Εδώ και μέρες καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ακραίες καταστάσεις, τέτοιες που βλέπαμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Πρώτη φορά το κράτος προλαμβάνει , συντονίζει, λειτουργεί και εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε , η μόνη συνεισφορά μας σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα είναι να ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ!
Να σκεφτούμε το «συλλογικό καλό», να βάλουμε πάνω από τις εγωιστικές ανάγκες μας το ΕΜΕΙΣ!
Όλες αυτές τις μέρες δίνουμε εξετάσεις ως πολίτες και παίρνουμε μηδέν !
Μας είπαν πως αυτές οι Απόκριες είναι «επικίνδυνες» και εμείς είχαμε ανάγκη να γίνουμε «καρναβάλια».
Μας ζήτησαν να κρατήσουμε τα παιδιά μας στο σπίτι και δεν ξέραμε «τι να τα κάνουμε»!
Ήταν επιτακτική ανάγκη αυτό το Σαββατοκύριακο να μείνουμε όλοι μέσα και αποφασίσαμε να μεταφέρουμε τον ιό στα απομακρυσμένα χωριά μας.
Ας σταματήσουμε να γκρινιάζουμε για τον «εγκλεισμό» μας, είναι ευκαιρία να γνωρίσουμε τα παιδιά μας και το κυριότερο να μας γνωρίσουν και εκείνα!
Ας σκεφτούμε πως κάποιοι άνθρωποι αυτό το περνούν ολομόναχοι σε ένα σπίτι ή το χειρότερο στο δρόμο!
Ας σεβαστούμε αυτούς που δουλεύουν και θέλουν να γυρίσουν στο σπίτι τους, στα παιδιά τους, στην ηλικιωμένη μητέρα τους ή στον καρκινοπαθή σύζυγο τους.
Ας νικήσουμε τον κοινό μας φόβο, είμαστε όλοι ένα σε αυτό, δεν είναι αργά έστω και τώρα να διορθώσουμε τα λάθη μας!
Και αν μας δυσκολεύει η λέξη «υπακοή» ας επιλέξουμε να το δούμε ως κοινό αγώνα και αν θέλουμε οπωσδήποτε να βγούμε από το σπίτι, ας πάμε να δώσουμε αίμα!
Έχουμε τόσα να κάνουμε στο σπίτι να διαβάσουμε, να φυτέψουμε λουλούδια, να βρούμε τον εαυτό μας και να τον βελτιώσουμε!
Μπορούμε να νικήσουμε με ελάχιστη προσπάθεια χωρίς να κάνουμε τίποτα, απλά μένοντας σπίτι!
Για μια φορά στη ζωή μας ΠΡΕΠΕΙ να σκεφτούμε το ΕΜΕΙΣ… ξέρω είναι δύσκολο challenge!
