‘-Ώπα -ώπα! Τι έγινε βρε Τασουλ; Χάμπο; Σας άκουγα πριν στρίψω απ’ τη γωνία να μπω στο καφενείο τις φωνές σας!
-Έ, να. Εδω, με το Χάμπο διαφωνούσαμε σε κάτι βρε Γιάννε. Ξέρεις, είμαστε και φασαρτζήδες…
-Και αν επιτρέπετε, σε τι διαφωνούσατε;
-Ο Χάμπος βάλθηκε να με πείσει πως…
-Βάλθηκα να τον πείσω, Γιάννε, πως μερικά πράματα δεν είν’ κατά πως φαίνονται.
-Έ, βρε Χάμπο, είσαι χαβαλέ πονηρεμένος.
-Κάτσε να σου πω βρε Τασούλ. Δε λέω. Συ έχεις καλή διάθεση. Το καταλαβαίνω αυτό. Και λες, αφού εγώ τα ανακυκλώνω τα κουτάκια, τα πράματα είν’ μια χαρά. Ζημία μηδέν, λες!
-Ά, τώρα μάλιστα. Σα να καταλαβαίνω τη διαφωνία σας.
-Ναι βρε Γιάννε. Σου λέει ο Τασούλς, γω εχω ήσυχη τη συνειδησή μου. Εγώ κάνω το σωστό σου λέει.
-Και για τι κουτάκια μιλάτε, συγκεκριμένα;
-Μιλάμε για τα αλουμινένια τα κουτάκια απ’ τ’ αναψυκτικά και τις μπίρες. Και λέω εγώ στον Τασούλ πως ξεκινάει ήδη απ’ ένα λάθος.
-Δηλαδή;
-Δηλαδή Βε Γιάννε, λέω γω, γιατί να αγοράζουμε αλουμινένιο κουτί και όχι γυάλινο μπουκάλι; Που είν’ και επιστρεφόμενο και δε χάνεις τα λεφτά σου. Ποιος ο λόγος ν’ αγοράζεις κάθε φορά το κουτάκι; Τόσο μας περισσεύουν, η μήπως μας το χαρίζουν;
-Και που είν’ το Κάκο βρε Χάμπο ν’ αγοράζω το αλουμινένιο το κουτάκι;
-Το Κάκο είν’ που τ’ αγοράζεις ξανά και ξανά και δεν ξέρω τι κοστίζει πιο πολύ. Το κουτί ή τ’ αναψυκτικό; Κατάλαβες; Άραγε αγοράζεις το κουτί, ή τ’ αναψυκτικό;
-Να σου πω κι εγώ βρε Τασούλ. Το άλλο είν’ πως το επιστρεφόμενο το μπουκάλι το φτιάχνουν μια φορά και τελειώνει. Μετά το μαζεύουν, το πλένουν, το αποστειρώνουν και το ξαναχρησιμοποιούν. Άρα; Πιο οικολογικό και σίγουρα πιο οικονομικό.
-Ναι βρε Τασούλ. Κι επειδή το γυάλινο έχει παράδες, το λυπάσαι να το πετάξεις. Έτσι το πας πίσω. Ενώ τα κουτάκια τα πετάς.
-Εχει δίκιο ο Χάμπος Τασούλ. Ένα στα τρία κουτάκια μόνο ανακυκλώνεται. Τα δύο πετιούνται. Άρα, τελικά είναι οικολογικά;
-Συμφωνώ Γιάννε. Ξες συ βρε Τασούλ πόσα κουτιά φτιάχνουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα;
-Φαντάζομαι πολλά.
-Όχι “πολλά” και ξεμπερδεύεις Τασούλ. Ένα δισεκατομμύριο κουτάκια φτιάχνουν το χρόνο! Και 640 εκατομμύρια πετιούνται!
-Δεν το ‘ξερα αυτό Χάμπο!
-Τασούλ. Όλα αυτά τα διάβασε ο Χάμπος εδώ στην εφημερίδα και σου κάνει τον έξυπνο!
-Έ, ναι. Η αλήθεια είναι πως τα διάβασα στην εφημερίδα…
-Κοίτα Τασούλ τι λέει, να μη σε κάνει τον ξύπνιο ο Χάμπος. Εδώ λέει, για να κατασκευαστούν τα ένα δισεκατομμύριο κουτάκια το χρόνο, στην Ελλάδα μόνο, χρειάζονται 135 εκατομμύρια κιλά βωξίτης, πάρα πολύ ενέργεια, 20 δισεκατομμύρια κιλά νερό, εκατομμύρια κιλά χημικά, 135 δισεκατομμύρια άλλα υλικά, ρύπους σε νερό, γη, αέρα, αποψίλωση δασών, παραγωγή τοξικών…
-Δεν τα ‘ξερα αυτά!
-Έχει και συνέχεια. Εδώ λέει πως κανονικά στα συστατικά στο κουτάκι του αναψυκτικού πρέπει να αναγράφεται, περιέχει: 170 γραμμάρια διοξείδιο του άνθρακα, 20 κιλά νερό, 10 γραμμάρια βωξίτη, 10 γραμμάρια χημικές ουσίες και άλλα ψιλά, λέει, που να μη σας ζαλίζω άλλο μ’ αυτά!
-Κοιτα να δεις. Κι εγώ που νόμιζα πως τα συστατικά του αναψυκτικού είναι το αναψυκτικό…
