Τα τεκταινόμενα εις την Μεσόγειο λέγουν πολλά…
Ο ανταγωνισμός των δύο υπερδυνάμεων Αμερικής και Ρωσίας έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις σε θέματα γεωστρατηγικής, γεωπολιτικής, γεωοικονομίας και γεωενέργειας βεβαίως.
Ο Αραβικός κόσμος είναι αυτός που, επί σειρά ετών, έχει υποστεί και υφίσταται τα δεινά αυτού του βίαιου ανταγωνισμού.
Η Ρωσία φαντάσθηκε ότι θα μπορούσε ανεξέλεγκτα να απλωθεί και να κατακτήσει υποδουλώνοντας ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο. Στα ύπουλα επέρασε, από πολλών ετών ακόμη, τις βρώμικες αλλά ειδικές προπαγάνδες της προς εξαπάτηση των λαών, ενώ συγχρόνως προώθησε και στήριξε φανατικά άκαμπτους ηγέτες, τύπου Καντάφη, που θα υπηρετούσαν πιστά τα γεράκια του Κρεμλίνου και τα επεκτατικά τους σχέδια. Έτσι, κατάλληλα έδρασε ο Ανατολικός λύκος σε χώρες όπως η Λιβύη και η Συρία, ενώ ετοίμασε προς καταβρόγχιση την Τυνησία, την Αίγυπτο, την Υεμένη και άλλες.
Το μακροχρόνιο αλλά ήπιο κυνήγι του ανατολικού λύκου από τους αντιφρονούντες λαούς των Αράβων σε συνεργασία με ορισμένες μόνο Δυνάμεις της Δύσης, δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Έως ότου οι Νατοϊκές Δυνάμεις ανέλαβαν την ανάπτυξη δράσης διά την σωτηρία του λαού της Λιβύης καθώς και τον καθαρισμό των κρατών της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Υεμένης, κ.λ.π., ώσπου να έρθει και η ώρα της Συρίας. Ο τελευταίος των ερυθρών δικτατόρων και «πεισματάρχης» Άσαντ έχει φέρει πιο κοντά μας τον κίνδυνο μιας περισσότερο γενικευμένης έκρηξης με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
Καθώς ο λαός της Συρίας έχει σχεδόν κατά το ήμισυ εξοντωθεί από τον Ερυθρό σφαγέα του, ολόκληρος ο κόσμος ευρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό και κυρίως οι Άραβες αδελφοί των Συρίων.
Όλοι με αγωνία περιμένουν το τέλος αυτού του απερίγραπτου δράματος με την φυγή του εναπομείναντος Συριακού λαού προς τις γειτονικές χώρες από ξηράς και θαλάσσης. Με πολλές χιλιάδες σκοτωμένους και πνιγμένους αθώους πολίτες στα μεσογειακά νερά της απόγνωσης και του ανθρώπινου αφανισμού.
Οι ερυθροί φονιάδες αδίστακτοι μπροστά στην ανθρώπινη τραγωδία, αυτό που επιδιώκουν είναι η μόνιμη εγκατάσταση των ρωσικών πλοίων εις τα λιμάνια και ανοικτά της Συρίας. Αυτό ακριβώς πρέπει να είναι που έχει κυριολεκτικά εξοργίσει τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς συμμάχους εις το ΝΑΤΟ, οι οποίοι εις καμμία περίπτωση δεν μπορούν να ανεχθούν ην παρουσία του φοβερού εχθρού τους μέσα εις την ακτίνα των δικών τους δραστηριοτήτων διά την υπεράσπιση των Αράβων συμμάχων τους.
Η Τουρκία έχοντας ανησυχήσει φοβερά διά την έκβαση αυτού του πολέμου εις τα σύνορά της, και τις επιπλοκές που μπορεί αυτός να έχει, εκάλεσε τους Γερμανούς εις βοήθεια διά την τοποθέτηση στο έδαφός της πυραύλων «Patriot» διά την αντιμετώπιση πιθανής εισβολής συριακών δυνάμεων εις το τουρκικό έδαφος με την υποστήριξη βεβαίως της Ρωσίας.
Η Ελλάδα αρκετά απέχει γεωγραφικώς από την περιοχή των εχθροπραξιών, αλλά ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί διά το πώς η κατάσταση τελικά θα εξελιχθεί;
Άλλο είναι να ανταγωνίζονται οι δύο υπερδυνάμεις διά το ποιος θα προφθάσει να εκμεταλλευθεί π.χ., τις δύο παγωμένες ηπείρους του πλανήτη, την Αρκτική και την Ανταρκτική, διά γεωστρατηγικούς και γεωενεργειακούς σκοπούς, προγραμματίζοντας αρπαγές εδαφών διά επιστημονικές έρευνες. Και άλλο είναι να προσπαθούν να καταστρέψουν ο ένας τον άλλο, λίγο πιο έξω από το σπίτι μας ή ακόμη και μέσα από την πόρτα μας…
Γράφει:
Η Χρυσάνθη Νικολαΐδου – Θραψανιωτάκη
Καθηγήτρια – Φιλόλογος