακίδης- δεν γνωρίζει την τύφλα της από τα σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης ενός σύγχρονου υγειονομικού συστήματος δημόσιας περίθαλψης, όπως την τύφλα τους δεν γνωρίζουν και κάποιοι παλιότεροι μαθητευόμενοι μάγοι της πολιτικής που υπόσχονταν πανεπιστημιακά νοσοκομεία και άλλα τέτοια φαιδρά, ας πούμε δυο πράγματα απλά για να συνεννοηθούμε μεταξύ μας εμείς οι υπόλοιποι. Ένα σύγχρονο υγειονομικό σύστημα δεν καθορίζεται από τον αριθμό των γιατρών που κυκλοφορούν στους διαδρόμους ενός δευτεροβάθμιου νοσοκομείου αλλά από την ποιότητα των υπηρεσιών που αυτό προσφέρει.
Επίσης βασικό στοιχείο ένος τέτοιου συστήματος είναι η ύπαρξη ενός σοβαρού δικτύου πρωτοβάθμιας περίθαλψης το οποίο θα μπορεί να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας στους πολίτες μιας περιοχής και θα λειτουργεί ως ουσιαστικός φραγμός προς τα επόμενα επίπεδα του συστήματος υγείας. Από την ολιγόχρονη εμπειρία μου στα νοσοκομεία – και της περιοχής μας- έχω διαπιστώσει πως το συντριπτικό ποσοστό των ασθενών που προσέρχονται στα τμηματα επειγόντων περιστατικών των νοσοκομείων είναι το λιγότερο για γέλια και για κλάματα. Για αυτό φυσικά δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι ασθενείς – οι οποίοι δεν διαθέτουν την αναγκαία γνώση για να αξιολογήσουν το πρόβλημα υγείας τους- αλλά το ίδιο το σύστημα υγείας που δεν διαθέτει οργανωμένες δομές πρωτοβάθμιας υγείας. Εξ ου και αυτό το μπάχαλο με την λειτουργία των ΤΕΠ των νοσοκομείων, όπου στους χώρους τους συνωθούνται από ζαλάδες της κακιάς ώρας μέχρι οξέα καρδιαγγειακά και νευρολογικά συμβάματα. Στο δια ταύτα τώρα.
Η περιοχή μας δεν έχει ανάγκη από δυο δευτεροβάθμια νοσοκομεία σε απόσταση 30 χιλιομέτρων τα οποία η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να στελεχώσει με διοικητικό, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό για να φαντασιώνονται ορισμένοι πως διαθέτουν νοσοκομείο έξω από την πόρτα του σπιτιού τους και για να μπορούν οι προύχοντες της πόλης- εραστές του Διαβαλκανικού- να κυκλοφορούν περήφανοι στους δρόμους και στα καφενεία. Να μην ξεχνάμε άλλωστε πως μιλάμε για μια χώρα υπο διαρκή πτώχευση με περιορισμένους πόρους, τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι να κατανείμουμε με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο.
Η περιοχή μας, λοιπόν, χρειάζεται οργανωμένες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, οι οποίες να μπορούν να διεκπεραιώνουν τα πολυάριθμα απλά περιστατικά και να παραπέμπουν στο μοναδικό δευτεροβάθμιο νοσοκομείο τα υπόλοιπα, ευάριθμα, περιστατικά που χρήζουν όντως νοσοκομειακής νοσηλείας. Αυτήν την απλή πραγματικότητα την αγνοούν οι περιχαρείς ιθύνοντες καθώς το μόνο που τους νοιάζει είναι να καλοπιάνουν τις τοπικές κοινωνίες και να τις ταίζουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Μόνο που,αδερφέ, αν πάθει κάτι σοβαρό ο πατέρας σου ή ο γιος σου αυτό που θα παρακαλάς εκείνη την στιγμή είναι να υπάρχει ένα οργανωμένο νοσοκομείο στην περιοχή σου, με υψηλού επιπέδου κλινικές, και ας είναι σε απόσταση 30 χιλιομέτρων. Αυτό που δεν θες σίγουρα είναι να καταλήξει ο πατέρας σου σε μια κλινική με έναν Διευθυντή «παλαιοημερολογίτη», έναν επιμελητή πενηντάρη και δυο επικουρικούς γιατρούς πληρωμένους από τον τοπικό πόρο που στο σύνολο τους θα φτιάχνουν μια ακόμα κλινική της κακιάς ώρας. Αυτά τα ολίγα για αρχή…..