Νεαρούς αθλητές που πάσχιζαν προσπαθώντας να γίνουν καλύτεροι στο άθλημα της άρσης βαρών παρακολουθούσε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, σε χώρο των εγκαταστάσεων της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, ο μεγάλος δάσκαλος και προπονητής της πάλης –Πόντιος στην καταγωγή– Στέφανος Ιωαννίδης. Είχε ξεχωρίσει έναν από τους νεαρούς, που ήταν – δεν ήταν είκοσι χρόνων, έμοιαζε πιο δυνατός από τους άλλους και με ταλέντο που ταίριαζε πιότερο στο άθλημα που υπηρετούσε ο δάσκαλος, την πάλη.
«Πόντος, η πατρίδα μου»
Από το Καρς –όπου ένας πρόγονός του ήταν μεγάλος πεχλιβάνης, δηλαδή παλαιστής σε πανηγύρια–, και πιο συγκεκριμένα από το ορεινό χωριό Αλίσοφι, έλκει την καταγωγή του από την πλευρά του πατέρα του ο Γιώργος Ποζίδης. Ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του ήταν Τραπεζούντιος, ενώ η γιαγιά του από τη Ματσούκα. Μετά τον ξεριζωμό, η οικογένεια του πατέρα του εγκαταστάθηκε στη Μαυροπηγή Κοζάνης και της μητέρας του στο χωριό Λιβερά του ίδιου νομού. Στη Μαυροπηγή γεννήθηκε το 1956 ο Γιώργος Ποζίδης.
Ποντιακά μιλούσε στο σπίτι κάτι που τον δυσκόλεψε με την ελληνική γλώσσα στο σχολείο. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να σπουδάσει γυμναστής στο ΤΕΦΑΑ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ευθύμης Παπαδόπουλος. Όλοι εκεί λένε ότι είναι Ρωμιοί. Μια φορά σε ένα τραπέζι μια γιαγιά που με άκουσε να μιλάω ποντιακά παραξενεύτηκε και ρώτησε πώς μιλάω τόσο καλά τα ρωμαίικα. Της είπα με χαμόγελο ότι κι εμείς στο χωριό μου ποντιακά μιλάμε».
Ελληνικό. Είδε ακόμα πολλές επωνυμίες καταστημάτων με ελληνικές λέξεις, όπως Μεγάλη Ολυμπία, Παρθενώνας κ.ά.
«Το παράπονο αυτών των ανθρώπων, που ήρθαν στην Ελλάδα, είναι ότι τους λένε Ρωσοπόντιους. Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν και δεύτερη γενοκτονία από τον Στάλιν. Ήταν μια ζωή ξένοι μεταξύ ξένων. Όλοι αυτοί έχουν ήθος και κρατάνε την οικογένεια», λέει ο Γ. Ποζίδης.
Χρύσανθος, το άπιαστο όνειρο
Τον Γώγο (Γιώργο Πετρίδη) και το Γωγοπούλι (τον γιο του, Κώστα Πετρίδη) αγαπάει ιδιαίτερα από τους Πόντιους καλλιτέχνες, ενώ, όπως λέει, τιμά και όλους τους σύγχρονους που «βγάζουν από τις στάχτες ακόμα και την τελευταία σπίθα από τον Πόντο. Αυτούς που ψάχνουν και βγάζουν την παράδοση».
«Ο Χρύσανθος είναι ένα μεγάλο κομμάτι από τη ζωή μου, που το έχασα όταν πέθανε, πριν από δέκα χρόνια. Ο Χρύσανθος ήταν το αντίδοτο του ανθρώπινου πόνου για τους Πόντιους. Ήταν η ψυχοθεραπεία τους, και στις γιορτές έδινε τη χαρά. Η γιαγιά μου έλεγε “θα πάω στην Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο, για να ακούσω τον Χρύσανθο”. Όλοι τον λέγαμε θείο και αυτός μας αγαπούσε πολύ κι έλεγε ότι έχει πολλά παιδιά», εξομολογείται με συγκίνηση στο pontos-news.gr ο Γ. Ποζίδης.
Ο ίδιος ήθελε να κατασκευάσει ένα μνημείο και μία προτομή για τον Χρύσανθο στην Παναγία Σουμελά, στο οποίο θα έθαβε τα λείψανά του όταν συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από το θάνατό του. «Ωστόσο, η χήρα του Χρύσανθου προτίμησε να τα πετάξει στο χωνευτήριο», λέει με παράπονο.
Με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από το θάνατο του Χρύσανθου, ο Γιώργος Ποζίδης θα διοργανώσει προς τιμήν του εκδήλωση σε μία από τις επιχειρήσεις του στη Θεσσαλονίκη, το κέντρο διασκέδασης «Πύλη Αξιού». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 29 Μαρτίου και θα περιλαμβάνει αναφορές για τον Χρύσανθο από ακαδημαϊκούς, προβολές για τον μεγάλο Πόντιο τραγουδιστή και βέβαια χορούς και τραγούδια.
Ρωμανός Κοντογιαννίδης
πηγή: pontos-news.gr