Δύο ξεριζωμένα Ελληνόπουλα, θείος και ανιψιός,, από τη Νικομήδειας της Μικράς Ασίας, πριν καλά, καλά συνέλθουν από τον ξεριζωμό τους, άρπαξαν το τιμημένο Ελληνικό μάλιχερ (όπλο του 1940) και την μακριά ξιφολόγχη και ακολούθησαν τη φωνή της μητέρας Πατρίδας πάνω στα Αλβανικά βουνά για να υπερασπιστούν την τιμή, την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα των συνόρων της Πατρίδας μας.
Η αβεβαιότητα για την ύπαρξη της ζωής τους, τους υποχρέωσε να βγάλουν την δημοσιευόμενη αναμνηστική φώτο μας με την υπόσχεση, όποιος σωθεί από τη λαίλαπα του άνισου αυτού αγώνα να την επιδώσει στην άλλη οικογένεια με την αφιέρωση τη ρήση των προγόνων μας Μαραθωνομάχων, “ ώ ξείν, αγγέλλειν Ελλήνων ότι τήδε (εν Αλβανία) κείμεθα τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι”.
Δυστυχώς, ο θείος, Αρτζουχατζής Γιάννης έπεσε ηρωικώς μαχόμενος, στο πεδίο της τιμής και της δόξας της Ελλάδος κατά των Ιταλών εισβολέων και ο άχαρος ρόλος, της επίδοσης της φώτο στην οικογένεια του θείου του, έπεσε στον ανιψιό, Αρτζουχατζή Χρήστο, που με πόνο ψυχής τήρησε την συμφωνία τους.
Στη φώτο μας, όρθιος, ο Αρτζουχατζής Χρήστος και καθιστός ο Αρτζουχατζής Γιάννης από το χωριό Εμπόριο Εορδαίας.
