Τραγελαφικά τα όσα ζούμε με τις θεσμικές εκτροπές να έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητα μας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται σε 145 Βουλευτές συν κάποιους ξέμπαρκους οι οποίοι σήμερα είναι εδώ αύριο εκεί, σήμερα είναι βουλευτές, αύριο κάνουν κόμμα, σήμερα πίνουν γκαζόζα και αύριο κόκα-κόλα.Ο κοινοβουλευτισμός έχει περιέλθει σε βαθιά κρίση, καθώς χαμηλότατου ηθικού και μορφωτικού επιπέδου άνθρωποι εφαρμόζουν κατά περίπτωση τον Κανονισμό της Βουλής.
Μπορεί πολλοί από εμάς, τις καταστάσεις αυτές να τις εκλαμβάνουν ως αστείες, και να τις διακωμωδούν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Είναι όμως ώρα, να δούμε πιο σοβαρά τα πράγματα, και να σκεφτούμε σοβαρότερα, ποιους από τους συνανθρώπους μας πρέπει να κάνουμε μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Ως τροφή για σκέψη, μεταφέρω επιπρόσθετα μια ιστορία που πρόσφατα μου διηγήθηκε κάποιος γνωρίζων άριστα το πολιτικό γίγνεσθαι της περιοχής: Πριν περίπου 20 χρόνια, τέτοιες μέρες, δύο κορυφαία στελέχη της περιοχής προερχόμενα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, πήραν τηλέφωνο στο γραφείο Υπουργού αιτούμενοι ραντεβού για φλέγοντα ζητήματα της περιοχής. Ο Υπουργός, που έχει υπουργοποιηθεί για πρώτη φορά, μόλις είχε αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του. Ήταν από τον κομματικό σωλήνα του βαθέος ΠΑΣΟΚ, από τους ανθρώπους που αντικειμενικά δεν περιμένει κανείς να φτάσουν μέχρι εκεί. Πριν καν δοθούν ευχές από τους καλεσμένους του για τα νέα καθήκοντα, αναφώνησε με αίσθημα αυτογνωσίας: «ρε μαλάκες ακόμη κι εγώ έγινα υπουργός!». Ο εν λόγω πρώην Υπουργός, είκοσι χρόνια μετά, έγινε μέλος της περιβόητης επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για τη διεύρυνση της Κεντροαριστεράς.
