Μη χαίρεστε
που σκοτώσατε το κτήνος.
H σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι
σε οργασμό.
Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας
(σχολιάζοντας τους πανηγυρισμούς μετά το τέλος
Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει. Γκέμπελς, 1897-1945,
Γερμανός υπουργός προπαγάνδας των Ναζί
(Τα τελευταία λόγια του)
Στον επόμενο γύρο,
ο Χίτλερ θα είναι μηχανή.
Germaine Greer, 1939-, Αυστραλέζα συγγραφέας
Όποιος κάνει
το Βερολίνο πρωτεύουσα της Γερμανίας,
θα ξαναζωντανέψει το πνεύμα της Πρωσίας.
Οι Γερμανοί εδέβαν πλαν
και το σαράντα πέντε,
απ’ ατότε εδέβανε
χρόνια εξήντα πέντε.
Ατότες είχαν αργηγόν
τον Χίτλερ, τον Αφόλφον,
κ’ εν έσπειραν σ’ όλε τικές
τον θάνατον, τον φόβον.
‘Κ’ ενέσπαλαν οι Έλληνες
τα χρόνε του σαράντα,
τα βάσανα ,ντο έσυραν,
να πάνε και να χάνταν
Τ’ ανθρώπ’ς εμουν ,ντ’ εχάσαμε,
θα θυμούμες για πάντα,
άμον ατοίντς αγράνθρωποι
ας ‘ς σον κόσμον να χάν’ταν.
Τ’ εγκλήματα ,ντ’ εποίκανε,
θέλ’νε να ανασπάλ’νε
και την παράν, ντ’ επέρανε,
τσάπαν να επεβγάλ’νε.
Παράδας δίν’νε μας πολλά
χρέητα και υποθήκας
πολλά, ‘κι πάει θα παίρνε ‘μας
τη κοριτσί τα προίκας.
Απάν ‘ς σο χρέος το παλέν
θέλ’νε να βάλ’νε κι άλλο,
να πατεύνε κι αφήν’νε ‘μας
‘ς σην θάλασσαν το μαύρον.
Τρανόν πελέν θα φέρ’νε ‘μας
με τ’ αρ αϊκον χρέος,
θα καίγ’νε και μανίζ’νε ‘μας
αρ άμον τον Εβραίος.
Εθάρρεσαμ’ εδέβαν πλάν
κ’ εχάθανε τα πόνε
κι ατοίν εκλώσταν, έρθανε
μ’ έναν σιρίν μνημόνε..
Χρωστούν και ‘κι χρωστούμ’ ατσέν,
ας φέρν’νε τα παράδας,
ντο έκλεψαν ‘ς σον πόλεμον
χρυσόν με τα οκάδας.
Αν θέλετεν νέ Γερμανοί
να ζήτεν με τον κόσμον,
ανθρώπ’ θα πρέπ’ να ‘ινουστουν
και ζήτεν με τον τρόπον.
Ακ’σέστεν ντο θα λέμε σας
για την περηφανίαν,
πολλά ψηλά ,π’ ετέρεσεν,
ερρούξαν τα μυτία τ’.
Άλλως θα σ’κούνταν οι λαοί
κι όλε τα μελμεκέτε
και θα μαθίζ’νε λαγκευτόν
‘ς σην Άγγελαν, την Μέργκελ.
Ατά, ντ’ εποίκετεν εσείς,
‘κ’ είν’ έναν, ‘κ’ είναι δύο,
τ’ εγκλήματά σουν ειν’ πολλά ,
γομών’νε έναν βιβλίον.
Καθέστεν τούλα Γερμανοί
‘ς σ’ εσέτερον τον τόπον,
γιατί θα παίρνε οι λαοί
‘ς σα χέρε το δαβρόπον.
‘Σ σ’ αβού τα χρόνια, ντ’ έρθαμε,
ανθρώπ’ τ’ ανθρώπ’ς σαεύνε.
ελεύθερα θέλ’νε να ζούν’
αφέντ’ς ‘κι αραεύνε.
‘Σ σ’ αβούτο την Ευρώπη μουν
να ζούμε ενωμένοι,
να ζούμε ούλ’ αδελφωμέν’
γεροί και χαρεμένοι.
