Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, ο Βασίλης Ξανθόπουλος κατέβηκε από τον δικό του σταυρό. Σ’ αυτόν που υπέμεινε μήνες ολόκληρους την πάλη που έδωσε με την επάρατη νόσο με πολλή γεναιότητα και άλλη τόση αξιοπρέπεια σαν άνθρωπος αλλά και σαν γιατρός που ήξερε και παρακολουθούσε την ασθένειάτου με τη γνώση του του επιστήμονα και την αισιοδοξία που τον διέκρινε σαν άνθρωπο.
Ο Βασίλης Ξανθόπουλος είναι μια πολύ οδυνηρή απώλεια όχι μόνο για τους δικούς του ανθρώπους, αλλα και για όλους εμάς, τους φίλους, τους συμπατριώτες, τους συνεργάτες, τους συντοπίτες.
Εάν μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος τον Βασίλη με μία λέξη, αυτή θα ήταν άνθρωπος με όλα τα γράμματα κεφαλαία.
Ήταν πολύ συναισθηματικός, φιλότιμος, γενναιόδωρος, αφιλοκερδής, έντμος, εργατικός και με σπάνιο ήθος.
Υπηρέτησε σαν Καρδιολόγος στο Ιπποκράτειο, στο Αλεξάνδρας, στο Αγία Όλγα και όταν άνοιξε το δικό του ιατρείο, βοήθησε τους οικονομικά ευάλωτους με ανθρωπιά, χωρίς απαιτήσεις.
Στους δε συμπατριώτες του εγκατεστημένους στηνΑθήνα και όχι μόνο, δεν δεχόταν αμοιβή στις επισκέψεις, θεωρώντας υποχρέωσή του την θεραπεία τους, χωρίς την μεσολάβηση κέρδους.
Δεν είναι πολλοί οι γιατροί που θα το έκαναν αυτό.
Αγαπούσε ιδιαίτερα την πατρίδα του Πτολεμαϊδα και υπήρξε απο τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου
΄΄Πτολεμαίος”. Μαζί με άλλα τέσσερα μέλη μισό αιώνα περίπου πριν, αγόρασαν από κοινού ενα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα, ώστε τα Δ.Σ ναμην έχουν την βάσανο των ενοικίων.
Υπήρξε επί σειρά ετών Πρόεδρος του Σωματείου, πρωτεύοντας μάλιστα σε ψήφους.
Ευτύχησα να συνεργαστώ μαζί του για δώδεκα χρόνια, εγώ σαν Γραμματέας κι αυτός σαν Πρόεδρος σε κλίμα αμοιβαίας εκτίμησης και σεβασμού.
Γνωριζόμασταν από τα φοιτητικά μας χρόνια και η φιλία μας ως συνεργάτες έγινε ισχυρότερη.
Υπήρξε εξαιρετικός οικογενειάρχης, με μια αξιόλογη σύντροφο στο πλάϊ του και δύο εξαιρετικά παιδιά. Τον Αντρέα Καρδιολόγο επίσης, με ακαδημαϊκή σταδιοδρομία στο Παν/μιο της Λάρισας και την Κλειώ, απόφοιτο Νομικής που εργάζεται ως Νομική Σύμβουλος στο Κτηματολόγιο.
Γιός Πόντιων προσφύγων σκληρά εργαζόμενων στα μαύρα χρόνια του ξεριζωμού, δεν ξεχνούσε τις ρίζες του και τις τιμούσε σε κάθε ευκαιρία.
Θα λείψει σε όλους τους κοινούς μας φίλους και σε μένα, πολύ.
Καλό σου ταξίδι στο επέκεινα καλέ φίλε και συνεργάτη.
Καλή δύναμη και κουράγιο στην οικογένειά σου που δύσκολα θα αποδεχτεί την απώλεια.
Ρούλα Τσαχουρίδου-Σωτηροπούλου, πρώην Γραμματέας του Σωματείου ΄΄Πτολεμαίος΄΄.
