Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για τον κύριο Τάκη.
Τον γνώρισα τον περασμένο Δεκέμβριο στο σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα, όταν μαζεύαμε τα βιβλία για τα αντικαρκινικά νοσοκομεία.
Με πλησίασε διστακτικά, ένας καλοβαλμένος, ευθυτενής κύριος γύρω στα 70 και με ρώτησε τι κάνουμε εδώ. Του εξήγησα τη δράση μας για τα νοσοκομεία και τότε με ρώτησε αν θα μπορούσαμε να δώσουμε βιβλία και στην βιβλιοθήκη, που προσπαθούσαν να φτιάξουν στο χωριό του τα Φιλιατρά Μεσσηνίας.
«Την φτιάχνει ο φαρμακοποιός», μου είπε, «στο παλιό δημοτικό σχολείο, για να μην ερημώσει τελείως και για να έχουν να ασχολούνται με κάτι τα παιδιά όταν έρχονται στο χωριό!»
Τις επόμενες μέρες και αφού είχαμε σταλεί τα βιβλία στα νοσοκομεία, τηλεφώνησα στον κύριο Τάκη για να περάσει , να πάρει κάποια που είχαν περισσέψει.
Ήρθε λοιπόν ένα μεσημέρι στο ΤΕΙ Πειραιά, εκεί που γινόταν η διαλογή των βιβλίων, με δυο μεγάλες σακούλες στα χέρια, του είπα πως του είχα ετοιμάσει δυο κούτες, αλλά τότε μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να τις κουβαλήσει με το λεωφορείο!!!
Είχε ξεκινήσει από την Κυψέλη άλλαξε 2 λεωφορεία και πήρε και Μετρό για φτάσει ως εκεί!
Βόλεψε τα βιβλία όπως μπορούσε στις σακούλες του, με ευχαρίστησε και λίγο πριν φύγει με ρώτησε αν περισσεύουν και άλλα παιδικά βιβλία και αν μπορεί να ξανά έρθει και αύριο!!!
Αυτό το δρομολόγιο το έκανε άλλες δυο φορές, κουβάλησε 70 χρόνων άνθρωπος, αλλάζοντας συγκοινωνίες πάνω από 150 βιβλία για τα Φιλιατρά Μεσσηνίας!
Κάποιος θα έλεγε πώς είναι τρελό να ταλαιπωρείται έτσι για μερικά βιβλία. Εσείς θα το κάνατε αυτό για το χωριό, την πόλη ή την γειτονιά σας;
Τον έχω ακόμα στον μυαλό μου τον κύριο Τάκη, χαμογελώ όταν τον σκέφτομαι!
Μάλιστα μου τηλεφώνησε στις αρχές του μήνα, για να μου πει ότι τα βιβλία βρήκαν τον προορισμό τους και πως κάναμε χαρούμενα τα παιδιά του χωριού του.
Ο κύριος Τάκης ξέρει το μυστικό, γιατί αν όλοι μας κάναμε από κάτι που θα διόρθωνε, ομόρφυνε και βοηθούσε τον τόπο μας τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.
Αν προσπαθούσαμε να επισκευάσουμε αντί να χαλάσουμε ή να πετάξουμε. Αν επιλέγαμε να δημιουργήσουμε αντί να απαξιώσουμε, έχοντας στο μυαλό μας την βελτίωση της ζωής μας, αλλά και των ανθρώπων γύρω μας. Ή αν έστω φυτεύαμε ένα «σπόρο» για να ανθίσει για τις επόμενες γενιές! Πολλά θα άλλαζαν στη χώρα , στην πόλη, στο χωριό ,στη γειτονιά μας.
Χρειαζόμαστε επειγόντως ανθρώπους σαν τον κύριο Τάκη, που μπορούν και κυρίως θέλουν να κάνουν τουλάχιστον κάτι από τα παραπάνω !
Χρειαζόμαστε και άλλους «τρελούς» που θέλουν να σώσουν αυτή τη χώρα.
Πίστη Κρυσταλλίδου Σιάχου
