Στο σημείο που σμίγουν το Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος, δεσπόζει μια γέφυρα που έχει αντέξει στον χρόνο για σχεδόν δύο αιώνες.
Αναμφίβολα, η πιο γνωστή γέφυρα στην Ελλάδα είναι η Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, που ολοκληρώθηκε το 2004 και αποτελεί ορόσημο της Ελλάδας του 21ου αιώνα, βελτιώνοντας τις μετακινήσεις ανθρώπων και αγαθών στη Δυτική Ελλάδα.
Η λάμψη, ωστόσο, αυτού του επιβλητικού έργου δεν είναι ικανή να επισκιάσει το πλούσιο παρελθόν της χώρας μας στη γεφυροποιία, που έχει να επιδείξει μεγάλα επιτεύγματα. Ορισμένες γέφυρες «διαμάντια», με αξιοζήλευτο κάλλος, τεράστια αντοχή στο χρόνο και σπουδαία ιστορία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μια άγνωστη στη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών ασφαλτοστρωμένη γέφυρα που στέκεται αγέρωχη στα Κύθηρα, αυτόν τον επίγειο παράδεισο όπου «αγκαλιάζονται» το Αιγαίο με το Ιόνιο Πέλαγος.
Πρόκειται για την πέτρινη γέφυρα στο Κατούνι που εκτιμάται ότι είναι το μεγαλύτερο πέτρινο γεφύρι στον Ελλαδικό χώρο. Κατασκευάστηκε το 1826 κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας και έχει μήκος 110 μ., ανώτατο ύψος 15 μ. και πλάτος 6 μ., ενώ στηρίζεται σε 13 τόξα σε απόλυτη συμμετρία και 12 θυρίδες.
γέφυρα Κατουνίου
Η γέφυρα Κατουνίου, κοντά στο Κάτω Λιβάδι, στα νότια-κεντρικά του νησιού λέγεται ότι είναι το μεγαλύτερο τεχνικό έργο των Άγγλων στα Κύθηρα, ενώ κατασκευάστηκε, μέσω αγγαρείας από ντόπιους κατοίκους, από τον Άγγλο διοικητή Μακφέιλ.
Τα σχέδια και η μελέτη έφεραν την υπογραφή του Εβαρίστο ντε Κίρικο, Ιταλού μηχανικού στον οποίο αργότερα, το 1880, ο Χαρίλαος Τρικούπης ανέθεσε να σχεδιάσει το σιδηροδρομικό δίκτυο της Θεσσαλίας.
Η γέφυρα θα αποτελούσε μέρος του οδικού άξονα που θα ένωνε την πρωτεύουσα των Κυθήρων με το λιμάνι του Αγίου Νικολάου ή Αυλέμονα, αλλά ο άξονας δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αφού οι Άγγλοι αποχώρησαν το 1864 μετά την ένωση των Ιονίων Νήσεων με το ελληνικό κράτος, με τη Συνθήκη του Λονδίνου.
Όπως έχει συμβεί και με άλλα τεχνικά έργα, η γέφυρα «κουβαλάει» και τον δικό της θρύλο που θέλει τον Άγγλο διοικητή Μακφέιλ να ερωτεύεται παράφορα μία όμορφη κοπέλα από το Κατούνι.
Για να τη συναντάει, λοιπόν, καθημερινά ο θρύλος αναφέρει ότι ο Μακφέιλ αποφάσισε να κατασκευάσει ένα έργο κοντά στον οικισμό, επιβλέοντάς το.
