Η απόφαση για το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ δεν είναι ξαφνική, ούτε πάρθηκε εν μια νυκτί. Οι μονάδες έχουν ημερομηνία λήξης και ο χρόνος λειτουργίας τους προκαθορισμένος και προπάντων γνωστός σε αυτούς που έπρεπε να γνωρίζουν.
Η απόφαση έχει γίνει κατανοητό ότι πλέον είναι μη αναστρέψιμη ή περίπου μη αναστρέψιμη με κάποιες πιθανότητες να γίνουν ορισμένες “εκπτώσεις” στο σχεδιασμό.
Σε μια τέτοια σοβαρή από όλες τις πλευρές εξέλιξη για την Δυτική Μακεδονία, οι ντουντούκες, τα πανό,τα συνθήματα, τα μπινελίκια και οι ανέξοδες κραυγές δεν μπορούν να προσφέρουν κάτι παραπάνω για το μέλλον μας. Η μια πλευρά της υπόθεσης είναι αυτή.
Η άλλη πλευρά είναι του σχεδιασμού, των συζητήσεων, της έρευνας και των υλοποιήσιμων προτάσεων. Να αναζητήσουμε πως αντιμετώπισαν άλλες περιοχές ανά την Ευρώπη την αλλαγή καυσίμου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, να δούμε ποια τα λάθη που έκαναν ώστε να τα αποφύγουμε και ποια τα σωστά ώστε να τα αντιγράψουμε. Για να καταφέρουμε να γίνουν οι “εκπτώσεις” που γράφω παραπάνω πρέπει να πείσουμε, όχι μόνο με λόγια αλλά πρωτίστως με φακέλους από σχέδια και προτάσεις.
Δύο οι πλευρές, αυτή των δρόμων και αυτή του σχεδιασμού…Όσο καθυστερούμε τόσο η φθορά μας ξεπερνάει.
Με σοβαρότητα και υπευθυνότητα μπορούμε να καταφέρουμε πολλά και να μην λησμονούμε…υπάρχει ζωή και μετά το λιγνίτη …μην μας πέρνει από κάτω!