Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας καλά κρατεί και φτάσαμε ήδη στην δέκατη έβδομη ημέρα.
Σε επιχειρησιακό επίπεδο, ο Πούτιν δεν μοιάζει να θέλει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη πυρός της πολεμικής του αεροπορίας, που θα οδηγήσει σε κτηνώδη γενοκτονία του Ουκρανικού λαού.
Στο διπλωματικό επίπεδο, οι παρεμβάσεις ορισμένων ηγετών, τύπου Ερντογάν εξυπηρετούν το κύλισμα του χρόνου, μοιάζουν με κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις, ενώ εξυπηρετούν μόνον τον Πούτιν. Ακόμα και η διαμεσολάβηση του Ισραήλ, της Ινδίας, ή της Κίνας μοιάζει αναποτελεσματική και στο όριο του απίθανου να επιφέρει αποτέλεσμα. Και πάλι λόγω των επιδιώξεων του Πούτιν, αλλά και της σχετικής απροθυμίας των εν λόγω ηγετών.
Μόνη λύση απομένει η απευθείας επικοινωνία Μπάιντεν – Πούτιν, σε μια νέα Γιάλτα, που θα μοιράσουν για άλλα εκατό τουλάχιστον χρόνια της ζώνες επιρροής. Για παράδειγμα, οι χώρες του ΝΑΤΟ να παραμείνουν όσες είναι ήδη. Να τα βρουν οι πραγματικές υπερδυνάμεις, που είναι και οι γεννήτορες των προβλημάτων και να ησυχάσει ο πλανήτης.
Δεν μοιάζει να υπάρχει άλλη λύση, τουλάχιστον σε διπλωματικό επίπεδο, γεγονός που πριμοδοτεί τη φρίκη του πολέμου. Όμως το πρόβλημα είναι πως η λύση αυτή απαιτεί από τους δύο ηγέτες: Πούτιν και Μπάιντεν, ψήγματα κοινής λογικής, πράγμα καθόλου αυτονόητο…