Του Θεόφιλου Πετρίδη,
δικηγόρου
Σε σχέση με τη συνέντευξη που πήρε η δημοσιογράφος κ. Ιωαννίδου από μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Κοζάνης για το νέο νόμο, που ορίζει ως χρόνο ασκήσεως αγωγής διαζυγίου το εξάμηνο, η κ. Ιωαννίδου ορθώς κατέγραψε τις απόψεις της κυρίας συναδέλφου. Η διαφωνία μου οφείλετε αποκλειστικά και μόνο στην ψήφιση του νόμου που περιορίζει στο ελάχιστο το χρόνο του διαζυγίου που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων και όχι σε συνέντευξη που πήρε η κ. Ιωαννίδου.
Ίσα ίσα η κ Ιωαννίδου απέδωσε θαυμάσια την άποψη της συναδέλφου και τη συγχαίρω γι αυτό. Καιρός όμως είναι να ακουστεί η δική μου άποψη η οποία ακολουθεί.
Ο κυριότερος λόγος, της εις μέγιστον βαθμόν αυξήσεως των διαζυγίων, που δεν ερευνήθηκε είναι ο ελάχιστος χρόνος διαστάσεως που απαιτείται για την λύσιν του γάμου και την οποίαν εψήφισαν οι πατέρες της βουλής.
Η χώρα μας διανύει την κρισιμότερη περίοδο υπάρξεώς της.
Και οι υπουργοί και βουλευτές αντί να σκεφθούν τι πρέπει να κάμουν ώστε να βελτιώσουν την οικονομική κατάσταση της χώρας, μειώνουν συνεχώς τον χρόνο διαστάσεως των σχέσεων των συζύγων.
Μέχρι πριν λίγα έτη για να ζητήσει διαζύγιο ένας ή αμφότεροι οι σύζυγοι, θα έπρεπε να υπήρχε διάστασις μεταξύ τους τουλάχιστον τεσσάρων ετών, τα τέσσερα έτη μετά από λίγο έγιναν δύο και τώρα αρκεί με τον νέο νόμο 4055/12 το εξάμηνον.
Αν ο μηδαμινός αυτός χρόνος της διαστάσεως της σχέσεως των συζύγων για να ζητηθεί το διαζύγιον πόσος πρέπει να γίνει ο απαιτούμενος χρόνος για να εκθεμελιωθεί η ελληνική κοινωνία; Μήπως ο ένας μήνας ή η μία ημέρα;
Είναι αίσχος και μεγίστη καταισχύνη που αυτόν τον νόμο που ροκανίζει την ελληνική οικογένεια τον ψηφίζουν οι πατέρες της βουλής και πολλοί εξ αυτών, ίσως και οι περισσότεροι είναι νομικοί και τινές εξ αυτών συνταγματολόγοι.
Και με την ταχύτητα που μειώνει η βουλή τον απαιτούμενο χρόνο για την υποβολή της αιτήσεως διαζυγίου, σε λίγο χρόνο το εξάμηνο θα γίνει τρίμηνο, λίγο μετά ένας μήνας και στο τέλος μία ημέρα!
Δεν αντιλαμβάνονται καθόλου οι πατέρες της βουλής ότι εκθεμελιώνουν την ελληνική κοινωνία, αντιστρατευόμενοι ευθέως την ηθική βάση του γάμου. Διότι με τις ρυθμίσεις αυτές παρακινούν τον σύζυγο ή την σύζυγο εις μίαν άνευ προηγουμένου σκληρότητα, δηλ. να εγκαταλείψει τον άλλον ή την άλλην ακριβώς την στιγμή που υπάρχει ανάγκη να εκδηλωθεί η ηθική φύση και ακτινοβολία του γάμου;
Βέβαια η συνεχής μείωση του χρόνου που απαιτείται για την προσφυγή στα δικαστήρια δίδει μεγάλη δουλειά σε μια επαγγελματική τάξη.
Όμως με την ταχίστη διάλυση ενός γάμου, που αποτελεί σε πολλές των περιπτώσεων δυστυχία και όχι ‘’πρόοδο’’, όπως την εννοούν μερικοί ‘’προοδευτικοί’’ της σημερινής εποχής.
Αλλά θα συνεχίσουμε και σε επόμενο κείμενο.
