Γράφει ο Γιάννης Μπερτζοβίτης
Το τέλος έχει σχεδόν πάντα μια πικρή γεύση, αλλά ευτυχώς η φύση μέσα στην απέραντη σοφία της έδωσε στον άνθρωπο την δυνατότητα να μπολιάζει τη λύπη με όμορφες αναμνήσεις.
Ζούμε σε μια εποχή ανατροπών και πολλά από αυτά που η θέαση τους μας ήταν δεδομένη τελικά παραδίδονται στη δίνη των καιρών.
Παιχνίδι, οικογενειακές αναμνήσεις, πρώτα φλερτ, πεντανόστιμες πατάτες συνθέτουν ένα μνημονικό παζλ που θα ενεργοποιεί για καιρό τις εγκεφαλικές μας συνάψεις.
Η νοσταλγία είναι άτιμο πράγμα και πολλές φορές η πραγματικότητα την τροφοδοτεί ασταμάτητα.
Θα μας άρεσε να ξαναβλέπαμε την παλιά δόξα του αλλά ο κόσμος δεν κινείται με άξονα τις επιθυμίες μας.
Ίσως ο καιρός με την γιατρική του επίδραση να γεμίσει το μυαλό με νέες αναμνήσεις μα όταν μια εποχή λαμβάνει τέλος είναι καλό να το επισημαίνουμε και να το σηματοδοτούμε..
