Το Κτήμα Άλφα αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο εμβληματικά οινοποιεία του ελλαδικού χώρου. Χτισμένο σε μια από τις σημαντικότερες οινικές ζώνες, κατάφερε να ταξιδέψει το Ξινόμαυρο και το Αμύνταιο από το Τόκιο μέχρι τη Νέα Υόρκη. Ο Άγγελος Ιατρίδης και ο Μάκης Μαυρίδης, συνέταιροι και ιδρυτές της επιχείρησης, παραδίδουν (αν και ακόμη πλήρως ενεργοί) τη σκυτάλη στην επόμενη γενιά.
Η Αγγελική Ιατρίδου και η Εμορφίλη Μαυρίδου εκπροσωπούν τη δεύτερη γενιά που δηλώνει παρών με την ενεργό συμμετοχή της στον χώρο. Με διαφορετικές προσλαμβάνουσες και ακαδημαϊκές γνώσεις αλλά με κοινά χαρακτηριστικά την αγάπη για το κρασί και την ανάδειξη του ελληνικού αμπελώνα, αναλαμβάνουν να συνεχίσουν την πρότερη επιτυχημένη πορεία του κτήματος.
Απόφοιτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών, η Εμορφίλη Μαυρίδου συνέχισε τις σπουδές της στη Γαλλία και την Ιταλία, αυτή τη φορά στο κομμάτι της αμπελουργίας και της οινολογίας. Κάτοχος του WSET DIPLOMA, η Εμορφίλη έρχεται να ενισχύσει ενεργά την ομάδα του οινοποιείου. Η Αγγελική Ιατρίδου, ξεκινώντας τις σπουδές της από τα πεδία της διοίκησης και της οικονομίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, φαίνεται να γνωρίζει καλά την αγορά. Στην πορεία εξειδικεύτηκε στην οινολογία-αμπελουργία, αποφοιτώντας από την αντίστοιχη σχολή σε Γαλλία και Ιταλία.
Τις συναντήσαμε στο Κτήμα Άλφα και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι σημαίνει για τις δύο νέες γυναίκες το ότι αναλαμβάνουν τις ηγετικές θέσεις της οικογενειακής επιχείρησης. Αλλά και πώς οραματίζονται το μέλλον του ελληνικού αμπελώνα και του δικού τους οινοποιείου.
Πώς λειτούργησε το οικογενειακό πλαίσιο ώστε να οδηγηθείτε στις σχετικές σπουδές και στη συνέχεια στο συγκεκριμένο επάγγελμα;
Ε.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και τόσο… τυχαίο. Ωστόσο, ποτέ δεν ήταν προδιαγεγραμμένο στο μυαλό μου ότι τελικά θα ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα, διότι, πρώτον, δεν το ήξερα ως αντικείμενο και, δεύτερον, δεν ήξερα πώς θα εξελιχθεί το όλο εγχείρημα. Το οικογενειακό πλαίσιο συνδέεται άρρηκτα, νομίζω, καθώς πολύ απλά μπορώ να πω ότι μεγάλωσα μαζί με τα αμπέλια μας. Ξεκινώντας τις σπουδές μου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών με κατεύθυνση τα τρόφιμα, μου δόθηκε η ευκαιρία να λάβω σφαιρική γνώση για ένα μεγάλο εύρος πληροφοριών, μέρος των οποίων αφορούσε και το κρασί. Στη συνέχεια ακολούθησαν οι σπουδές μου σε Γαλλία και Ιταλία, αυτή τη φορά στο κομμάτι της αμπελουργίας-οινολογίας, γεγονός που μαρτυρά ότι ήδη είχα αποφασίσει ότι τελικά θέλω να ασχοληθώ με αυτό τον χώρο.
Α.Ι.: Πάντα είχα επαφή με την πρώτη ύλη, με το κομμάτι του αμπελιού και στη συνέχεια του οινοποιείου. Θέλω να πω, προφανώς υπήρχε προδιάθεση, αν σκεφτεί κανείς ότι, αν και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, επιδίωκα από μικρή να ακολουθώ τον πατέρα μου, ώστε να έρχομαι σε επαφή με τους αμπελώνες και τη φύση. Όσον αφορά τώρα το κομμάτι των σπουδών, δύσκολα ένα παιδί στα δεκαοχτώ του χρόνια είναι πλήρως συνειδητοποιημένο στο τι θα ακολουθήσει. Χαίρομαι διότι οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν να στραφώ στον συγκεκριμένο κλάδο. Γι’ αυτό τον λόγο επέλεξα να ξεκινήσω τις σπουδές μου στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Μετά την ολοκλήρωσή τους, όντας ήδη ενεργά ασχολούμενη με το οινοποιείο, κυρίως στο κομμάτι της διαχείρισης, συνειδητοποίησα ότι θέλω να ασχοληθώ και με το κομμάτι της παραγωγής. Έτσι, συνέχισα της σπουδές μου στη Γαλλία και την Ιταλία, αυτή τη φορά στο κομμάτι της οινολογίας. Αν και εκ πρώτης όψεως οι σχολές αυτές δεν σχετίζονται άμεσα, με βοήθησαν πολύ για την ουσιαστική κατανόηση όλων των σταδίων παραγωγής.
Τι ρόλο έπαιξε η περιοχή στη δημιουργία του εγχειρήματος; Σε τι βοήθησε το «μικροκλίμα» και η «μικροκουλτούρα» του Αμυνταίου;
Ε.Μ.: Η αμπελουργική ζώνη του Αμυνταίου έχει μεγάλη ιστορία στην οινική παραγωγή. Πέρα από το έδαφος και το μικροκλίμα της περιοχής, το Αμύνταιο είχε πάντα αυτό που λέμε «οινική κουλτούρα». Ο πατέρας μου, όντας χρόνια πρόεδρος στον αγροτικό συνεταιρισμό Αμυνταίου, μου διηγείται ακόμη ιστορίες για τον πρωτοποριακό τρόπο λειτουργίας του συνεταιριστικού οινοποιείου, για την ιστορία του αφρώδους οίνου, καθώς και για τις ενέργειες εξωστρέφειας που έκαναν τελικά το Αμύνταιο «το οροπέδιο του κρασιού». Καταλαβαίνουμε, άρα, ότι υπήρχε παράδοση σε αυτό το κομμάτι, μια παράδοση στην οποία θα μπορούσαμε να βασιστούμε αλλά και να αναπτύξουμε. Πιστεύω πολύ στη ζώνη του Αμυνταίου, νομίζω ότι έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει ακόμη πιο δημοφιλής στην παγκόσμια αγορά.
Α.Ι.: Το Αμύνταιο είναι μια πολύ ιδιαίτερη περιοχή. Πέρα από τις εδαφικές και κλιματικές προϋποθέσεις για την καλλιέργεια και την παραγωγή κρασιού, που τις πληροί με το παραπάνω, βλέπω χαρακτηριστικά στους κατοίκους του που θυμίζουν άλλες εποχές. Διαπιστώνω καθημερινά ότι είναι πολύ αναπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης. Ένας βασικός παράγοντας της ως τώρα ανάπτυξής του πιστεύω ότι είναι η αγάπη για την περιοχή αλλά και η αρωγή από την πλευρά των κατοίκων. Πολλές φορές λέμε ότι σε μια κλειστή κοινωνία (όπως αυτή του Αμυνταίου) όλα είναι πιο δύσκολα. Διαφωνώ. Όντως, σε μικρές κοινωνίες υπάρχουν αναπόφευκτα προβλήματα, αλλά, από την άλλη, έρχομαι καθημερινά σε επαφή με ανθρώπους που μπορώ να πω ότι τους ενδιαφέρει να είναι καλά και ο διπλανός τους. Παράλληλα, θεωρώ ότι η περιοχή έχει μεγάλες δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης.
Μία συμβουλή σε ένα νέο παιδί που θέλει να μπει σε αυτό τον χώρο;
Ε.Μ.: Καλό θα ήταν να ξεκινήσει έχοντας θέληση να μάθει νέα πράγματα. Διαβάζοντας, ερχόμενος σε επαφή με ανθρώπους του χώρου, συμμετέχοντας σε εκθέσεις, δοκιμάζοντας προσπάθειες από τον διεθνή και τον ελληνικό αμπελώνα, γενικότερα παρακολουθώντας όλες τις φάσεις παραγωγής. Νομίζω ότι έτσι τελικά θα καταλήξει αν του αρέσει να ασχοληθεί. Οφείλει, νομίζω, στον εαυτό του να δει ο ίδιος τι τελικά συμβαίνει μέσα σε αυτό τον χώρο. Μόνο έτσι θα μπορέσει με σιγουριά να τον απορρίψει ή να τον ακολουθήσει!
Α.Ι.: Για μένα, είναι θέμα ισορροπίας. Δεν πρέπει να χάσεις τη νεανική σου ανεμελιά, αλλά, από την άλλη, να πάρεις στα σοβαρά αυτό με το οποίο θέλεις να ασχοληθείς. Είναι αρκετά απαιτητικός ο χώρος μας, και γενικότερα η επιχειρηματικότητα. Ο άνθρωπος εξελίσσεται, προσαρμόζεται, διαμορφώνεται και βελτιώνεται. Σε νεότερη ηλικία νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να καταφέρεις να πραγματοποιήσεις τα παραπάνω. Αν το αγαπά, πιστέψει στον εαυτό του και στο εγχείρημα και δουλέψει σκληρά, νομίζω ότι ένας νέος άνθρωπος που θα αποφασίσει να ασχοληθεί με αυτό θα τα πάει περίφημα.
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία των γονιών σας; Τι ξεχωρίζει την ομάδα του Κτήματος Άλφα και το κάνει τόσο επιτυχημένο;
Ε.Μ.: Ο πατέρας μου με τον κύριο Άγγελο ξεκίνησαν ως συνέταιροι και εξελίχθηκαν στην πορεία έχοντας κοινό παρονομαστή την αγάπη για το κρασί και τον αλληλοσεβασμό. Χαρακτηριστικά που κατάφεραν να μεταφέρουν και σε εμάς. Είμαστε η δεύτερη ενεργή γενιά πλέον στο οινοποιείο. Όπως οι γονείς μας, έτσι κι εμείς έχουμε διαφορετικά ακαδημαϊκά και οικογενειακά backgrounds, γεγονός όμως που μας βοηθά πολύ ώστε να προσεγγίζουμε την εξέλιξη του οινοποιείου με διαφορετική ματιά, αλλά πάντα με κοινό στόχο.
Α.Ι.: Θα ξεκινήσω αντίστροφα και θα μιλήσω αρχικά για ολόκληρη την ομάδα του οινοποιείου. Αισθάνομαι πολύ τυχερή, γιατί συνεργάζομαι με καταπληκτικούς ανθρώπους. Ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν και που, ταυτόχρονα, είναι και πολύ καλοί σε αυτό. Χαίρομαι να συνεργάζομαι μαζί τους, γιατί νιώθω ότι μαζί εξελισσόμαστε. Ο πατέρας μου με τον κύριο Μάκη κατάφεραν να μας μεταλαμπαδεύσουν το κοινό τους όραμα, το όραμα που αρχικά τους ένωσε.
Ορμώμενος από την έρευνα της Λώρας. Πίνουν οι νέοι κρασί;
E.M.: Αν κρίνω από τις δικές μου συναναστροφές, το «σκληρό» ποτό έχει κουράσει πλέον τους νέους καταναλωτές. Δεν ξέρω αν είναι τάση ή κατά πόσο θα συνεχίσει να συμβαίνει, αλλά τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω μια αύξηση στην προτίμηση του κρασιού έναντι των άλλων αλκοολούχων ποτών. Αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, είναι ένα ποτό χαμηλό σε αλκοόλ, υπάρχουν προτάσεις για όλα τα γούστα και, το βασικότερο ίσως, που μας αφορά σε μικρότερες ηλικίες: μπορείς να βρεις πολύ αξιόλογες οικονομικές επιλογές. Αν συγκρίνω τώρα την τάση αυτή με αυτό που παρατήρησα μεταξύ των συμφοιτητών μου στο εξωτερικό (Γαλλία-Ιταλία), εκεί όντως οι νέοι πίνουν περισσότερο κρασί σε σχέση με την Ελλάδα. Όπως και να ’χει, θεωρώ ότι σιγά σιγά οι νέοι έχουν τη διάθεση να δοκιμάσουν περισσότερο κρασί.
Α.Ι.: Θεωρώ ότι μέχρι τώρα όχι μόνο οι νέοι αλλά γενικότερα οι Έλληνες δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένοι στις εξόδους τους με την κατανάλωση του κρασιού. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ανοδική πορεία στην κατανάλωση κρασιού έναντι άλλων ποτών. Δεν ξέρω αν είναι απλώς μια τάση ή αν θα διατηρηθεί, αλλά το παρατηρώ και στις δικές μου παρέες. Νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά την προώθησή του στους νέους. Πιστεύω ότι το κρασί μπορεί να καταλάβει μεγαλύτερο μερίδιο στις προτιμήσεις των νέων καταναλωτών.
Ένα πράγμα που θα θέλατε να βελτιώσετε στο Κτήμα Άλφα, αλλά και ένα πράγμα για το οποίο είστε υπερήφανες;
Ε.Μ.: Θα σου απαντήσω αντίστροφα. Αυτό που θαύμαζα πάντα στον πατέρα μου και στον κύριο Άγγελο ήταν αυτή η ανάγκη για δημιουργία, αυτή η θέληση για συνεχή εξέλιξη, η λάμψη στα μάτια τους όταν μιλούσαν για το οινοποιείο. Είμαι περήφανη λοιπόν για το ότι κατάφεραν να μου μεταλαμπαδεύσουν αυτή τη σπίθα και την αγάπη μου για το κτήμα, είμαι περήφανη που είμαι κομμάτι αυτής της ομάδας. Όσον αφορά τη βελτίωση του κτήματος, θα ήθελα να αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο το κομμάτι της έρευνας. Ήδη υπάρχει ομάδα RnD, στην οποία είμαι κι εγώ μέλος, αλλά νομίζω ότι θα μπορούσαμε να το εξελίξουμε κι άλλο.
Α.Ι.: Είμαι περήφανη καταρχήν για όλα αυτά που έχουν δημιουργήσει μέχρι τώρα οι γονείς μου σε σχέση με το οινοποιείο. Είμαστε τυχερές, γιατί αναλαμβάνουμε να συνεχίσουμε μια ήδη επιτυχημένη πορεία. Κάτι που θα θέλαμε να αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο είναι το οινοτουριστικό κομμάτι. Ερχόμενος ένας επισκέπτης στο οινοποιείο, πέρα από την ξενάγηση και τη γευστική δοκιμή, θα θέλαμε να μπορούμε να του προσφέρουμε μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία. Είναι μια διάσταση για την οποία ενεργούμε ώστε να αναπτυχθεί περισσότερο.
Πόσα στρέμματα περίπου καλλιεργούνται αυτό το διάστημα στο Κτήμα Άλφα; Ποιες είναι οι ετικέτες;
Ε.Μ. – Α.Ι.: Το Κτήμα Άλφα καλλιεργεί περίπου 2.200 στρέμματα. Λέμε καλλιεργεί, διότι μιλάμε για ιδιόκτητους (το μεγαλύτερο ποσοστό) και ενοικιαζόμενους αμπελώνες ολοκληρωμένης διαχείρισης, για τους οποίους είμαστε υπεύθυνοι από τη φύτευση μέχρι και τη συγκομιδή. Παρακολουθούμε το αμπέλι σε όλα τα στάδια και τις φάσεις. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς το κρασί που τελικά βγάζουμε στην αγορά να προέρχεται από δικά μας αμπέλια. Η αλήθεια είναι πως ακολουθούμε αυτό που λέμε «δύσκολο δρόμο», καθώς καταλαβαίνεις ότι οι ευθύνες, οι κίνδυνοι αλλά και το κόστος είναι αλλιώς πολύ μεγαλύτερα.
Παρ’ όλα αυτά θέλουμε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο και να είμαστε εντελώς σίγουροι για το τελικό προϊόν. Οι ετικέτες που βγάζουμε είναι δεκαέξι. Από αυτές, μία κυκλοφορεί αποκλειστικά στο εξωτερικό και μία είναι επετειακή και δεν κυκλοφορεί κάθε χρόνο. Είναι οι λευκές Μαλαγουζιά, Sauvignon Blanc, Sauvignon Blanc fume, Chardonnay και Ασύρτικο. Στα ροζέ, προς το παρόν, υπάρχει μία ετικέτα, αυτή του ροζ Ξινόμαυρου. Από ερυθρές, οι AXIA (Syrah- Ξινόμαυρο), Σκαντζόχοιρος (Ξινόμαυρο), Syrah, SMX (Syrah-Merlot-Ξινόμαυρο), Tannat, Pinot Noir, Ξινόμαυρο Reserve και το Alpha One, που η ποικιλιακή του σύνθεση διαφέρει από χρονιά σε χρονιά. Τέλος, κυκλοφορούμε και δύο γλυκούς οίνους, το OMEGA, σε λευκό και κόκκινο.
Σχετικά με τα χαμηλά ποσοστά των γυναικών στον χώρο… Πώς το δικαιολογείτε; Εσείς, δύο γυναίκες που μπήκατε ενεργά στον χώρο, τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
Ε.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι γενικά στο συγκεκριμένο κομμάτι είμαστε ακόμη λίγο πίσω σε σχέση με το εξωτερικό. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια παρατηρώ ότι όλο και περισσότερες γυναίκες συμμετέχουν ενεργά σε όλα τα στάδια παραγωγής, από το αμπέλι μέχρι και την πώληση. Όσον αφορά τώρα το κομμάτι το δικό μας (της διαχείρισης), η αλήθεια είναι ότι μόνο και μόνο επειδή είμαστε γυναίκες έχουμε να διανύσουμε μεγαλύτερη απόσταση. Πολλές φορές πρέπει να αποδείξεις ακόμη ότι «έξω είναι μέρα και όχι νύχτα». Είναι αρκετά δύσκολο να είσαι γενικά γυναίκα CEO, νομίζω σε οποιονδήποτε κλάδο στην Ελλάδα. Ωστόσο, αν το πιστεύεις, το δουλεύεις και το «τρέξεις» πολύ, θα φτάσεις σε ένα σημείο που δεν θα τους νοιάζει αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Θα είναι τα επιχειρήματα αυτά που θα κάνουν τον συνομιλητή σου να σε αντιμετωπίζει ισάξια, ανεξαρτήτως φύλου.
Α.Ι.: Θα ξεκινήσω λίγο παράδοξα, από το κομμάτι της παραγωγής. Όσο περίεργο και αν σου φανεί, οι γυναίκες που εργάζονται στους αμπελώνες είναι πολύ περισσότερες από τους άνδρες. Όντως στα πρώτα στάδια παραγωγής απαιτείται χειρωνακτική εργασία. Ωστόσο, αυτό που βλέπω, για παράδειγμα, στο κομμάτι των αμπελώνων είναι ότι οι γυναίκες είναι πολύ συγκεντρωμένες, αποδοτικές και αυτό που λέμε «καθαρές στη δουλειά τους». Αντιμετωπίζουν το αμπέλι σαν το δικό τους νοικοκυριό και το περιποιούνται με επιμέλεια. Προφανώς υπάρχουν εργασίες που έχουν άλλες απαιτήσεις, που εκεί μια γυναίκα δεν συμμετέχει, όπως κουβάλημα κ.ά. Σχετικά τώρα σε ό,τι αφορά τη διαχείριση, ο χώρος του κρασιού ήταν και εξακολουθεί να είναι ανδροκρατούμενος. Τα τελευταία χρόνια βλέπω όμως πολλές νέες γυναίκες να αναλαμβάνουν ηγετικές θέσεις και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Οι γονείς σας είχαν ένα όραμα που τελικά υλοποίησαν με επιτυχία. Πόσο εύκολο είναι να ενταχθείτε σε αυτό ώστε να το συνεχίσετε; Υπάρχει περιθώριο λάθους ή το να ακολουθήσεις διαφορετικό δρόμο;
Ε.Μ.: Είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου. Δεν του επιτρέπω εύκολα να κάνει λάθη. Είχα την ευκαιρία να είμαι κοντά από την αρχή του εγχειρήματος, συνθήκη που με βοήθησε σε μεγάλο βαθμό να αντιληφθώ όλο το όραμα των πατεράδων μας. Παρ’ όλα αυτά, προφανώς γίνονται λάθη, και οι γονείς μας είναι πολύ δεκτικοί σε αυτό. Οι αποφάσεις που παίρνουμε, προς το παρόν, δεν είναι τόσο σημαντικές ώστε να επηρεάσουν ουσιαστικά τη λειτουργία του οινοποιείου. Αναλαμβάνουμε συγκεκριμένα projects από την αρχή μέχρι το τέλος. Με αυτό τον τρόπο μας δίνεται η δυνατότητα να αντιλαμβανόμαστε τυχόν αστοχίες ενόσω παράλληλα βοηθάμε στην ανάπτυξη της επιχείρησης.
Α.Ι.: Μέχρι τώρα οι γονείς μας ακολουθούν συγκεκριμένη πορεία. Με το που ξεκινήσαμε, μας έδωσαν πάρα πολύ χώρο. Συνήθως επικρατεί η άποψη ότι οι προηγούμενες γενιές δεν είναι τόσο δεκτικές στις νέες ιδέες. Ευτυχώς στη δική μας περίπτωση αυτό δεν ίσχυσε. Έχουμε τη δυνατότητα και προτείνουμε καινούργια πράγματα, από τα οποία πολλά εφαρμόζονται. Θεωρώ ότι αντιλαμβάνονται ότι έχουμε όρεξη να το εξελίξουμε ακόμη περισσότερο και γι’ αυτό τον λόγο μας αφήνουν αρκετό χώρο. Εννοείται ότι προκύπτουν και λάθη και αστοχίες. Ωστόσο, είναι πολύ δεκτικοί σε αυτό, ενώ πάντοτε υπάρχει ένα «προστατευτικό δίχτυ».
Πείτε μας μερικά μελλοντικά σας σχέδια που πρόκειται να υλοποιηθούν στο άμεσο μέλλον σχετικά με το οινοποιείο.
Ε.Μ. – Α.Ι.: Η αλήθεια είναι ότι ετοιμάζουμε αρκετά πράγματα που πρόκειται να συμβούν. Πρώτα απ’ όλα, είμαστε σε θέση να ανακοινώσουμε τη δημιουργία μιας νέας οινοποιητικής μονάδας που θα κυκλοφορήσει ετικέτες με διαφορετικό brand. Ένα σύγχρονο οινοποιείο που θα στεγαστεί σε ένα καινούργιο βιοκλιματικό κτίριο, με ενεργειακά φωτοβολταϊκά πάνελ στην οροφή, καθώς θέλουμε να εξασφαλίσουμε ένα σημαντικό μέρος της απαιτούμενης ενέργειας από το ίδιο το κτίριο. Είναι βαρυτικό, και είναι χτισμένο έτσι ώστε κάθε στάδιο παραγωγής να βρίσκεται σε διαφορετικό επίπεδο. Χτίζεται δίπλα στο πρώην ορυχείο της περιοχής, όπου μελλοντικά ευελπιστούμε να δημιουργηθεί ένας νέος βιότοπος. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο ως καλλιεργήσιμη γη αλλά και σαν μια νέα πηγή ζωής, που πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να αποκτήσει και αγροτουριστικό ενδιαφέρον.
Το κομμάτι του οινοτουρισμού επίσης είναι ένα σημείο στο οποίο πιστεύουμε πολύ και το οποίο θέλουμε να αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό τον λόγο, πρόκειται να δημιουργήσουμε έναν ξενώνα και ένα tailor made εστιατόριο, ώστε να ενισχυθεί η οινοτουριστική εμπειρία αλλά και να εξυπηρετηθούν καλύτερα οι ανάγκες του οινοποιείου.
