Γιὰ πόσες ἀκριβὲς δωρεές, ποὺ μᾶς χάρισε ἁπλόχερα ὁ Θεός, χρωστοῦμε νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε; Ἐρωτᾶ ρητορικὴ ἐρώτησι καὶ ἀποκρίνεται ὁ Μέγας Βασίλειος.
«Ἂς διδαχθοῦμε, πόσες εἶναι ἐνώπιόν μας, ὡς ἀφορμὲς εὐχαριστίας, οἱ μεγαλοδωρεὲς τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε; Πρῶτα μᾶς ἔδωσε ζωή, ἐνῶ δὲν ὑπήρχαμε. Μᾶς ἔπλασε κατ’ εἰκόνα δική του. Ἔχουμε νοῦ καὶ λογική, ποὺ συμπληρώνουν τὴν φύσι μας, μὲ τὰ ὁποῖα γνωρίσαμε τὸν Θεό. Μὲ αὐτὰ μαθαίνουμε μὲ ἀκρίβεια τὶς ὀμορφιὲς τῆς κτίσεως, σὰν δηλαδὴ νὰ ὑπάρχουν γραμμένα κάποια γράμματα. Ἔτσι διαβάζουμε τὴν μεγάλη πρόνοια καὶ σοφία τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅλα. Μποροῦμε νὰ διακρίνουμε τὸ ἀγαθὸ ἀπὸ τὸ κακό. Διδασκόμαστε ἀπὸ τὴν φύσι νὰ διαλέγουμε τὸ συμφέρον καὶ νὰ ἀποστρεφώμαστε τὸ βλαβερό. Ἀφοῦ ἀποξενωθήκαμε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὴν ἁμαρτία, ἀνακληθήκαμε πάλι στὴν οἰκογένειά του μὲ τὸ αἷμα τοῦ Μονογενοῦς καὶ γλυτώσαμε ἀπὸ τὴν ἀτιμωτικὴ δουλεία. Τέλος ξεπερνοῦν τὴν δύναμι τῆς σκέψεως καὶ τῆς λογικῆς οἱ ἐλπίδες τῆς ἀναστάσεως, οἱ ἀπολαύσεις ἀγγελικῶν ἀγαθῶν, ἡ ἐν οὐρανοῖς βασιλεία καὶ τὰ ὑποσχεμένα ἀγαθά.
Πῶς λοιπόν, ὅλα αὐτὰ δὲν ταιριάζουν νὰ εἶναι αἴτια ἀτέλειωτης χαρᾶς καὶ παντοτινῆς εὐφροσύνης, ἀλλὰ νὰ νομίζη αὐτὸς ποὺ εἶναι παραχορτᾶτος καὶ γλεντάει καὶ ξαπλώνει ἄνετα καὶ ροχαλίζει σὲ ἁπαλὸ κρεββάτι, ὅτι αὐτὸς τάχα ἀξίζει νὰ ζῆ χαρούμενος;…
Νὰ ἀποβλέπης πρὸς τὴν δόξα ποὺ εἶναι ἀποκειμένη στοὺς οὐρανοὺς καὶ κερδίζεται μὲ τὴν ὑπομονή. Ζημιώθηκες; Ἀτένισε στὸν ἐπουράνιο πλοῦτο καὶ στὸν θησαυρό, τὸν ὁποῖο κατέθεσες γιὰ τὸν ἑαυτό σου μὲ τὰ ἀγαθὰ ἔργα. Ἔχασες τὴν πατρίδα σου; Ὅμως ἔχης πατρίδα τὴν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ. Ἔχασες ἕνα παιδί; Ἀλλὰ ἔχεις ἀγγέλους, μαζὶ μὲ τοὺς ὁποίους θὰ συναντηθῆς γύρω ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ εὐφρανθῆς τὴν αἰώνια εὐφροσύνη. Ὅταν ἀντισταθμίσης τὰ παρόντα θλιβερὰ μὲ τὰ προσδοκώμενα ἀγαθά, θὰ φυλάξης τὴν ψυχή σου ἄλυπη καὶ ἀτάραχη. Αὐτὸ εἶναι στὸ ὁποῖο μᾶς προσκαλεῖ ἡ ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου.
Οὔτε τὰ χαρούμενα τῶν ὑλικῶν πραγμάτων νὰ γεμίζουν τὴν ψυχή σου μὲ ἄμετρη χαρά, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὰ λυπηρὰ νὰ σὲ κάνουν κατηφῆ καὶ συνεσταλμένο καὶ νὰ ταπεινώνουν τὸ γενναῖο φρόνημά σου» (ΕΠΕ 6,84).
8.1.2021
ἀρ.νι.μα.
