Τι είναι οι έφηβοι λόγοι; Είναι οι σκέψεις και τα όνειρα των εφήβων του σήμερα, όσα τους πληγώνουν κι όσα τους γεμίζουν ελπίδα. Είναι οι στίχοι, τα πεζά κείμενα και τα σκίτσα τους. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, λοιπόν, οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας τολμούν και τα παρουσιάζουν.
Καθόταν στο συνηθισμένο μπαρ και έπινε το ουίσκι του μαζί με τρεις ακόμη φίλους του. Η μέρα ήταν ήσυχη και ευχάριστη· τα πουλιά τραγουδούσαν και όλα έδειχναν ιδανικά. Μέχρι τη στιγμή που μπήκε τρέχοντας στο μπαρ ο γιατρός του χωριού, που ήταν άσπρος σαν πανί. Τους ενημέρωσε παίρνοντας συνεχώς βαθιές ανάσες ότι είχε φτάσει στο χωριό τους μια συμμορία κακοποιών. Οι συγκεκριμένοι κακοποιοί ήταν αδίστακτοι, είχαν καταστρέψει πόλεις ολόκληρες για το χρήμα και την καλοπέραση. Οι τέσσερις φίλοι σηκώθηκαν και βγήκαν έξω, για να δουν και μόνοι τους πώς είχε η κατάσταση.
Οι κακοποιοί, τρεις στον αριθμό, τα είχαν βάλει με μια γυναίκα. Τότε εκείνος έκανε ένα βήμα μπροστά. Μόλις τον αντίκρισαν οι κακοί, πάγωσαν. Πήγαν κάτι να πουν, μα κατάπιαν τη γλώσσα τους. Ήταν γνωστός σε όλους ως ο Αχτύπητος, ο φόβος και ο τρόμος κάθε εγκληματία. Γρήγορος σαν αστραπή, θαρραλέος και αποφασιστικός, πάντα κατάφερνε να φέρνει ακόμα και τους χειρότερους εγκληματίες αντιμέτωπους με την δικαιοσύνη. Πριν προλάβει καν να σηκώσει το χέρι του, οι τρεις κακοποιοί είχαν γίνει καπνός, με τα αποφασιστικά γκρίζα μάτια του πάντα καρφωμένα πάνω τους. Η γυναίκα, που είχε γλιτώσει από τα χέρια τους, έτρεξε και τον αγκάλιασε, φιλώντας τον παθιασμένα στο μάγουλο.
Ξύπνησε, νιώθοντας το φιλί της μητέρας του στο μάγουλό του. Άνοιξε τα μάτια του και την είδε πάνω από το κρεβάτι του, στο δωμάτιο του νοσοκομείου. Τον ενημέρωσε ότι τον περίμεναν οι γιατροί για την τελευταία θεραπεία. Το οκτάχρονο αγοράκι, ο Αχτύπητος όπως ήταν το γνωστό του παρατσούκλι στο νοσοκομείο, σηκώθηκε να κάνει ένα τελευταίο μεγάλο βήμα, για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.
Ειρήνη Λυκίδου
μαθήτρια της Γ΄ τάξης
του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας
