Η Γραμματούλα Χριστίδου γεννήθηκε πριν 21 χρόνια στην Πτολεμαΐδα. Από μικρή (από τα 5 όταν ξεκίνησε και η Εορδαϊκή Δύναμη, ο σύλλογος της), θυμάται τον εαυτό της να μην της αρέσει κανένα άλλο άθλημα (ασχολιόμουν με όλα αλλά για πολύ λίγο όταν ήμουν μικρή μας λέει,) πλην του TAE KWON DO. Άλλωστε ο πατέρας της Χρήστος ήταν δάσκαλος σε αυτό το άθλημα και όπως γίνεται τις περισσότερες φορές «το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά».
Εδώ και 2 χρόνια είναι φοιτήτρια στη Ιατρική Θεσσαλονίκης (άσχετα αν ακόμα δεν φοιτά κανονικά) απόρροια των επιτυχιών της. Είναι η μοναδική επιβράβευση που έχει πάρει από τις επιτυχίες που έχει και οι οποίες είναι πάρα πολλές.
Ακόμα και όταν πέτυχε τη μεγάλη επιτυχία στο Μεξικό( 3η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Νεανίδων στα +68 κιλά) και θα την εξαργύρωσε υλικά τόσο όση αυτή όσο και ο σύλλογος της έπεσε πάνω στην αρχή του Μνημονίου που έφερε τόσα δεινά στην Ελλάδα. Έτσι η υλική ανταμοιβή έμεινε μόνο στην ……όρεξη. Το άσχημο είναι ότι μαζί με τις υλικές αμοιβές που κόπηκαν από όλα τα αθλήματα κόπηκαν και τα επιπλέον προνόμια (που είχαν να κάνουν με διορισμό στο δημόσιο κ.α.)
Η ομοσπονδία με τις πενιχρές δυνατότητες της προσπαθεί να παρέχει ότι βοήθεια μπορεί αλλά όπως είπαμε δεν είναι κάποιο διαδεδομένο άθλημα έτσι ώστε να έχει και μεγαλύτερη βοήθεια και στήριξη. Ούτε και οι τοπικές αρχές μπήκαν στο κόπο για να κάνουν κάτι για αυτή (μια βράβευση ή κάτι τέτοιο) και περιορίζονται σε απλές επιστολές συγχαρητηρίων χωρίς να μπαίνουν στο κόπο ούτε να την γνωρίσουν από κοντά.
Η Γραμματούλα όμως δεν απογοητεύεται, θεωρεί τιμή να αγωνίζεται για το σύλλογο της ΕΟΡΔΑΪΚΗ ΔΥΝΑΜΗ αλλά και την Ελλάδα στο εξωτερικό και μεγάλο της όνειρο πλέον μετά τις επιτυχίες στο Dubai (3η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα G-1 Fujairah UAE, Γυναικών)
και τη πρώτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα (στη Χαλκίδα) είναι η πρόκριση στην Ολυμπιάδα.
Ορισμένες από τις πιο σημαντικές επιτυχίες της ήταν
2007: 1η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα Γερμανίας, Νεανίδων
2008: 3η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα Σερβίας, Νεανίδων
2008: 1η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα Γερμανιας, Νεανίδων
2009: 2η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα Κροατίας, Νεανίδων
2009: 1η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα Θες/νίκης, Νεανίδων
2010: 3η θέση Χάλκινο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα TAEKWONDO Νεανίδων +68kg,Μεξικό.
2013: 3η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα Ισραήλ G-1, Γυναικών
2014: 3η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα G-1 Κως, Γυναικών.
2014: 5η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα Γαλλίας G-1, Γυναικών
2015: 5η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης G-1, Γυναικών
2015: 3η θέση Διεθνές Πρωτάθλημα G-1 Fujairah UAE, Γυναικών
2015: 1η θέση Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γυναικών.
Τη συναντήσαμε μια μέρα μετά την επιστροφή της από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Χαλκίδας και μαζί με το πατέρα και προπονητή της είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για πολλά πράγματα.
Ας διαβάσουμε τι μας είπαν:
Ερ.: Γραμματούλα πες μας πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το TAE KWON DO;
Γ.Χ: Από τα 5 θυμάμαι τον εαυτό μου στο γυμναστήριο του μπαμπά να ασχολούμαι με αυτό το άθλημα. Προσπαθούσα να συνδυάσω σχολείο και γυμναστήριο και αυτή ήταν η καθημερινότητα μου. Πάντα προσπαθούσα να έχω πρώτα τον αθλητισμό και μετά όλα τα άλλα, αφού έτσι έπρεπε να γίνει, μιας και μου άρεσε τόσο πολύ. Στην αρχή το έβλεπα σαν παιχνίδι, αλλά αργότερα όταν ήρθαν οι αγώνες άρχισε να μου αρέσει πιο πολύ και με κέρδισε ολοκληρωτικά, μπαίνοντας και στο αγωνιστικό τμήμα του συλλόγου.
Ερ.: Πολύ θεωρούν το ΤΑΕ KWON DO περισσότερο αντρικό άθλημα. Σκέφτηκες κάποια στιγμή να τα παρατήσεις;
Γ.Χ.: Το άθλημα μας δεν είναι ούτε τόσο αντρικό ούτε τόσο βίαιο όσο φαίνεται. Είναι ένα άθλημα πολύ ασφαλές, αφού υπάρχουν κανονισμοί, ο εξοπλισμό μας είναι ασφαλής και έτσι κανένας αθλητής δεν ξεφεύγει από τα δεδομένα που υπάρχουν για να υπάρξει έτσι κάποιος τραυματισμός. Είναι ένα άθλημα μαχητικό αλλά ισοδύναμο είτε το κάνει άντρας είτε γυναίκα.
Ερ.: Την Ιατρική από ότι καταλαβαίνω την έχεις αφήσει προς το παρόν κάπου στην άκρη. Σκέφτεσαι να τελειώσεις τη σχολή;
Γ.Χ.: Εννοείται αυτό. Η Ιατρική είναι η ανταμοιβή μου από το Παγκόσμιο αφού δεν υπήρχε καμιά άλλη. Είναι μια δύσκολη σχολή που θέλει πολύ χρόνο να αφιερώσεις και πολλές υποχρεώσεις. Το άθλημα μας θέλει ακριβώς το ίδιο και έτσι με την Ιατρική η οποία μου αρέσει και θέλω να τη τελειώσω θα ασχοληθώ λίγο αργότερα. Η ηλικία μου είναι η πιο κατάλληλη όμως για να δώσω πράγματα στο ΤΑΕ KWON DO. Το άθλημα μας δεν μπορεί να συνδυαστεί με κάτι άλλο σημαντικό για τη ζωή σου όπως είναι η Ιατρική και να είσαι καλός και στα 2. Γιατί αν προσπαθήσεις να βάλεις «2 καρπούζια σε μια μασχάλη» δεν θα τα καταφέρεις. Και τα 2 θέλουν χρόνο και έχουν πολλές απαιτήσεις οπότε είναι δύσκολο να είσαι και στα 2 καλός. (με τον πατέρα της να συμπληρώνει πως είναι πρωταθλητισμός και όταν αποφασίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο και έχεις σαν στόχο το παγκόσμιο και την Ολυμπιάδα αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να συνδυαστεί με κάτι άλλο. Άρα αυτή τη στιγμή αφήνουμε λίγο πίσω την Ιατρική).
Γιατί αν είσαι και στα 2 μέτριος πας προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω συμπλήρωσε η Γραμματική.
Ερ.: Μας είπες με λίγο πίκρα πριν πως η μοναδική σου ανταμοιβή από το άθλημα αυτό, με το οποίο έχεις φέρεις τόσες επιτυχίες στην Ελλάδα αλλά και στη πόλη είναι η είσοδος σου στην Ιατρική και πάρα πολλά συγχαρητήρια. Πως αισθάνεσαι για αυτό όταν σε άλλες χώρες οι πρωταθλητές είναι σαν μικροί ήρωες;
Γ.Χ.: Το άθλημα μας στην Ελλάδα δεν έχει την ανάλογη αντιμετώπιση όπως σε άλλα κράτη. Αλλού είναι μέσα στα 3 καλύτερα που φέρνουν διακρίσεις, το βλέπει ο κόσμος, έχει τεράστια προβολή και πάρα πολλά παιδιά ασχολιούνται με αυτό. Στην Ελλάδα δυστυχώς η αντιμετώπιση είναι εντελώς διαφορετική με τους γονείς να φοβούνται να στείλουν τα παιδιά τους, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι στα κορυφαία αθλήματα αφού κάθε χρόνο οι επιτυχίες που φέρνει σε όλες τις κατηγορίες αντρών-γυναικών είναι πάρα πολλές. Επιτυχίες που δεν είναι μόνο σε διεθνές μίτινγκ αλλά σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα.
Από το 2000 μάλιστα που έγινε Ολυμπιακό άθλημα η Ελλάδα στέλνει και έχει αθλητές που πρωταγωνιστούν και φέρνουν μετάλλια (1 χρυσό και 3 αργυρά) και συμμετέχουμε συνεχώς και ανελλιπώς από τότε.
Ερ.: Παρά το γεγονός λοιπόν που βλέπεις πως η ανταμοιβή έστω και ηθική δεν έχει έρθει όλα αυτά τα χρόνια δεν εγκαταλείπεις. Γιατί κάθε αθλητής θέλει κάποια στιγμή να έχει μια επιβράβευση από την πολιτεία.
Γ.Χ.: Το όνειρο κάθε αθλητή είναι η συμμετοχή στην Ολυμπιάδα. Ότι και να σου δοθεί ή δεν σου δοθεί σε όλη τη πορεία σου σαν αθλητής, υπάρχουν κάποια μικρά γεγονότα που σου «λένε» να μη σταματήσεις και να συνεχίσεις.
Χ.Χ.: Έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε για τα δικά μας θέλω με την αμοιβή να έρχεται μερικές φορές σε 2η μοίρα. Όταν ένας άνθρωπος θα σε δει έξω και θα σου πει συγχαρητήρια, αυτό μερικές φορές έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι που μας γεμίζει και μένα και τη Γραμματούλα.
Ερ.: Αν μπορούσες να ιεραρχήσεις τις 3 καλύτερες στιγμές στη καριέρα σου ποιες θα ήταν αυτές;
Γ.Χ.: Είναι λίγο δύσκολο να το κάνω αυτό, αφού κάθε στιγμή είναι τελείως διαφορετική και είχε τη δική της συναισθηματική αξία. Μπορώ να ξεκινήσω βάζοντας σαν αρχή το πρώτο μου αγώνα μικρή, μέχρι που ανέβηκα στο βάθρο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Σε κάθε ηλικία υπάρχει μια διαφορετική καλή στιγμή που τη θυμάσαι με νοσταλγία.
Η καλύτερη στιγμή όμως αν πρέπει να διαλέξω μια τέτοια ήταν στον αγώνα για να μπω στα μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το σκορ ήταν πολύ μικρό και έχανα 1-0 20 δεύτερα πριν το τέλος. Σε εκείνο το σημείο βγάζω τη κάσκα της αντιπάλου μου που είναι τρίποντο και πέφτουμε και οι 2 κάτω. Όταν σηκώθηκα και είδα ότι κέρδισα, άρχισα να πανηγυρίζω, είδα τη κερκίδα που ήταν όλοι Έλληνες να πανηγύριζαν και αυτοί, και τους προπονητές μου να πανηγυρίζουν αγκαλιασμένο. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τόσο όμορφα που πιστεύω τίποτα δεν μπορεί να εξαργυρώσει αυτό το συναίσθημα.
Χ.Χ.: Πραγματικά αυτό το συναίσθημα εκείνη τη στιγμή ήταν κάτι μοναδικό και πρωτόγνωρο. Ήμασταν πίσω στο σκορ, ο χρόνος τελείωνε και τότε η Γραμματούλα με ένα ψηλό λάκτισμα παίρνει τη κάσκα της άλλης αθλήτριας από τη Ρωσία που είναι τρίποντο και έτσι κέρδισε τον αγώνα. Οι 2 αθλήτριες είχαν πέσει κάτω με την Ρωσίδα να είναι από πάνω. Τότε η Γραμματούλα βγαίνει από κάτω χτυπάει το στήθος της και λέει τα κατάφερα. Μια απλή ανθρώπινη στιγμή που δεν μπορεί να αλλαχθεί με τίποτα. Είναι η στιγμή που βγαίνει όλη η ψυχή, όλη η προπόνηση που έχεις κάνει και είναι ένα γλυκό βραβείο. Γιατί όταν αγωνίζεσαι για την πατρίδα σου ξεχνάς τα πάντα και αγωνίζεσαι για τη σημαία όσο γραφικό και αν φαίνεται αυτό. Εκείνη τη στιγμή όλη η ομάδα ήταν μαζί μας και πανηγυρίσαμε όλοι μαζί».
Ερ.: Μετά τη πρώτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ποιος είναι τώρα ο επόμενος στόχος σου:;
Γ.Χ.: Ο κύριος και επόμενος στόχος είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα γίνει το Μάιο στη Ρωσία. Έχουμε 2 μήνες ακόμα για να προετοιμαστούμε, αφού πάρουμε πρώτα μια ανάσα. θα είναι ένα διάστημα με πολύ καλή προετοιμασία και θα τα δώσουμε όλα για να πάρουμε βαθμούς και για την Ολυμπιάδα που είναι σε ένα χρόνο. Το περιμένω με αγωνία αφού θέλω μια πολύ καλή θέση και θα προσπαθήσω πάρα πολύ για αυτή.
Αυτό γίνεται γιατί κάθε αθλητής μαζεύει βαθμούς από τα διεθνή μίτινγκ που είναι βαθμολογημένα ως G1 ή G2 και φυσικά το Παγκόσμιο. Στις 15 Μαρτίου έχουμε ένα G2 στην Ολλανδία και ήμαστε καλά προετοιμασμένοι για να πάρουμε ένα μετάλλιο αλλά στο Παγκόσμιο θα τα δώσω όλα. Αυτή τη στιγμή ήμαστε σε καλό δρόμο για τη πρόκριση στην Ολυμπιάδα αλλά θέλει συνεχή προσπάθεια. Η αποστολή για την Ολυμπιάδα θα είναι 32 άτομα στις κατηγορίες που είναι ανά 10 κιλά. Ήδη οι 6 έχουν προκριθεί , 6 θα προκριθούν από την βαθμολογία και οι υπόλοιποι θα προκριθούν μέσω των Ηπείρων. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας, πολλά μίτινγκ και όσο κοντά ήμαστε από τη μια τόσο μακριά ήμαστε και από την άλλη.
Ερ.: Είπες ότι αρκετοί γονείς διστάζουν να στείλουν τα παιδιά τους στο TAE KWON DO. Τι θέλεις να τους πεις για αυτό;
Γ.Χ.: Τα παιδιά βασικά πρέπει να βάλουν στη ζωή τους τον αθλητισμό. Γιατί ήδη στις μέρες μας βλέπουμε πολλούς νέους να μην ασχολούνται με αυτόν. Δεν λέω να κάνουν πρωταθλητισμό αλλά να ασχολούνται και να κάνουν ένα άθλημα για το δικό τους καλό.
Χ.Χ.: Καλό είναι τα παιδιά να ξεκινήσουν να κάνουν ένα άθλημα με προπονητές που πραγματικά θα προσπαθούν για αυτά. Βλέπετε έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής και συμπεριφοράς μας. Δεν μπορεί πια μόνο η οικογένεια να κρατήσει τους θεσμούς. Πρέπει και το υπόλοιπο περιβάλλον των παιδιών να είναι οικογενειακό γιατί ένας δάσκαλος ένας προπονητής θα μπορέσει να το αποτρέψει από πολλά πράγματα. Γιατί οι γονείς μπορεί να μην ξέρουν κάποια πράγματα (και το ζω καθημερινά στο γυμναστήριο) αλλά τα παιδιά να το έχουν πει στο δάσκαλο ή στο προπονητή. Εκεί χτυπάει το καμπανάκι. Μιλάς με τους γονείς και ειδικά αυτό γίνεται στις ηλικίες που τα παιδιά αρχίζουν να βγαίνουν έξω.
Από εκεί και μετά οι τραυματισμοί σε νεαρές κυρίως ηλικίες είναι πολύ σπάνιες ως ανύπαρκτες. Όλα τα δάπεδα έχουν στρώματα, υπάρχουν προστατευτικά, τα παιδιά ξεκινάνε ως παιχνίδι χωρίς χτυπήματα και μετά βάζουν χέρια και πόδια κάνοντας την ενδυνάμωση. Και σε όλα αυτά φοράνε πάντα προστατευτικά. Δεν μπορεί να ξεφύγει κάποιο παιδί και να χτυπήσει. Όταν στη συνέχεια το παιδί φτάσει στα αγωνιστικά τμήματα και έχει μεγαλώσει ηλικιακά, ξέρει να προφυλάσσει τον εαυτό του, τα χτυπήματα είναι ηλικιακά και δεν μπορεί να ξεφύγει κάποιο και να γίνει επικίνδυνο. Οι γονείς που θέλουν να φέρουν τα παιδιά τους, τους συνιστώ να πάνε πρώτα να δουν τι γίνεται σε αγώνες και προπονήσεις και μετά να να αποφασίσουν.
Ερ. : Πόσο σημαντικό είναι που η Εορδαϊκή Δύναμη έχει το δικό της χώρο προπόνησης;
Χ.Χ.: Κάναμε μεγάλη προσπάθεια για να έχει το σωματείο το δικό του χώρο. Βέβαια υπάρχει η δυσκολία πως όλα τα λειτουργικά έξοδα βαρύνουν το σωματείο και τους γονείς των παιδιών. Το γυμναστήριο έγινε χάρη στις δικές μας προσπάθειες δεν μας έχει βοηθήσει απολύτως κανείς και έχουμε κάνει ένα χώρο με όλες τις προδιαγραφές αφού υπάρχουν κάποια που στεγάζονται σε πραγματικά ακατάλληλους χώρους. Εμείς θέλουμε οι αθλητές από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο να μπαίνει σε ένα χώρο πεντακάθαρο όπου να μην μπερδεύονται άλλα αθλήματα εκεί. Η ένταση της προπόνησης και ο χρόνος αυτής είναι ανάλογος των αγώνων και θα ήταν δύσκολο να πιέζομαι. Γιατί αν ήμασταν σε κάποιο άλλο χώρο που θα ήταν και άλλοι δεν θα μπορούσα να δουλέψω και να κάνω αυτά που θέλω.
Έχουμε ένα καλό χώρο για προπόνηση ,για αυτό το λόγο άλλωστε πιστεύω ότι έχουμε και τόσες διακρίσεις, οι γονείς είναι πολύ ικανοποιημένοι από αυτόν και από τη δουλειά μας και εμπιστεύονται τα παιδιά τους άφοβα».
Ερ.: Οι επιτυχίες της Γραμματούλας αλλά και των άλλων αθλητών του σωματείου (Μπουράκη, Γκανίδου) πόσο βοηθάνε να έρθουν και άλλα παιδιά στο σύλλογο.
Χ.Χ. : Σίγουρα βοηθάνε αλλά και οι γονείς που θέλουν να μάθουν, μαθαίνουν για τις επιτυχίες που έχουμε και από τα ΜΜΕ αλλά και από αλλού. Οι αθλητές μας είναι πρότυπα αθλητών και έτσι οι γονείς έρχονται, βλέπουν τι γίνεται και αποφασίζουν να φέρουν τα παιδιά τους πιο εύκολα
Η Εορδαϊκή Δύναμη παίρνει μέρος σε όλα τα πανελλήνια πρωταθλήματα και τουρνουά που γίνονται στην Ελλάδα και σίγουρα αυτό αποτελεί ακόμα μια διαφήμιση για εμάς.
Ερ.: Πόσο άσχημο είναι να βλέπετε να υπάρχουν επιχορηγήσεις σε κάποια άλλα αθλήματα από το κράτος ή ακόμα και το Δήμο και εσείς να μην έχετε κάτι ανάλογο.
Χ.Χ.: Εδώ και πολύ καιρό τα έχουμε βάλει κάτω, τα ζυγίσαμε και είπαμε πως ήμαστε το σωματείο Εορδαϊκή Δύναμη, έχουμε τους αθλητές αυτού του επιπέδου που είναι και στην Εθνική. Δουλεύουμε μόνοι μας και δεν θέλουμε κάτι άλλο παρά μόνο να μην μας βάζουν τρικλοποδιές. Εμείς θα τα καταφέρουμε. Το έχουμε αποδείξει άλλωστε εδώ και πολλά χρόνια. Σίγουρα όλοι περνάνε κρίση αλλά όταν έχεις κάποιο στόχο τα καταφέρνεις. Το έχουμε δείξει με τη συμμετοχή μας σε 2 παγκόσμια, όπου στο ένα φέραμε και διάκριση που η Ελλάδα είχε να δει ανάλογη από το 2006.
Εγώ θέλω οι «άρχοντες» της πόλης αυτή τη στιγμή να δουν τον αθλητισμό και όλα τα σωματεία. Αλλά μόνο σωματεία που είναι ενεργά και προσφέρουν στον αθλητισμό και έχουν επιτυχίες. Δεν μπορούν να στηρίζουν σωματεία που δεν έχουν βγει από το νομό και εμάς που έχουμε γυρίσει όλα τον κόσμο όχι. Αυτό με λυπεί πραγματικά.
Το μόνο που θέλω λοιπόν είναι να μη μου βάζουν εμπόδια. Να με αφήσουν να το παλέψω μόνος όπως κάνω όλα αυτά τα χρόνια μέσα από το σωματείο, μαζί με τους γονείς που είναι από κοντά και στηρίζουν τη προσπάθεια μας και εμείς σίγουρα θα τα φέρουμε βόλτα. Βέβαια το πόσο δύσκολο είναι σας το είπα. Είναι μια πικρία αλλά τη περνάμε. Δεν πρέπει να μένουμε σε αυτή αφού έχουμε πολλά όνειρα μπροστά που πρέπει να πραγματοποιήσουμε και στο τέλος θα βγούμε κερδισμένοι. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή όλοι θα καταλάβουν το λάθος τους αλλά χαλάλι. Εμείς θα έχουμε κάνει το καθήκον μας.
Για μένα το πιο ευχάριστο είναι ο απλός κόσμος να μας αναγνωρίζει και να μας λέει μπράβο. Μια φορά στο κέντρο της πόλης ένας κύριος μεγάλος στην ηλικία διάβαζε το ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ με αναγνώρισε και μου είπε «Δάσκαλε εσύ είσαι εδώ. Συγχαρητήρια σε σας και τους αθλητές σας». Είναι η μεγαλύτερη αμοιβή που έχω πάρει όλα αυτά τα χρόνια.
Κάποτε είχα σβήσει την Πτολεμαΐδα από τις φόρμες μας. Έγραφα μόνο ΕΟΡΔΑΪΚΗ ΔΥΜΑΜΗ ΕΛΛΑΔΑ. Το είχα κάνει για αυτό το λόγο. Αλλά δεν φταίει η πόλη. Φταίνε οι άνθρωποι που τη διοικούν.
Ερ.: Κλείνοντας θέλω να ρωτήσω. Ποια είναι η Γραμματούλα εκτός αγώνων στη καθημερινή της ζωή;
Γ.Χ.: «Στερούμαστε πάρα πολλά πράγματα ως αθλητές. Έχουμε Σαββατοκύριακα αγώνες άρα 1-2 μήνες πριν πρέπει να ήμαστε σε άλλους ρυθμούς. Δεν έχουμε γιορτές αφού τότε θα ξεκουραστούμε. 2 μέρες μόνο τίποτα παραπάνω. Όπως και τα καλοκαίρια όπου τελειώνουμε τέλη Ιούνη και αρχές Αυγούστου ξεκινάμε πάλι για να ήμαστε έτοιμοι το Σεπτέμβριο. Όταν έχω ελεύθερο χρόνο προσπαθώ να βλέπω τους δικούς μου, τη παρέα μου και να περνάω χρόνο με αυτούς που δεν τους βλέπω συχνά. Όλοι με καταλαβαίνουν αλλά όταν έχω έστω και λίγο ελεύθερο χρόνο θα το δώσω εκεί που πρέπει.
Προσπαθώ να κάνω τη ζωή μου ανάλογα με το χρόνο που θα έχω. Φυσικά πολύ απλά πράγματα που κάνουν άλλοι άνθρωποι όπως να φας ένα γλυκό εγώ πρέπει να το σκεφτώ πριν το κάνω.»
