Μπορεί, φίλες και φίλο, οι πρόσφυγες, ή ποιο σωστά, για να ακριβολογούμε, οι μελλοθάνατοι της Τούρκικης θηριωδίας ΕΛΛΗΝΕΣ και μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Θράκης και όχι μόνο, θα είχαν, προφανώς, την τύχη των 350.000 σφαγιασθέντων Ποντίων και όχι μόνο.
Σήμερα, 100 χρόνια μετά, οι ίδιοι δολοφόνοι συνεχίζουν το βάρβαρο έργο τους σε βάρος ανθρώπων που προσπαθούν να γλυτώσουν από τη λαίλαπα του πολέμου με τους αδιάφορους παρατηρητές χλευάζουν για τα πολεμικά του..κέρδη.
Έτσι, μπροστά αυτήν την επικίνδυνη και καταστροφική λαίλαπα εγκατέλειψαν ότι Όσιο και Ιερό είχαν και με μια σακούλα στην πλάτη έτρεχαν για να σωθούν με όποιο μέσο έβρισκαν με προορισμό την Μητέρα Πατρίδα
ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ, τμήμα της οποίας ήταν και Κοινότητα Καϊλαρίων (Πτολεμαϊδος ) με τους ολίγους γηγενείς, την επιδημία της ΕΛΟΝΟΣΙΑΣ και την πληθωρική της λάσπης, Όμως!!!.
Η στρατιά των προσφύγων που στρατοπέδευσε στα Καϊλάρια και όχι μόνο σε αγαστή συνεργασία με τους ολίγους γηγενείς επιτηδευματίες, κυρίως, από τη Βλάστη και την Κλεισούρα. έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της περιοχής μας και κύρια στο γεωργοκτηνοτροφικό τομέα-καπνό, όπου , οι ποιοτικές και ποσοτικές βραβεύσεις των προϊόντων, γεωργίας-
Μελισσοκομίας και καπνού, διαδέχονταν η μία την άλλη, από τη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης γεωργικών προϊόντων, όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα αναφορικά δημοσιεύματα μας..
Όλος αυτός ο κοπιώδης ευδαιμονισμός ήταν επόμενο να ξυπνήσει το ένστικτο της διασκέδασης, που δεν τους έλλειπε, αλλά το περιόρισαν μερικώς για χάρη της παιδείας των παιδιών!
Το μόνο μουσικό συγκρότημα, τόσο για τις εκδηλώσεις των Εθνικών επετείων, όσο και για γάμους ήταν από το Εμπόριο του Κιούμπουρα ή κάπως έτσι και άρχισαν να φυτρώνουν τόσο τα Ποντιακά, όσο και τα Μικρασιάτικα και Θρακιώτικα και σήμερα, όπως έλεγαν και αρχαίοι πρόγονοι μας, ουκ έστιν αριθμός.
Στη φώτο μας, ο μοναδικός, θα λέγαμε, με πλήρες σύγχρονο συγκρότημα, συμπατριώτης μας, Μιχάλης Σιδηρόπουλος, κοινός «ΜΟΥΧΟΣ¨, από τον Πελαργό ( Μουραλάρ του παρελθόντος) Εορδαίας .
Η φήμη του συγκροτήματος του Μιχάλη ξεπέρασε τα όρια της Δυτικής Μακεδονίας, τόσο για τη συνέπεια του , όσο και για την πλήρη μουσική κάλυψη της διαμορφωμένης ιδιαιτερότητας του πληθυσμού μα;
Στη φώτο μας, ο Μιχάλης Σιδηρόπουλος (ΜΟΥΧΟΣ) με το αγαπημένο του κλαρίνο και ονομαστικά το υπέροχο συγκρότημα του με την ποικιλία των μουσικών τους οργάνων στο κέντρο ΑΒΕΡΩΦ Πτολεμαϊδος το 1960 με 1963 περίπου.
