Οι καιροί χαλεποί. Η καθημερινότητα ολοένα και δυσκολεύει, σύμφωνα με όσα ζει ο απλός κοσμάκης και σε αντίθεση με όσα ορισμένοι παρουσιάζουν. Ίσως να ευελπιστούν να βελτιωθεί η κοινωνική κατάσταση, η οικονομική εξαθλίωση. Το ευχόμαστε και το θέλουμε όλοι. Είμαστε όμως δύσπιστοι. Η κοινωνική παρακμή, που εμπεριέχει και την οικονομική, μαστίζει συνολικά την Ελλάδα, συνεχίζοντας απτόητη δίχως να είναι ορατή στην καθημερινότητα του λαού, των εργαζομένων η προσπάθεια των κυβερνώντων -αν υπάρχει-για αναστροφή του κλίματος.
Η περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας πλήττεται ποικιλοτρόπως. Δέχεται κυριολεκτικά πολυεπίπεδες επιθέσεις, ενώ παράλληλα ορισμένοι σχεδιάζουν τον τρόπο που θα καρπωθούν τον άκρατο λαϊκισμό, που εκστομίζεται από την κεντρική εξουσία. Έχουν επιλέξει έναν κλασικό δρόμο. Η εξουσία τους τύφλωσε – όπως και στο παρελθόν- δεν έχουν αντιληφθεί που οδηγούνται και τι θα υποστούν τελικά.
Ενδεικτικά, είναι χρήσιμο να αναφερθούν ορισμένοι σημαντικοί τομείς στους οποίους σημειώθηκε σοβαρή υποβάθμιση στη Δυτική Μακεδονία. Ας ξεκινήσουμε από την υγεία, που την αντιμετωπίζουν στην περίπτωση μας ως ένα ζήτημα που θα επιλυθεί με ημίμετρα και μπαλώματα. Τα κίνητρα απουσιάζουν και συνεπώς και οι γιατροί. Και έδωσαν ως λύση την περιοδική ενίσχυση με ιατρικό προσωπικό του στρατού που υπηρετεί στην Θεσσαλονίκη. Εννοείται ότι αδιαφόρησαν για την αναστάτωση που προκαλούν στις οικογένειες τους, αλλά φρόντισαν να καρπωθούν το γεγονός ως δικό τους επίτευγμα και να το διαλαλούν, ώστε τελικά να το εξαργυρώσουν.
Στη διάρκεια της κρίσης ζήσαμε την υποβάθμιση του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την μεταφορά του τμήματος Βαλκανικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη. Θαρρείς και δεν ζούνε στην κοινωνία μας, θαρρείς και δεν αντιλαμβάνονται τη σημειολογία που εμπεριέχει η παρουσία και η περαιτέρω ενίσχυση ενός τέτοιου τμήματος στην περιοχή. Και πάλι όμως σιώπησαν και εξακολουθούν. Μα κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι πλεονάζει τούτο το τμήμα στην Θεσσαλονίκη, ενώ είναι χρήσιμο στην περιφέρεια μας; Γιατί δεν το θέτουν σε κορυφαίο επίπεδο με την κοινωνία αρωγό; Μήπως δεν θα τους εξασφαλίσει την επόμενη εκλογή;
Εξίσου σοβαρή ήταν η αποδιοργάνωση στο επίπεδο της στρατιωτικής παρουσίας στη Δυτική Μακεδονία. Έκλεισε το ιστορικό Α΄ Σώμα Στρατού, συμπαρασύροντας τους σχηματισμούς και τις μονάδες του. Η οικονομία της περιοχής και το αίσθημα ασφάλειας επλήγησαν σοβαρά, δίχως σε καμία περίπτωση να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για αναπλήρωση. Ζήσαμε παχιά λόγια και «ηρωικές» φράσεις από συστημικούς, γραφικούς τύπους, που διαχρονικά ζούσαν υπό την προστασία του κομματικού σωλήνα.
Πρόσφατα, μάλιστα, διαβάσαμε ότι ξεκίνησε και το μοίρασμα της «προίκας» του πρώην Α΄ Σώματος Στρατού, καθώς παραχωρήθηκε το στρατόπεδο που είχε έδρα. Και πάλι, δηλαδή, η μικροπολιτική, το επικοινωνιακό τρικ κυριάρχησαν και πάλι από συγκεκριμένα άτομα, που κινούνται όπου φυσάει ο άνεμος στην προσπάθειά τους να διασωθούν μελλοντικά. Φαίνεται ότι έγινε ένα deal και κάποιοι απλώς έλαβαν παράταση παραμονής στην εργασιακή τους ζωή, ενώ άλλοι «κατόρθωσαν» να κάνουν ντόρο (εννοείται προσωρινά), θεωρώντας ότι μπορούν να εξαπατήσουν τον λαό. Και όλοι αυτοί νομίζουν ότι μόνο αυτοί είναι ξύπνιοι, ενώ οι άλλοι κοιμούνται.
Τέλος, η πλέον «καυτή πατάτα» που επίκεντρο έχει την περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας είναι το θέμα της ΔΕΗ. Τι να πούμε όμως γι’ αυτό το μείζον ζήτημα; Απέχουν για να μην υποπέσουν σε ένα εκ νέου ατόπημα, αποδεικνύοντας και πάλι την ανεπάρκειά τους καθώς και την «θεά τύχη» που φρόντισε για την εκλογή τους. Βλέπετε τα σοβαρά ζητήματα και δει του τόπου μας αφενός δεν αντιμετωπίζονται με μικροπολιτικές πρακτικές (με άλλα λόγια παλαιοκομματικές αντιλήψεις και μεθοδεύσεις), αφετέρου θέλουν πολιτικό ανάστημα, το οποίο ποτέ δεν είχαν και δεν θα αποκτήσουν.
Ο λαός της Δυτικής Μακεδονίας δεν κοιμάται, έχει ισχυρά αντανακλαστικά. Δεν θα ξεπουλήσει οτιδήποτε στο βωμό του προσωπικού συμφέροντος ορισμένων που εντελώς τυχαία βρέθηκαν εκεί που είναι και που έχουν ημερομηνία λήξης. Αργά ή γρήγορα θα τους θέσει στο περιθώριο, εκεί που τους πρέπει για να έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα και την «αγάπη» του λαού, για να έρθουν αντιμέτωποι με την «αγάπη» των αυλικών τους, όπως άλλωστε διαχρονικά έπρατταν.
ΜΠΕΜΠΗΣ