Όπως γράψαμε, σε προηγούμενα δημοσιεύματα μας, φίλες και φίλοι, από την παραπάνω αναφερόμενη σχολική περίοδο, έγινε ο διαχωρισμός των μικτών Γυμνασίων σε, Θηλέων και Αρρένων. Όμως, η πρώτη αυτή εφαρμογή, του νέου συστήματος, δημιούργησε ένα σοβαρό πρόβλημα στους τελειόφοιτους της περιόδου, δεδομένου ότι, οι συνολικά 18 μαθήτριες της σχολικής περιόδου, θα παρακολουθούσαν τα μαθήματα του πρακτικού τμήματος (θετική φουρνιά κοριτσιών) και ο μικρός αριθμός των δεν προσφέρονταν για τη δημιουργία αμιγούς τμήματος θηλέων, προφανώς, από έλλειψη αιθουσών διδασκαλίας, ή ακόμα και καθηγητών. Η λύση ήταν μία, αλλά, με δύο όψεις, ή τα αγόρια θα συμπλήρωναν το τμήμα των θηλέων, ή, τα κορίτσια θα συμπλήρωναν το τμήμα των αρρένων. Τελικά η λύση προήλθε από την εφαρμογή του Δημοκρατικού κώδικα, όπου, η μειοψηφία “υποτάσσεται” στην πλειοψηφία, δεδομένου ότι, ο αριθμός των αρρένων είναι υπερδιπλάσιος (46) έναντι των θηλέων (18) και ως εκ τούτου, δεν ισχύει και το ευεργετικό σλόγκαν, περί “ασθενούς φύλλου”. Έτσι τα καλά μας, δημοκρατικά, κορίτσια προσχώρησαν στο ανάλογο τμήμα του Γυμνασίου Αρρένων και όπως γράφει η καλή μας φίλη, Χρύσα Μαρτινάκη – Κοκκίνη, ήταν μια η υπέρβαση της εποχής και “τυχερές” οι 18 μαθήτριες , αφού ήταν μόνες ανάμεσα σε 900 άρρενες. Στη φώτο μας, το απολυτήριο του Γυμνασίου αρρένων που αναφέρεται σε θηλυκό αποδέκτη, τη φίλη μας, Χρύσα Μαρτινάκη. Να σημειώσουμε ακόμα, πως, όπως είναι γνωστό, ο μεγαλύτερος αριθμός των κοριτσιών ακολουθεί το κλασικό τμήμα, στην αναφερόμενη, όμως, μαθητική φουρνιά (μοναδική), 1973-1974, δεν υπήρχε ούτε μία μαθήτρια, έστω για. δείγμα, στο τμήμα του κλασικού 1973-1974.