Τι είναι οι έφηβοι λόγοι; Είναι οι σκέψεις και τα όνειρα των εφήβων του σήμερα, όσα τους πληγώνουν κι όσα τους γεμίζουν ελπίδα. Είναι οι στίχοι, τα πεζά κείμενα και τα σκίτσα τους. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, λοιπόν, οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας τολμούν και τα παρουσιάζουν.
Το όνειρό μου από μικρό παιδί ήταν να σπουδάσω και να μορφωθώ. Το όνειρό μου ύστερα από κοπιαστικούς αγώνες, νύχτες ατελείωτου διαβάσματος… το πέτυχα και πέρασα στη σχολή που επιθυμούσα. Χαλάλι τόσος κόπος. Μετά έπρεπε να πάρω πτυχίο και αφού τελείωσα τη σχολή μου με υποτροφία, τώρα τι;
Τώρα κάθομαι, πίνω το καφεδάκι μου και βλέπω τηλεόραση. Αυτό που δε βλέπω είναι τους κόπους μου να ανταμείβονται. Τα χρόνια περνούν, η κρίση είναι εδώ και δεν είναι μόνο οικονομική. Τα πράγματα αλλάζουν, εξελίσσονται, θα έλεγαν κάποιοι. Αλλά πώς και με ποια αποτελέσματα; Ποια είναι τα νέα πρότυπα που μας παρέχονται σήμερα; Ερωτήσεις που δύσκολα μπορούν να απαντηθούν.
Η σημερινή ελληνική κοινωνία είναι κατήφορος και πραγματικά μου είναι δύσκολο να το αποτυπώσω όσο «φωναχτά» θα επιθυμούσα. Λοιπόν το έτος 2018 οι άνθρωποι γίνονται ληστές και κάθε ίχνος ανθρωπιάς χάνεται. Παγωμένα βλέμματα στην παγκόσμια ανάγκη, παντού χάος, το πετρέλαιο ακριβαίνει, το νερό στερεύει, «το χρήμα στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας ανεβαίνει».
Το κρύο μπαίνει από παντού. Ναι μπαίνει στις καρδιές μας και τα χαμόγελα κομμένα. Ναι, τα κατάφεραν και γονάτισαν τον κόσμο σ’ ένα ΨΕΜΑ. Ψέματα παντού, χύνεται αίμα στο όνομα του συμφέροντος. Παγκόσμια οικονομική κρίση και παντού στον αέρα χημικά. Μήπως έφτασε ο τρίτος παγκόσμιος τελικά; Η απελπισία απλώνεται παντού. Αρρώστιες, πείνα, δίψα, κίνδυνος. Δεν υπάρχει αγάπη.
Εύχομαι το έτος 2030 να βρεθεί μια λύση, ώστε ή οργή και ο πόνος να σταματήσουν.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ…
Δημήτρης Παπαδόπουλος
μαθητής της Γ΄ τάξης
του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας
