-Όπως και να το κάνεις, δεν είν’ καλό πράμα βρε Γιώργο…
-Δηλαδή Χάμπο εσύ λες πως είναι, ντε και ντε ελάττωμα;
-Έ βέβαια βρε Γιώργο. Ελάττωμα είναι. Τι είναι για;
-Όμως, για σκέψου το αλλιώς βρε Χάμπο. Για να πετύχεις κάτι στη ζωή, για να πετύχεις ένα στόχο, ας πούμε…Χρειάζεται η φιλοδοξία. Δε χρειάζεται;
-Εεε, άμα το βάζεις έτσι, τότε ναι! Για να πετύχεις κάτι, πρέπει να έχεις και φιλοδοξία. Δεν μπορώ να πω. Αλλά μην πας να με μπερδέψεις Γιώργο. Η υπερβολική φιλοδοξία, σε λέω, είναι ελάττωμα! Τελεία και παύλα.
-Άαα, να κι ο δάσκαλος. Έλα Γιάννε. Κάτσε να πιούμε ένα τσίπουρο.
-Πολύ ευχαρίστως να κάτσω Γιώργο. Βλέπω πως έχεις έντονη συζήτηση με τον Χάμπο…Πετράκη, ένα τσίπουρο με κασεράκι για μένα, σε παρακαλώ.
-Έγινε Γιάννε, θα σε φέρω το τσίπουρο εγώ και εσύ για βοήθα λίγο εδώ να βγει άκρη στη διαφωνία.
-Ναι Γιάννε. Μιλούσαμε για τη…φιλοδοξία. Εγώ έλεγα πως μπορεί η φιλοδοξία να είναι προτέρημα. Βάζεις στόχους, ας πούμε, και τους πετυχαίνεις. Κι ο Χάμπος έλεγε…
-Εγώ έλεγα Γιάννε, για την υπερβολική φιλοδοξία πως είν’ ελάττωμα.
-Άαα, τώρα κατάλαβα. Χάμπο, δίκιο έχει και ο Γιώργος για την φιλοδοξία, αλλά δίκιο έχεις και εσύ για την υπερβολική φιλοδοξία. Και, αν κατάλαβα καλά, μιλάς για τη ματαιοδοξία.
-Ά, μπράβο Γιάννε. Γι’ αυτό μιλάω. Ε; Για τη ματαιοδοξία. Όχι για τη φιλοδοξία. Και για πες βρε Γιάννε τη διαφορά, έτσι…να σιγουρευτώ!
-Τίποτα. Ειν’ απλό. Άμα μιλάμε για ματαιοδοξια, μιλάμε για φιλοδοξία δίχως κανένα όριο.
-Αυτό ακριβώς προσπαθούσα να εξηγήσω στο Γιώργο βρε Γιάννε. Δίχως όρια! Αυτό είν’ το ελάττωμα! Να ‘σαι καλά που το εξηγείς…επιστημονικά!
-Εντάξει Χάμπο! Αν είν’ ετσι, τότε κι εγώ συμφωνώ. Σε όλα χρειάζονται τα όρια!
-Το τσίπουρο…Μπράβο Γιάννε, έβαλες όρια, έλυσες και τη διαφωνία…
-Μ’ αυτό Πέτρο συμφωνώ κι εγώ. Αυτό κι γω ελάττωμα το λέω!
-Κοίτα Γιώργο. Ο ματαιόδοξος κυνηγάει την προβολή του με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο. Δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο! Αρκεί να πετύχει το σκοπό του, που είναι ενας. Η προβολή του!
-Άαα. Ένα σκοπό έχει δηλαδή. Να προβληθεί. Κατάλαβες Γιώργο. Όχι κάποιον άλλο, ας πούμε, καλό σκοπό;
-Όχι Χάμπο. Η προβολή του τον νοιάζει, πάνω απ’ όλα.
-Για δώσε ένα παράδειγμα βρε Γιάννε.
-Να δώσω Γιώργο. Να δώσω. Στην τηλεόραση, ας πούμε, βλέπεις τόσα άτομα…άνδρες, γυναίκες, η και ζευγάρια, πάνε σ’ αυτές τις εκπομπές, με τις δακρύβρεχτες τις παρουσιάστριες και βγάζουν όλα ‘ άπλυτά τους στη φόρα.
-Ξεφτιλίζονται κανονικά, ε Γιάννε;
-Ξεφτιλίζονται κανονικά Χάμπο! Ακριβώς…
-Κι όλα αυτά, για να τους δίνει η τηλεόραση για πέντε λεπτά, ε Γιάννε;
-Ναι Γιώργο. Για πέντε λεπτά προβολής ξεφτιλιζονται για μια ζωή. Ε, αυτό είναι η ματαιοδοξία.
-Ναι Γιάννε. Αυτό είναι ελάττωμα. Συμφωνώ!
-Για πες κι άλλο ένα παράδειγμα βρε Γιάννε. Τα λες ωραία…
-Να πω Χάμπο. Σε κάποιο βαθμό, όλοι το κάνουν. Αλλά υπάρχει βρε αδερφέ κι ένα μέτρο στο να μην έχεις όρια. Βλέπεις καθημερινά, τους πολιτικούς να υπερεκτιμούν τις ικανότητές τους. Δημοσιογράφοι να είναι επιδεικτικοί…
-Βιοτέχνες, πιασμένους, να κάνουν φιγούρα με τα λεφτά τους στη διασκέδαση, στα γούστα, στο ντύσιμο.
-Ναι Γιώργο. Γι’ αυτό θα το ξαναπώ. Χρειάζεται ένα όριο στο να μην έχει η ματαιοδοξία όρια!
