“Ανεπίκαιρο ερώτημα” χαρακτήρισε το ζήτημα της ασφάλειας ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής “την ώρα που όλη η κοινωνία ασχολείται με τη διαπραγμάτευση”. Ήταν μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούμε πως βλέπει ο Αλέξης Τσίπρας τον ρόλο του, μιας και με αυτή τη φράση χαρακτήριζε ταυτόχρονα ανεπίκαιρα τα ζητήματα της Παιδείας, του μεταναστευτικού, του Τουρισμού – Φεβρουάριο έχουμε άλλωστε. Οτιδήποτε δεν σχετίζεται άμεσα με τη διαπραγμάτευση χαρακτηρίζεται ανεπίκαιρο και περίπου αδιάφορο για την κοινωνία.
Συνεχίζοντας την απάντηση του ο κ. Τσίπρας απεφάνθη: “θέμα με την εγκληματικότητα υπάρχει, όσο υπήρχε και όταν εσείς κυβερνούσατε”. Αυτή άλλωστε είναι και η μόνιμη επωδός των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν δέχονται κριτική: τα προβλήματα υπήρχαν από πριν, δεν δημιουργήθηκαν μέσα σε δύο χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι όντως η χώρα αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά προβλήματα και πριν τον Ιανουάριο του 2015. Αρκετά εξ αυτών επιτάθηκαν επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ασφάλεια. Από τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού, όμως, αποδεικνύεται ότι δεν σχεδιάζουν να λύσουν κάποιο από αυτά. Δεν είναι επί του παρόντος! Μπορεί να καταγραφούν για την ώρα στο τεφτέρι του Αλέκου Φλαμπουράρη, αλλά αυτό που προέχει είναι η διαπραγμάτευση.
Θα πρέπει λοιπόν να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση για να κρίνουμε την επιτυχία της Κυβέρνησης σε σύγκριση πάντα με την αντίστοιχη επιτυχία του καλοκαιριού του 2015, που “βραβεύτηκε” από το Harvard. Στο μεσοδιάστημα ας κάνουμε μια εκτίμηση για αυτά που μπορούμε να περιμένουμε από την Κυβέρνηση Τσίπρα στους τομείς που δεν βρίσκονται στον σκληρό πυρήνα του μνημονίου.
Αλήθεια όμως, ποιο πρόβλημα έχει λύσει η Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αυτά τα δύο χρόνια; Σε ποιον τομέα κρίνεται επιτυχής; Σε κάποιον από τους τομείς που αποτελούν συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας; Στην Ενέργεια, όπου έχει αλλάξει τρεις αρμόδιους ή αναρμόδιους Υπουργούς; αρχικά τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, μετά τον Πάνο Σκουρλέτη και τώρα τον Γιώργο Σταθάκη; Στη Ναυτιλία που ξεκίνησε με Δρίτσα, και συνέχισε με Κουρουμπλή;
Μήπως σε υποθετικά προνομιακούς χώρους για την Αριστερά όπως στην Παιδεία, όπου επίσης πέρασαν τρία φοβερά δίδυμα: Μπαλτάς- Κουράκης, Φίλης- Πελεγρίνης, Γαβρόγλου-Ζουράρις; ή στην Υγεία με το ακλόνητο κρητικό ντουέτο Ξανθού- Πολάκη;
Στον Πολιτισμό, που όποιος τον αναλαμβάνει μένει μετά εκτός κυβερνητικού σχήματος (Ξυδάκης- Μπαλτάς – Κονιόρδου) ή το Μεταναστευτικό που η φωτοχαρής και εύχαρις Τασία Χριστοδουλοπούλου παρέδωσε στον θλιμμένο οσιομάρτυρα Γιάννη Μουζάλα;
Μήπως σε χώρους όπου το μαχαίρι θα έφτανε στο κόκκαλο, όπως στις τηλεοπτικές άδειες, στη βία στα γήπεδα ή στην πάταξη της φοροδιαφυγής που θα έλυνε το πρόβλημα των δημοσίων εσόδων; Και εκεί παρά τον αρχικό ενθουσιασμό η Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν πέτυχε κάποιο αποτέλεσμα, ενώ από τους αρμοδίους υπουργούς αφαιρέθηκαν αυτά τα χαρτοφυλάκια.
Το επίτευγμα που συχνά πρότασσε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι έδιωξε από την Κυβέρνηση τους Σαμαροβενιζέλους δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και έλυσε το πρόβλημα της ανανέωσης του πολιτικού δυναμικού της χώρας. Αυτού του δυναμικού που περιεγράφηκε παραπάνω. Μέχρι που ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου το χαρακτήρισε την εκδίωξη στρατηγικό λάθος και ο τέως υπουργός Νίκος Φίλης ζήτησε προγραμματική σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ.
Σε λίγο θα μας πουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να λύσει κανένα πρόβλημα, λόγω έλλειψης προγραμματικής σύγκλισης με το ΠΑΣΟΚ. Ας μπει λοιπόν και αυτό στη διαπραγμάτευση, μήπως και ασχοληθεί κάποια στιγμή η Κυβέρνηση.
* Ο κ. Δημήτρης Σ. Παπαγγελόπουλος είναι Σύμβουλος Στρατηγικής & Επικοινωνίας, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας
