10 χρόνια μετά:
Αφιέρωμα στον Καζαντζίδη
Ο λαός μας προδομένος βουλιάζει μέσα στα ηθικά και πολιτικά απόνερα .
΄΄ Οι φονιάδες μονοπώλια ΄΄ ξεμπαρκάρουν τα καράβι του νέου ξενιτεμού, χωρίς την φωνή του Καζαντζίδη…
Η προφητεία του ΄΄ έρχονται μέρες δύσκολες ΄΄ δικαιώνει τον ποιητή,
γιατί στη χώρα αυτή μιλιά έχουν, μόνο τα τραγούδια μας.
Ελλάδα μου πανέμορφη
σε πρόδωσαν και πάλι,
ντόπιοι και ξένοι εραστές
σε μάδησαν τα κάλλη.
Τραγούδι είσαι θάλασσα
φώς και γλυκιά ελπίδα,
στης γης το συναπάντημα
σε γνώρισα πατρίδα…
Σε γνώρισα απ’ τη λαλιά
που μοιάζει με τ’ αγέρι,
κύμα που γνέφει τη στεριά,
κι αντιμιλά τ’ αστέρι.
Απ’ το τραγούδι σου ζητώ
να βρω της φτώχιας νότες,
γιατί στους δρόμους της ζωής
ξανάκλεισαν τις πόρτες.
Και ‘συ λαέ που ξαναζείς
ημέρες μαύρες ‘μύδρες,
τη νιότη σου στην ξενιτιά
στείλε να βρει ελπίδες.
Κι ο Καζαντζίδης ορφανός
και παραπονεμένος,
στον Άδη σιγοτραγουδά,
μόνος και πικραμένος.
Πώς καταντήσαν τη Ρωμιά
που μάγεψε τον κόσμο,
μ’ αγγέλων τόση εμορφιά
και ποιημάτων δυόσμο…
