Θετικές είναι οι αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης εις ό,τι αφορά την αξιοποίηση των ενεργειακών υποθαλάσσιων θησαυρών της Μεσογείου.
Η Ελλάδα, σε συνεργασία πλέον με γειτονικούς Μεσογειακούς λαούς, μπορεί να ανακηρύξει την τόσο προσοδοφόρο και ως εκ τούτου επιθυμητή από όλους ελληνική ΑΟΖ. Το εδήλωσαν άλλωστε και οι ΗΠΑ δια εκπροσώπων τους του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών πολύ πρόσφατα: <<Ενθαρρύνουμε την Ελλάδα και τους γείτονες της να χρησιμοποιήσουν διμερείς και άλλες συμφωνίες που έχουν σχέση με γείτονές της δια να εξασφαλίσει ότι οι οποιεσδήποτε ενέργειες εις αυτόν τον τομέα γίνονται σε συνεργασία και προς το συμφέρον όλων των μερών>>.
Το ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα και ο ίδιος ο Αμερικανός Υπουργός των εξωτερικών υποθέσεων Τζων Κέρι είχε διαβουλεύσεις εις την Κωνσταντινούπολη με την τούρκικη ηγεσία διά το θέμα της ενέργειας εις την Μεσόγειο και το Κυπριακό ζήτημα που δείχνει ότι αποτελεί εμπλεκόμενη υπόθεση διά την διευθέτηση των <<συνεργασιών>>. Διαμορφώνοντας βεβαίως γεωπολιτικές εξελίξεις με άξονα τον ενεργειακό παράγοντα.
Διά πρώτη φορά η τρικομματική κυβέρνηση, διά στόματος του Πρωθυπουργού, μίλησε διά την προοπτική σύζευξης των ΑΟΖ Ελλάδος, Κύπρου και Μάλτας. <<Πρέπει να συσπειρωθούμε διά κάτι που μας ενώνει, να ανασηκώσουμε το κεφάλι διά κάτι που μας δίδει προοπτική>>, τόνισε κατά την ενακτήρια ομιλία του στο 12ο Συνέδριο του Μηχανισμού Ευρωμεσογειακής Συνεργασίας και Επενδύσεων, ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Ο κ. Σαμαράς εζήτησε επίσης την στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις προσπάθειες που καταβάλλονται διά την ταχύτερη και ασφαλέστερη ολοκλήρωση των διαδικασιών διά την ανακήρυξη της ΑΟΖ Ελλάδος και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών της Μεσογείου.
Ο Πρωθυπουργός τόνισε ότι τα ενεργειακά αποθέματα εις την ευρύτερη περιοχή βρίσκονται στην δικαιοδοσία, κατά κύριο λόγο, ευρωπαϊκών κρατών.
<<Είναι μέρος της Ευρωπαϊκής μας περιουσίας, την οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε με ασφάλεια>> είπε χαρακτηριστικά. Ενώ δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι η Ελλάδα ευρίσκεται εις το πλέον νευραλγικό σημείο της Μεσογείου.
Απέφυγε όμως, προφανώς δια λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, να ομιλήσει περί των δικαιωμάτων της Τουρκίας, όπως και εκείνων του Ισραήλ: Δύο χώρες που, όπως σε προηγούμενο αναφέραμε, συνεργάζονται πάντοτε πολύ στενά δια εμπορικούς σκοπούς (συναλλαγές), διά ενεργειακές επενδύσεις και κυρίως <<διά τον φόβο των...Ιρανών>> και της περαιτέρω διείσδυσης τους εις την Συρία και τον Λίβανο.
Η Ευρώπη εναποθέτει τις ελπίδες της, διά την απρόσκοπτη ασφάλεια και ευημερία της, εις τα στιβαρά συμμαχικά χέρια της Τουρκίας και του Ισραήλ.
Αν δεν μπορούμε αυτό να το αντιληφθούμε, σημαίνει ότι έχουμε ελλιπή μάλλον γνώση των όσων συμβαίνουν γύρω μας.
Γράφει η Χρυσάνθη Νικολαϊδου – Θραψανιωτάκη
